Braveheart: muziek van James Horner

Met de werkelijke loop van de geschiedenis neemt de film nogal een loopje, maar dat is voor een speelfilm natuurlijk van ondergeschikt belang: het gaat om de emotie die de hoofdpersonen in hun grootse en meeslepende levensgebeurtenissen weten op te roepen. Mel Gibson kan mooi inspirerend speechen, en het bloederige geweld wordt sfeervol in beeld gebracht tegen de achtergrond van het Schotse landschap. Oscars voor beste film en regie.

De muziek werd gecomponeerd door James Horner (Los Angeles, 14 augustus 1953 – Ventura County, 22 juni 2015). Horner studeerde aan het Royal College of Music in Londen, en later aan de University of Southern California in Los Angeles. Eind jaren 70 begon hij filmmuziek te componeren voor onder meer George Lucas, Steven Spielberg, James Cameron, Oliver Stone en Ron Howard, en schreef hij de scores voor bijvoorbeeld Legends of the Fall, The Mask of Zorro, The Legend of Zorro, Avatar en Titanic. Voor Titanic ontving hij twee Academy Awards, voor de filmmuziek en het bekende liedje, en die leverden hem ook Golden Globes en Grammy Awards op. Horner overleed bij een ongeluk met zijn privévliegtuigje in 2015.

De muziek van James Horner voor Braveheart (ook genomineerd voor een Oscar, maar die ging in dat jaar naar Il Postino) past als een potje op een deksel: met een geheel eigen interpretatie van hoe de muziek in de dertiende eeuw geklonken heeft, kundig en smaakvol aangepast aan de voorkeuren van een hedendaags publiek, weet Horner actie en emotie optimaal invoelbaar te maken. In een interview vertelde Horner eens dat zowel Mel Gibson als hij iets met middeleeuwse muziek wilden, maar dan geen échte middeleeuwse muziek... Het moest artistiek verantwoord zijn maar tegelijk acceptabel voor een hedendaags mainstream filmpubliek. Horner besloot daarom de klank van Zuid-Amerikaanse fluiten (!) te mixen met de gesampelde klanken van de Uilleann Pipes, de Ierse doedelzak (die iets kleiner is dan de Schotse highland pipes). Zo klonk het resultaat naar een wereld die inmiddels zeven eeuwen achter ons ligt, maar waarvan het menselijke aspect ons nog altijd recht in het hart kan raken. In de score wist Horner tegelijk het patriottische van de verzetsheld te laten klinken én de persoonlijke emoties die met liefde, ellende, heldendom, verraad en martelaarschap te maken hebben. Inspiratie vond hij in Keltische liedjes, en die hoor je er soms letterlijk in terug. Zoals in het liefdesthema dat hoort bij William's jeugdliefde Murron.