Hannes Minnaar: 'Ik neem geen partituren mee op vakantie'

"Het liefst zou ik de Préludes op een Pleyel spelen. Op zo'n instrument werden ze gecomponeerd. Chopin droeg de stukken ook op aan die bouwer. In Nederland is er bovendien een heel mooi instrument beschikbaar, maar dat was helaas onhaalbaar voor het recital van donderdag."

Toch speelt Minnaar in het Concertgebouw niet op een doorsnee concertvleugel. Net als op zijn album met de Goldbergvariaties en het album Nox speelt hij op een zogeheten straight strung vleugel van pianobouwer Chris Maene, een instrument waarop de snaren evenwijdig aan elkaar lopen net als bij instrumenten uit de 19e eeuw gebruikelijk was.

Afwisselend programma

Hoewel de stukken in tijd erg dicht bij elkaar liggen, vindt Minnaar het programma toch afwisselend. "De Wandererfantasie is een groots en bijna orkestraal werk. Voor Schubert is het zelfs een beetje atypisch, hij staat in eerste instantie toch bekend om het kleine en intieme. Dat is dit werk niet, dit is Schubert op zijn aller-extravertst. Heel virtuoos. De Nachtstücke van Schumann die ik speel klinken daarna heel klein en ingetogen."

Het programma na de pauze bestaat uit de 24 Preludes van Chopin. De cyclus doorloopt alle majeur- en mineurtoonsoorten uit de westerse muziek, net zoals Bach dat deed in zijn Wohltemperierte Klavier. Wel koos Chopin voor een andere volgorde van toonsoorten. Waar Bach ze chromatisch op elkaar liet volgen, gebruikte Chopin de volgorde van de kwintencirkel. "Daardoor is er veel meer tonale samenhang tussen de opeenvolgende preludes en klinkt het meer als een cyclus. Je krijgt het gevoel dat het één verhaal is, al heeft Chopin het misschien niet per se zo bedoeld."

"Bij sommige preludes hoor ik een sterk verband. Dan begint de ene prelude met een paar noten die aan het eind van de prelude ervoor al nadrukkelijk aanwezig zijn. Wacht, ik speel het even…" Hij legt zijn telefoon neer op zijn piano en speelt het einde van Prélude nr.17.

Uit de verte roept hij: "Hoor je die repeterende c? En dan heel even die des? En neem nu het begin van de nummer 18." Hij speelt weer, en inderdaad, weer een c en een des. "Het is natuurlijk allemaal interpretatie, maar ik speel daar wel een beetje mee. Soms kun je op die manier een bruggetje maken."

Orgelconcerten

Hoewel Minnaar onder het grote publiek bekend is als een van de voornaamste pianisten van Nederland, is hij ook organist. Toen zijn carrière als pianist vlak na zijn studie meteen een enorme vlucht nam, schoot orgel spelen er een aantal jaar bij in. "Maar tegenwoordig doe ik het weer wat vaker. Vooral in de zomer, want in de winter zijn de kerken nogal koud. In de zomer zijn er overal concertseries op orgels. De afgelopen weken heb ik al veel orgel gespeeld. Ik hou van die afwisseling, alleen piano is voor mij niet breed genoeg."

"Deze zomer staan er verder nog concerten met muziek van Simeon ten Holt op het programma. Hij heeft interessante pianostukken geschreven, heel minimalistisch, maar niet op een manier dat je er lekker op kan wegdromen zoals bij Canto ostinato. Verder speel ik nog een pianoconcert van Mozart in het Concertgebouw en ik speel met het Dudok Kwartet tijdens Festival Klaterklanken."

Wandelen in Engeland

Tussen de zomerconcerten en het nieuwe seizoen gaat Minnaar nog even op vakantie met zijn gezin. "We hebben een huisje ergens in de natuur midden in Engeland. We gaan wat wandelen, maar met kinderen van 3 en 5 jaar liggen de ambities niet heel hoog. Wat muziek betreft doe ik het dan ook rustig aan. Muziek beheerst mijn leven, dus de zomer is ook een moment om daar even van bij te komen."

"En daarna komt het nieuwe seizoen er al snel weer aan. Ik speel dan onder andere het Tweede pianoconcert van Brahms. Een heerlijke berg werk om mee aan de slag te gaan en vooral erg mooie muziek. Ik sluit niet uit dat ik daar onderweg nog wel even naar ga luisteren, maar ik neem zeker geen partituren mee, dan zou ik mijn vakantie eigenhandig om zeep helpen."