Voorstelling 'Schuldig Kind' laat meerstemmigheid horen van slachtofferschap

Triggerwarning: dit artikel gaat over seksueel misbruik.

Het boek legt volgens Van Heerikhuizen op een heel goede manier uit hoe een misbruiksituatie doorwerkt. Ted van Lieshout schreef eerder het boek Mijn Meneer (2012) over de relatie die hij als 11-jarige jongen had met een volwassen man. Daarna schreef hij het boek Schuldig Kind. "Dat gaat eigenlijk over hoe het daarna met hem gegaan is", zegt Van Heerikhuizen. Het boek is een dialoog tussen de volwassen Ted en Ted als puber. "Het onderzoek dat Ted doet in het boek, de zoektocht naar: heeft het me beschadigd? En hoe heeft het me beïnvloed? Dat vond ik ontzettend aanspreken", vertelt de regisseur.

Gouden greep

Omdat het boek een dialoog is, leent het zich heel goed voor een voorstelling. "Het script was eigenlijk al klaar." Toch maakte Van Heerikhuizen er een wat andere versie van. Ze wilde niet werken met twee maar met drie acteurs. "Mijn eerste gedachte was dat iemand de jongere Ted zou spelen, iemand de oudere Ted, en iemand alle andere personages die voorbijkomen in het boek. Maar al heel snel dachten we: volgens mij is het veel beter als ze met z'n drieën Ted zijn." Die twee stemmen in het boek, moesten toen wel herschreven worden naar drie stemmen. "Dat was uiteindelijk wel echt een gouden greep die we met elkaar hebben gevonden", vertelt ze.

Meerstemmigheid

Volgens Van Heerikhuizen kon het doel van de voorstelling nu nog scherper worden gemaakt. "Omdat je nu echt de meerstemmigheid van slachtofferschap ziet", vertelt ze. "Die heb je per definitie omdat ze met zijn drieën tegelijk Ted zijn. Dus er is altijd één die er boos over is of iemand iemand die nog hunkert. Altijd iemand die zoekt naar balans in het leven. Het is een constant verschuivende driehoek van: wat vinden we hier nou van. Het is nooit in balans."

Eigen kunstwerk

Dat de makers van de voorstelling een stem toe hebben gevoegd aan het verhaal, was voor de schrijver van het boek Van Lieshout helemaal oké. "Die vrijheid heeft hij ons gegeven. Dat was zeer groots en dapper van hem, vond ik. Toen we vertelden dat we dit wilden doen, heeft hij zijn zegen gegeven en gezegd: dit boek is mijn kunstwerk en de voorstelling is jullie kunstwerk", vertelt ze. "Vanaf dat moment dacht ik ook: dan is het ook eigenlijk nu het materiaal. Dan is het Ted uit het boek, en niet Ted van Lieshout. Dan wil ik ook niet tijdens de repetities met hem nog een interview houden om extra informatie te ontfutselen. Nee, het is gewoon nu wat de boeken ons bieden. Maar hij is wel langs geweest hoor. Ook bij de première!"

Meer informatie over de voorstelling