Erna Spoorenberg: parelende stem met heldere dictie

Johann Sebastian Bach
Matthäuspassion BWV.244 ; Deel I - nr.13, aria, "Ich will dir mein Herze schenken" + Deel II - nr.49, aria, "Aus Liebe will mein Heiland sterben"
Erna Spoorenberg [sopraan]
Residentie orkest o.l.v. Anthon van der Horst
Opname: 19 april 1957, Grote Kerk, Naarden

Erna Spoorenberg werd geboren in Djokjakarta. Toen zij 4 was verhuisde zij met haar ouders naar Nederland. Zij kreeg piano-, viool, en zangles. Onder meer Anthon van der Horst erkende haar heldere stem en raadde haar aan zang als hoofdvak te doen. In 1943 werd zij toegelaten aan het Conservatorium van Amsterdam. Haar ouders bezaten een pand in de stad, waar zij in trok. Erna Spoorenberg was vaak te horen in de jaarlijkse Matthäus Passion uitvoeringen in Amsterdam en Naarden.

Wolfgang Amadeus Mozart
Motet voor sopraan en orkest KV.165, "Exsultate, jubilate" – compleet
Erna Spoorenberg [sopraan]

Academy of St. Martin-in-the-Fields olv Neville Marriner
Opname: 1967

“Eén van de beste Mozart- en Verdivertolkers van haar tijd” schreef de Volkskrant toen Erna Spoorenberg in 2004 overleed. Ze stond bekend om haar heldere stem en loepzuivere intonatie. Toen zij 22 was, was Erna Spoorenberg voor het eerst te horen op de radio. Bij haar radiodebuut zong zij Exsultate Jubilate van Wolfgang Amadeus Mozart. Het was het begin van een rijke radio-carrière. Er volgden vele radio-optredens. Spoorenberg was te horen in liedrecitals, oratoria en opera’s. Nadat zij gestopt was met zingen, bleef zij actief bij de radio. Ze werd één van de vaste panelleden van Diskotabel. Onverbloemd gaf zij haar mening over de nieuwe opnames die ten gehoren werden gebracht.

Claude Debussy
Pelléas et Mélisande - Akte III - aria, "Mes longs cheveux descendent"
Erna Spoorenberg [Mélisande - sopraan] & Camille Maurane [Pelléas - bariton]

L'Orchestre de la Suisse Romande o.l.v. Ernest Ansermet
Decca / 473 351-2
Opname: 1954

Internationaal gezien was het grootste succes van Erna Spoorenberg haar optreden bij de opera in Hamburg. Zij zong daar in 1962 de rol van Mélisande in de opera Pelléas et Mélisande van Claude Debussy. Haar optreden baarde veel opzien en de rol was haar op het lijf geschreven. Later nam zij de opera op met Camille Maurane als Pelléas. Het Orchestre de la Suisse Romande staat onder leiding van Ernest Ansermet. De opname werd - evenals haar optreden in Hamburg – met groot enthousiasme ontvangen en werd zelfs bekroond met een Edison.

Joseph Haydn
Die Schöpfung - Deel III - nr.30, duet, "Holde Gattin"
Erna Spoorenberg [Eva - sopraan] & Robin Fairhurst [Adam - bas]
Wiener Philharmoniker o.l.v. Karl Münchinger
Decca / 466 985-2
Opname: 1967

Sopraan Erna Spoorenberg wordt vaak in één adem genoemd met haar collega’s Jo Vincent en Elly Ameling. De drie sopranen stonden bekend om de zilveren sopraanklank. En zoals het na de oorlog ging: Nederlandse zangers zochten hun heil in het buitenland. Erna Spoorenberg zong een aaantal jaar bij de Wiener Staatsoper voor zij een aanstelling kreeg bij de Nederlandse Opera. In Wenen werkte zij onder meer met dirigent Karl Böhm. Toen Spoorenberg trouwde en kinderen kreeg, raakte zij meer aan huis gebonden. De buitenlandse optredens namen af, maar stopten niet helemaal. In 1967 maakte zij met de Wiener Philharmoniker en Karl Münchinger een opname van Die Schöpfung van Joseph Haydn.

Géza Frid
Kinderliedjes, op.53 - nr.3, "Het fluitketeltje"
Erna Spoorenberg [sopraan] & Rinus Groot [piano]
Decca / 466 985-2
Opname: 1974

Hij moet een opgewekte aard bezitten om daarmee iedere eventueel opkomende inzinking van de solist in de kiem te kunnen smoren.
Hij moet een aardige vrouw hebben, die bereid is om tijdens repetities eindeloze hoeveelheden koffie en thee aan te dragen.
Hij moet bescheiden zijn en voor zichzelf niets wensen.
Hij moet de wijsheid van Salomo weten te paren aan het geduld van Ghandi.
O ja: hij moet goed kunnen pianospelen.

Dit schreef Erna Spoorenberg in haar boek “Daar lig je dan” over de eigenschappen die een goede begeleider moet hebben. Lijkt een onmogelijke opgave, maar Erna Spoorenberg schrijft dat zij zo’n pianist gevonden heeft in Géza Frid.

Hun eerste ontmoeting was toen Erna 6 jaar oud was. Ze ging samen met haar oudere zus naar violist Zoltán Székely, omdat zij graag een handtekening van hem wilden hebben. Het toeval wilde dat Béla Bartók daar ook op bezoek was. De meisjes werden binnen gelaten en daar was nog een aardige Hongaarse man aanwezig. De kleine Erna kroop op zijn schoot, en hij zette haar op zijn schouders.

Jaren later traden de twee vaak samen op. En Frid schreef ook liedjes voor Erna Spoorenberg. Zo zette hij de tekst van Het Fluitketeltje van Annie M.G. Schmidt op muziek. En dat deed hij niet zomaar. Hij maakte er bijna een waanzinaria van!