Boris Giltburg: 'Langer dan twee weken zonder piano heb ik nooit geprobeerd'

Tijdens lange vluchten en treinreizen mag Boris Giltburg van zichzelf ongegeneerd ontspannen. Films kijken, spelletjes spelen, slapen en boeken lezen. De muziek staat voor heel even op pauze, al is die nooit ver weg. Hij scrolt door de recent gelezen boeken in zijn e-reader en stuit inderdaad meteen op een nieuwe biografie van Rachmaninov. “Over zijn jaren in New York, mooi hoor.”

Lezen was vroeger al zijn favoriete tijdverdrijf, vertelt Giltburg aan de telefoon. “Ik kom uit een gezin waarin iedereen zichzelf daar helemaal in kan verliezen. Tijdens het avondeten hadden mijn vader, mijn moeder, mijn oma en ik ieder een boek voor onze neus. En nog steeds lees ik graag tijdens het eten. Ik verslind van alles, van fantasy en science fiction, tot populairwetenschappelijke boeken en andere non-fictie.”

“Momenteel werk ik trouwens aan een Engelse vertaling van Hebreeuwse poëzie van Lea Goldberg. Ik voel me erg aangetrokken tot haar gedichten en ik kwam erachter dat er van vele nog geen passende Engelse vertaling is. Ik heb me nu op een twaalftal sonnetten gestort voor een publicatie. Het is niet eenvoudig om het strikte metrum en het rijm in een vertaling eer aan te doen, maar daarin zit voor mij juist de uitdaging.”

Tsjaikovski's Pianoconcert nr.1

Deze zomer is Giltburg twee keer te horen in het Zomeravondconcert. Op donderdag 6 juli klinkt er een archiefopname met muziek van Franz Liszt en Sergej Rachmaninov.

Op dinsdag 25 juli speelt Giltburg Pianoconcert nr.1 van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski in de Grote Zaal van het Concertgebouw van Amsterdam samen met het Belgian National Orchestra en dirigent Antony Hermus.

Giltburg werkt graag met Hermus. “Hij is een goede vriend en we zijn muzikaal ook close. We kunnen daardoor makkelijk communiceren en voelen ons niet geremd als we twijfels willen uiten. Ik voel me enorm veilig wanneer hij een orkest leidt, dat is belangrijk bij zulke grootse concerten. Het voelt alsof we dan samen bewegen.”

“Het Eerste pianoconcert heeft een interessante balans tussen bravoure en onverhulde emoties. Tsjaikovski is in zijn muziek open over hoe hij zich voelt en hij laat een enorme reikwijdte aan emoties horen. Dat maakt de intensiteit van het pianoconcert groots. Als luisteraar raak je emotioneel bijna verzadigd.”

Het Eerste pianoconcert opent met iconische akkoorden waarmee de pianist tegen het orkest opbokst. Tenminste, zo staat het in de uiteindelijke partituur. In een eerdere versie van het pianoconcert schreef Tsjaikovski arpeggio’s. “Ik vind dat mooier passen bij de melodie die het orkest speelt”, legt Giltburg uit. “Door gebroken akkoorden te spelen, is er meer sprake van een gezamenlijke opbouw. Het zal voor sommige kenners in de zaal misschien even verwarrend klinken, maar ik heb bij eerdere concerten geen geschokte reacties gehoord in de zaal. Bovendien speel ik op die beginmaten na gewoon de uiteindelijke versie.”

Bomvolle zomer

Een blik in de agenda op de website van Giltburg laat een voor zijn doen rustige zomer zien, maar dat blijkt schijn. “O, het wordt ongelofelijk druk. Ik ben nu in Amerika voor een paar opnames voor online klassieke muzieklessen voor het platform Tonebase, daarna vlieg ik door naar Seattle voor een paar concerten, ik ga nog naar Georgië en natuurlijk naar het Concertgebouw. In augustus staan er weliswaar geen concerten in mijn agenda, maar dat is vanwege een groot opnameproject. Op het programma staan de twee pianosonates van Rachmaninov en mijn eigen arrangement van zijn Dodeneiland.”

“Ondanks alle drukte neem ik wel twee weken vrij. Dan ga ik samen met mijn ouders naar ons favoriete dorpje in de Oostenrijkse Alpen. Het is aan een meer, ik kan er zwemmen en wandelen. Salzburg en Venetië zijn op reisafstand, dus we kunnen ook dagtripjes maken. Het worden twee weken zonder piano, maar dat vind ik prima. Ik hou enorm van studeren, soms wel twaalf uur per dag, maar ik raak niet depressief als ik even geen piano kan spelen. Al weet ik niet hoe lang ik het echt uit kan houden zonder piano. Langer dan twee weken heb ik het eigenlijk nooit geprobeerd.”