Pleidooi voor meer vrouwelijk slagwerkers
- Klassiek
- Pleidooi voor meer vrouwelijk slagwerkers
Als nabrander van Internationale Vrouwendag gisteren een opiniestuk in het Britse dagblad The Guardian, waarin percussioniste en muzieklerares Emily Gunton zich afvraagt waarom er maar zo weinig vrouwelijke slagwerkers in Londense orkesten zitten.
Na de grote doorbraak van percussioniste Evelyn Glennie - inmiddels in de adelstand verheven - leek de weg open voor vrouwelijke slagwerkers. Want op conservatoria en muziekopleidingen is inmiddels de helft tot tweederde van de paukenisten en percussionisten vrouw. ‘Maar in de zeven Londense toporkesten is dat percentage slechts drie’, schrijft Gunton. Sterker nog: die ensembles tellen meer slagwerkers die David heten dan vrouwen.
Waar kan het aan liggen? vraagt ze zich af. Is het de walm van alcohol die rond die sectie hangt? Wordt slagwerk gezien als een mannelijk instrumentarium? De achterste rij van het orkest wordt niet voor niets ‘the lads row’ genoemd. Is het een gebrek aan rolmodellen in de orkesten? Laten vrouwelijke slagwerkers zich te snel ontmoedigen?
Hoe dan ook, vindt Gunton, er moet iets veranderen in de orkestcultuur om de cijfers tussen slagwerk studerend vrouwelijk talent in evenwicht te brengen met hun vertegenwoordiging in de grote orkesten. Zoals blinde audities en meer diversiteit in de jury, die ze spottend manels noemt: mannelijke panels.
Foto: Slagwerkster Evelyn Glennie
