Met Yevgeny Sudbin op zoek naar de gelijkenissen tussen Haydn en Ravel
- Klassiek
- Met Yevgeny Sudbin op zoek naar de gelijkenissen tussen Haydn en Ravel
In een programma dat reikt van de klassieke klanken van Joseph Haydn tot de impressionistische werelden van Maurice Ravel en Aleksandr Skrjabin laat pianist Yevgeny Sudbin alle kleuren van de vleugel horen. In concertzaal Musis in Arnhem speelde hij een uitdagend pianorecital. Het Avondconcert was erbij voor een opname voor de uitzending van 24 januari en was na afloop nog even te gast bij Sudbin in de kleedkamer.
Yevgeny Sudbin doet de deur van zijn kleedkamer open met een overhemd aan met op de borst het logo van concertzaal Musis. Pianist en parttime horecamedewerker in de zalen waar hij speelt? Nee, zijn eigen concertoverhemd bleek achtergebleven in Londen, dus schoot de horeca-afdeling van de concertzaal te hulp. De revers van zijn jasje bedekten het logo tijdens het concert, dus geen haan die er naar kraaide. En wat zou het ook?
Gelijkenissen in textuur en speeltechniek
Sudbin maakt een enigszins afgepeigerde indruk en dat is niet verwonderlijk. Nog geen vijf minuten eerder zat hij achter de vleugel in de Muzenzaal waar hij het publiek trakteerde op twee toegiften in de vorm van sonates van Scarlatti. Het programma na de pauze eindigde zo weliswaar met enige lichtheid, maar met Skrjabins Sonate nr.5 en Ravels Gaspard de la nuit was het niet bepaald een eenvoudige tweede helft.
“Ik beland op een of andere manier altijd bij zulk repertoire als ik een programma samenstel”, vertelt hij. “Ik ga op zoek naar een spanningsboog, zodat er een idee achter zit als je de stukken samen hoort. De stukken kunnen uit heel verschillende stijlperiodes komen, maar er zitten gelijkenissen in de textuur, of in de speeltechnieken. In de sonate van Haydn van vanavond zitten allerlei waanzinnige repeterende noten die vergelijkbaar zijn met de noten in het deel Scarbo uit Ravels Gaspard de la nuit.”
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
De grote boog van het programma ging vanaf Haydn, via Chopin, naar het begin van de twintigste eeuw. Debussy, Skrjabin en Ravel componeerden tussen 1904 en 1908 respectievelijk L’isle joyeuse, Pianosonate nr.5 en Gaspard de la nuit. Stuk voor stuk werken die de tijdsgeest weergeven. “Als ik het moet karakteriseren was het een tijd van individualiteit en enorme creativiteit. Er was een explosie van verschillende genres. Vooral Skrjabin is echt uniek, hij valt echt in een eigen categorie. Zelfs in zijn vroege werken die volgens sommigen nog naar Chopin neigen, hoor ik duidelijk zijn eigen signatuur. Maar ook Ravel en Debussy verschillen erg van elkaar. Ravel is haast klassiek in het gebruik van vorm in zijn muziek.”
Kiezen tussen de componisten lukt hem niet. “Het is van zoveel factoren afhankelijk, de ene piano is de andere niet en het maakt ook uit in welke zaal ik speel. Gelukkig kon ik ze vanavond allemaal spelen.”
Hij is inmiddels bijgekomen en vertrekt naar de foyer om zijn impresario te begroeten. Terwijl ze proosten op de avond, maakt de programmeur van de zaal een foto van hem. Sudbin wijst trots naar het Musislogo op zijn shirt. Hij mag het houden.
Het recital van Yevgeny Sudbin is op dinsdag 24 januari te horen in het Avondconcert.
