Podium

Dirigent James Levine overleden (77)

Klassiek
Dirigent James Levine overleden (77)

Dirigent James Levine is overleden. Hij overleed op 9 maart op 77-jarige leeftijd in zijn huis in Palm Springs. Levine leed aan de ziekte van Parkinson en kampte met ernstige rugklachten na een ongelukkige val die hij maakte in 2006.

Levine was lange tijd de muzikale leider van de Metropolitan Opera en orkesten in Boston en München. Maar zijn carrière eindigde in een schandaal over beschuldigingen van seksueel wangedrag.

Precaire gezondheid en MeToo-schandaal

De gezondheid van Levine was al meer dan een decennium precair, hij annuleerde na 2008 veel van zijn optredens en onderging rugoperaties. Zelfs toen hij vanuit een rolstoel dirigeerde, speelde hij een belangrijke rol in het Amerikaanse culturele leven en werd alom beschouwd als 's lands meest invloedrijke dirigent sinds Leonard Bernstein. Dat veranderde allemaal in december 2017, toen de Metropolitan Opera de samenwerking met Levine opschortte, nadat drie mannen hem beschuldigende van seksueel misbruik in hun tienertijd. In een schriftelijke verklaring noemde hij de beschuldigingen "ongegrond". Toch ging de Metropolitan, na een intern onderzoek, over tot ontslag van de dirigent. In de zomer van 2020 werd een schikking getroffen waarbij beide partijen een geheimhoudingsverklaring hadden getekend. Later onthulde de New York Times dat Levine 3,5 miljoen dollar had gekregen om te vertrekken.

Begeleider van operazangers

Op het hoogtepunt van zijn carrière was Levine niet alleen artistiek directeur van het gevierde operagezelschap de Met, maar ook van het prestigieuze Boston Symphony Orchestra. In 1983 plaatste Time magazine hem op de cover en noemde hem "America's Top Maestro". Hij begeleidde artiesten als Luciano Pavarotti, Plácido Domingo, Jessye Norman, Cecilia Bartoli en Kiri Te Kanawa en verdiende een reputatie als een van de meest ondersteunende dirigenten en begeleiders in het veld. "Ik zou kunnen gaan waar ze vier of vijf keer zoveel betalen als ik in de Met krijg," zei Domingo eens. "Maar de andere plaatsen bieden niet de mogelijkheid om met Jim te werken."

Zijn werkwijze bleek een zegen voor zangers bij de Met. Maar buiten het toneel, zo merkten veel operaschrijvers en zangers op, was Levine moeilijk te benaderen en berucht om het ongemak bij confrontaties. "Jimmy wil zo graag dat iedereen van hem houdt, dat hij niet in staat is om bepaalde realiteiten onder ogen te zien," vertelde sopraan Roberta Peters ooit aan de New York Times. “Hij kan het niet verdragen om slecht nieuws te brengen, maar uiteindelijk haalt het slechte nieuws je in en is het moeilijker te verdragen.”

In 2002 was Levine een van de ontvangers van de Kennedy Center Honors. De onderscheiding ontving hij voor ‘het maken van muziek en drama van ongeëvenaarde voortreffelijkheid en sublieme schoonheid’. Volgens Levine, het resultaat van decennialang volhardend verfijnen tijdens elke repetitie en uitvoering. Hij nam geen risico's, zei hij eens tegen een interviewer, maar hij streefde ernaar "het mooie, het nobele en het krachtige’ uit de muziek te halen".