Concert

Ella van Poucke speelt Dvořák

foto: Challenge Classics
  1. Concertenchevron right
  2. Ella van Poucke speelt Dvořák

In dit concert staat Artist in residence Ella van Poucke centraal. Zij is solist in het meeslepende, virtuoze en ook zingende Celloconcert dat Antonín Dvořák schreef toen hij in de Verenigde Staten verbleef als directeur van het National Conservatory of Music in New York. Het concert sluit af met het laatste omvangrijke orkestwerk dat de Russische emigrant Sergej Rachmaninov aan het papier toevertrouwde in datzelfde land: zijn Symfonische dansen, waarin zijn liefde voor het oude Rusland nog één keer ontvlamt en zijn geest danst als een jonge god.

Ella van Poucke speelt Dvořák

Opnamedatum

vrijdag 17 maart 2023

Omroep

AVROTROS

Componisten

Sergej Rachmaninov, Antonín Dvořák, Oyvind Torvund

Uitvoerenden

Ella van Poucke (cello), Bas Wiegers (Dirigent)

Ensembles

Radio Filharmonisch Orkest

Tijdperken

Nieuwste muziek, Romantisch, Vroeg twintigste eeuw

Locatie

TivoliVredenburg, Utrecht

Dvořák: prachtige melodieën, dramatiek en gevoel

Johannes Brahms had direct in de gaten dat Dvořák kort voor 1900 een celloconcert met eeuwigheidswaarde had geschreven. Toen hij de partituur onder ogen kreeg verzuchtte hij: "Hoe is het mogelijk dat ik niet wist dat men zo’n celloconcert kan schrijven? Wanneer ik dat had geweten, dan had er ik zelf allang een gecomponeerd." Inderdaad zijn in dit Celloconcert alle ingrediënten aanwezig voor een meesterwerk: prachtige melodieën, een fraaie opbouw, een sterke dramatische zeggingskracht en veel gevoel.

Rachmaninov: dansen als een jonge god

Dat geldt eigenlijk ook voor Rachmaninovs Symfonische dansen. Het was oorspronkelijk geschreven als een stuk voor twee piano's. In deze vorm voerde Rachmaninov het verschillende malen uit, samen met Vladimir Horowitz. In eerste instantie noemde Rachmaninov de drie dansen (of delen) Middag, Avondschemer en Middernacht. Later liet hij dat idee los en gaf hij het werk abstracte titels; titels moeten immers niet al te sturend zijn, de fantasie moet de vrije loop hebben. De Symfonische dansen is Rachmaninovs laatste werk, maar van ouderdom of geestelijke vermoeidheid is niets te horen. De muziek klinkt minstens even krachtig en vurig als in zijn vroegere composities.

Bron: tivolivredenburg.nl

AVROTROS Vrijdagconcert

Ster advertentie
Ster advertentie