Sopraan Edith Mathis zingt Mozart en Mahler
- Concerten
- Sopraan Edith Mathis zingt Mozart en Mahler
Op zondag 9 februari 2025 overleed de Zwitserse sopraan Edith Mathis. In 1975 was ze te gast bij het Concertgebouworkest. Samen met alt Aafje Heynis zong ze delen uit Mozarts opera Idomeneo en vertolkte ze de zangpartij de grootse Tweede symfonie van Gustav Mahler. Dirigent Bernard Haitink leidde het concert.
Mahler en Mozart door Edith Mathis met het Concertgebouworkest en Bernard Haitink
Idomeneo KV.366 - Akte I - Ouverture + recit + aria, "Quando avran fine omai... Padre, germani, addio!" + aria, "Se il padre perdei"
Wolfgang Amadeus Mozart
Uitvoerenden: Edith Mathis (Ilia ; sopraan), Bernard Haitink (Dirigent), Koninklijk Concertgebouworkest
Symfonie nr.2 in c kl.t., "Auferstehung" - compleet
Gustav Mahler
Uitvoerenden: Edith Mathis (sopraan), Aafje Heynis (alt), Bernard Haitink (Dirigent), Toonkunstkoor Amsterdam; Toonkunstkoor Rotterdam; Koninklijk Concertgebouworkest
zaterdag 12 april 1975
OmroepVARA
ComponistenWolfgang Amadeus Mozart, Gustav Mahler
UitvoerendenEdith Mathis (sopraan), Aafje Heynis (alt), Bernard Haitink (Dirigent)
EnsemblesKoninklijk Concertgebouworkest, Toonkunstkoor Amsterdam; Toonkunstkoor Rotterdam; Koninklijk Concertgebouworkest
TijdperkenKlassiek, Romantisch
LocatieConcertgebouw, Amsterdam
Wie was Edith Mathis?
Een echte Mozart-specialist: dat was de Zwitserse sopraan Edith Mathis (1938-2025). Toen ze voor het eerst op het operatoneel zong, was dat in de opera Die Zauberflöte van Mozart. De rollen van Susanna in Le nozze di Figaro en Zerlina in Don Giovanni. van dezelfde componist waren haar specialiteiten.
Edith Mathis en Mahler
Maar Mathis zong meer dan Mozart: zo nam ze met de Berliner Philharmoniker en dirigent Herbert von Karajan de Vierde symfonie van Mahler op, waarin de componist een prachtige zangpartij heeft geschreven. En in deze archiefopname van de ZaterdagMatinee zingt Mathis in zijn Tweede symfonie. Dit stuk kreeg de bijnaam 'Wederopstanding' vanwege het gedicht Die Auferstehung van Friedrich Gottlieb Klopstock (1724-1803), waarvan Mahler enkele strofen verwerkte in het laatste deel van zijn symfonie. Dat deze grootse finale gaat over wederopstanding en eeuwigheid is duidelijk te horen in de onmetelijk grote klanken van het koor, orkest en zelfs klokken.
