Pierre Boulez - dirigent die ooit vond dat operahuizen opgeblazen moesten worden

Claude Debussy
Nocturnes (3) - nr.2, "Fêtes" + deel III, “Sirènes”
New Philharmonia Orchestra & John Alldis Choir o.l.v. Pierre Boulez
CBS / M2YK 45620
Opnamejaar: 1971

Als dirigent stond hij vanaf de jaren 50 voor alle grote orkesten ter wereld. Hij specialiseerde zich in de muziek van eind 19e eeuw en 20e
eeuw. Hij nam de Trois nocturnes van Debussy een aantal keer op. Bijvoorbeeld met het New Philharmonia Orchestra en de vrouwen uit het John Alldis Choir.

Béla Bartók
Concert voor orkest Sz.116 - deel III, "Elegia" + deel IV, "Intermezzo interrotto. Allegretto"
Chicago Symphony Orchestra o.l.v. Pierre Boulez
Deutsche Grammophon / 437 826-2
Opnamejaar: 1992

Boulez dirigeerde vaak muziek van Bartók. Hij zei daarover: “Bartok opereert in zijn muziek op twee verschillende niveaus. Het eerste is natuurlijk de volksmuziek. Bartok maakte een systematische studie naar de volksmuziek van het Hongaarse platteland. Die verzamelde hij en verwerkte hij in zijn eigen composities. Hij wilde met die volksmuziek een 'nationale stijl' ontwikkelen, gebaseerd op traditionele muziek. Op die manier bracht hij de volksmuziek naar een hoger plan."

Igor Stravinsky
Le Chant du Rossignol – compleet
Cleveland orchestra o.l.v. Pierre Boulez
Deutsche Grammophon / 471 197-2

Opnamejaar: 1996

De muziek van Igor Stravinsky speelde een sleutelrol in het muzikale leven van Pierre Boulez. Al tijdens zijn studie aan het conservatorium maakte hij een uitvoerige analyse van Le Sacre du Printemps van Stravinsky. Tijdens een interview aan het einde van zijn leven, vertelde hij dat hij teleurgesteld was in de ontwikkeling van de klassieke muziek in de 20e eeuw. Een eeuw die volgens Boulez veelbelovend begon met Le Sacre du Printemps, maar verzandde in traagheid.

Le chant du Rossignol van Stravinsky is gecomponeerd in 1919 en gebaseerd op het sprookje “De Chinese nachtegaal” van Hans Christian Andersen.

Arnold Schönberg
Verklärte Nacht, op.4 (versie voor strijkorkest) – compleet
New York Philharmonic Orchestra o.l.v. Pierre Boulez
Sony / SMK 48464
Opnamejaar: 1979

In 1952 schreef Pierre Boulez een artikel met de titel “Schonberg is dead”. Het was geen necrologie voor de componist, maar wel een afrekening met het systeem dat Schönberg had geïntroduceerd: dodecafonie, oftewel de 12-toonstechniek. (Alle twaalf tonen komen in een reeks voor in de muziek. Ook in afgeleide reeksen.) Hij vond dat de muziek van Schönberg nog niet streng genoeg was. Het mocht voor Boulez nog veel experimenteler. “Ik hou van complexiteit. De mens is nou eenmaal complex. Waarom dan eenvoudig doen. Eenvoud is volstrekt onnatuurlijk en kunstmatig,” zei Boulez.

Boulez nam vaak muziek op van Arnold Schönberg, waaronder ook Verklärte Nacht in de versie voor strijkorkest met de New York Philharmonic in 1979.

Maurice Ravel
Concert voor piano en orkest in G gr.t. - deel II, "Adagio assai" + deel III, "Presto"
Krystian Zimerman [piano]

Cleveland Orchestra o.l.v. Pierre Boulez
Deutsche Grammophon / 449 213-2
Opnamejaar: 1994

Pierre Boulez zette zich als dirigent in voor muziek van zijn tijdgenoten, maar ook voor componisten uit de eerste helft van de 20e eeuw: Debussy, Stravinsky, Bartók en Maurice Ravel. “Ik hou het meest van Ravels periode van Miroirs en Gaspard de la nuit,” zei hij in een interview. “Want daarna – na het pianoconcert in G – hoor je de jazzmuziek uit 1925. Dat is meteen gedateerd. In het pianoconcert past Ravel zich aan aan de tijd van toen. Maar toch zijn de andere thema’s puur. De muzikale taal die hij “leent” vernietigt zijn eigen muzikale taal.” De opname van het Pianoconcert in G met de Poolse meesterpianist Krystian Zimerman uit 1994 behoort nog steeds tot één van de mooiste opnamen die van het werk zijn gemaakt.