Howard Shore

Hoe werd Howard Shore componist?

Dat Howard Shore een muzikaal multitalent was, stond al vroeg als een paal boven water. Rond zijn achtste begon hij met muziek maken. Allerlei instrumenten leerde hij bespelen: niet alleen klarinet, saxofoon en fluit, maar ook piano en orgel. Toen Shore een jaar of dertien was, begon hij ook in bands te spelen. Een paar jaar later wist hij het echt zeker: zijn toekomst lag in de muziek.

Shore studeerde aan het Berklee College of Music in Boston en begon met componeren. Zo schreef hij muziek voor de musical Spellbound (1974) en kwam hij in de televisiewereld terecht, onder andere als muzikaal leider in de Amerikaanse comedy Saturday Night Live. Zijn bandverleden had Shore nog niet helemaal achter zich gelaten: drie jaar lang was hij altsaxofonist in de Canadese band Lighthouse, die een mix van rock, jazz en klassieke muziek maakte.

In 1978 componeerde Shore voor het eerst filmmuziek voor de thriller I Miss You, Hugs and Kisses. Hij zou de decennia daarna vooral voor griezelige en duistere films blijven schrijven. Ook zou hij bijna alle scores componeren van de films van de Canadese regisseur David Cronenberg, zoals The Brood (1979).

Het effect van stilte en muziek van Howard Shore in The Silence of the Lambs

Wat zijn de beste scores van Howard Shore?

Shore's eerste grote succes kwam met zijn muziek voor de film The Silence of the Lambs (1991), wat hem een BAFTA-nominatie opleverde. Deze psychologische thriller gaat over een FBI-agent (gespeeld door Jodie Foster) die op zoek is naar een seriemoordenaar en daarvoor Hannibal Lecter (gespeeld door Anthony Hopkins) interviewt, een psychiater en kannibalistische seriemoordenaar. "Ik probeerde op een manier te componeren die recht in het weefsel van de film gaat", heeft Shore over de score gezegd. "Ik probeerde de muziek er gewoon in te laten passen. Als je de film kijkt, ben je je niet bewust van de muziek. Je krijgt je gevoelens van alle elementen tegelijk; belichting, cinematografie, kostuums, acteren, muziek."

Howard Shore werd bekend met zijn muziek voor de Lord of the Rings-trilogie: The Fellowship of the Ring (2001), The Two Towers (2002) en The Return of the King (2003). Nog nooit had hij voor dit filmgenre en op zo'n epische schaal gecomponeerd. Maar dat de keuze voor Shore een goede zet was, bleek alleen al uit de prijzenregen die volgde voor de componist: drie Oscars, een Grammy Award, een Golden Globe en meerdere BAFTA-nominaties.

Voor deze score koos Shore weer een andere benadering dan voor The Silence of the Lambs. Hij wilde de muziek gebruiken om het omvangrijke verhaal te verduidelijken, zodat de films ook te volgen waren voor mensen die het boek niet hadden gelezen. Zo componeerde hij bijvoorbeeld voor verschillende groepen elfen of bepaalde locaties een bijbehorend thema, zodat die makkelijker te onderscheiden en te plaatsen zouden zijn. Dat leverde een score op van 13 uur met ruim honderd thema's voor de hele trilogie.

Componist was trouwens niet de enige functie die Shore bekleedde voor Lord of the Rings. Hij heeft namelijk ook nog een heel klein rolletje in de film zelf. In de verlengde versie van The Return of the King, uitgebracht op DVD, is hij te zien als wacht van de landstreek Rohan, terwijl de personages Legolas en Gimli een drinkspel spelen. Je ziet Shore achter Legolas staan, terwijl hij lachend een pul heft!

Hoe componeert Howard Shore?

Het geheim van componeren volgens Howard Shore? Veel lezen en dutjes doen. Als hij lesgeeft, moeten zijn toehoorders altijd lachen om die laatste tip, maar voor Shore heeft het een belangrijke functie, zo vertelt hij aan VPRO Cinema. "Nog voor ik naar de film kijk, schrijf ik al stukken muziek op die ik gedroomd heb, ik doe veel dutjes om zo bij mijn onderbewuste te komen. Het is bijna yoga, zodat ik kan ontspannen en ideeën naar boven kan brengen die daar misschien sluimeren en mijn hart kan laten spreken. Ik denk aan het verhaal en de scènes, ik begin muzikaal te denken en dan begin ik met schrijven."

Bij het componeren van filmmuziek komt ook altijd veel research kijken voor Shore. "Eerst lees ik zo veel mogelijk", vertelt hij. "Als een film gebaseerd is op een boek, dan lees ik eerst het boek. Ik kijk soms ook naar het effect dat dat boek had op andere boeken. Dan lees ik het scenario goed door. Ik werk dus eerst met woorden voordat ik aan het beeld toekom. De ideeën voor een compositie komen voort uit de ideeën die al in de woorden aanwezig zijn."

Maar uiteindelijk is de sleutel tot componeren een soort magie. "Ik kan het niet helemaal uitleggen", aldus Shore. "Er is zeker ook magie in het spel in hoe je naar iets kijkt, dan iets voelt en dan iets schrijft gebaseerd op die gevoelens."