Zangeres Roberta Flack (1937-2025) wilde eigenlijk de opera in

Tranen bij Chopin

De muziek waarmee ze opgroeide was Händels Messiah, de Weihnachtsoratorium van Bach en delen uit Mozarts Requiem. Haar moeder was organist bij de plaatselijke kerk in Arlington, Virginia. "Als klein meisje bewonderde ik mijn moeder, hoe ze zulke mooie geluiden kon maken. Het duurde niet heel lang of ik zat zelf op het orgelbankje", herinnert Roberta Flack zich.

Op haar negende leeftijd startte ze met pianospelen. Ze was een wonderkind. "Ik kon alles spelen op de piano."

Over Chopins nocturnes en preludes zei ze: "Oh allemachtig, ik huilde, in stilte, als ik Chopin aan het spelen was. Wanneer ik speelde, voelde ik de aanwezigheid van God."

Begeleider van operazangers

Op haar vijftiende mocht Roberta Flack naar Howard University. Ze veranderde van de piano-opleiding naar de zangopleiding. In de hoop op een carrière in de opera werkte ze als pianobegeleider voor operazangers in Washington D.C.

Maar op haar negentiende vertelde haar docent dat ze met haar stem een veel betere toekomst zou hebben in de popmuziek dan in de klassieke muziek. Hij heeft geen ongelijk gekregen.

Roberta Flack raakte geïnspireerd door de jazz en soul. Uiteindelijk won ze tweemaal een Grammy Award voor 'opname van het jaar' met Killing me Softly with His Song en The First Time Ever I Saw Your Face.

De klassieke invloed

De basis die ze legde in de klassieke muziek, nam ze altijd mee in haar muziek. Musicoloog Jason King schreef over die invloed: "Flacks koele, economische stijl is een fusie van haar klassieke en gospel achtergrond. Haar arrangementen kennen niet veel poespas en hebben een open karakter, wat doet denken aan Liszt en Bach."

Als voorbeeld wijst King op het nummer For All We Know. Een jazz-standaard waar Flack de harmonie verandert, "duidelijk geïnspireerd door klassieke contrapunt".

Deze stijl kwam haar soms wel op kritiek te staan van poprecensenten. Ze werd "te zacht" en "te koud" genoemd. En ook: "te wit".