Tip: Cassandra Miller
- Klassiek
- Tip: Cassandra Miller
Soms is weinig al genoeg. Dat was een ervaring die ik zowat twee maanden geleden had bij een concert door het Ives Ensemble, een concert van De Link in het Cenakel (een oude kapel) in Tilburg, waar ik pianist John Snijders en artistiek leider Nicoline Soeter mocht interviewen. Eén van de werken op het programma was van Cassandra Miller (geboren in Canada, woont in Londen): Perfect Offering.
Om het stuk te schrijven heeft Cassandra Miller eerst een opname gemaakt van het gebeier van kerkklokken. Die opname heeft ze vervolgens enorm vertraagd - en dan hoor je dat in de nagalm van het geluid van een klok veel méér dan één toon te horen is. Zelfs, als je heel goed luistert, een melodie. Die verschillende tonen heeft ze zo precies mogelijk opgeschreven en dat is dit stuk geworden, voor fluit, klarinet, twee violen, altviool, cello, en piano.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Behalve een korte uitbarsting van geluid vrij in het begin is dit echt muziek-van-bijna-niets. Van klanken die als het ware uit een droom herinnerd worden. Omdat het concert die avond vanwege de beperkende maatregelen twee keer werd gespeeld (voor twee keer dertig bezoekers) kon ik het twee keer horen, en ik was misschien daardoor nog meer onder de indruk. Je moet wel proberen om even alles los te laten en het gewoon maar over je heen laten komen.
Toen Cassandra Miller de opdracht kreeg om dit te schrijven, lag ze ziek in bed. En toen dacht ze aan een tekst van Leonard Cohen, waar ook klokken in voorkomen (ring the bells that still can ring). En ze realiseerde zich dat ze misschien geen perfect stuk kon componeren (forget your perfect offering), maar dat misschien ‘doen wat je kan’ ook al gewoon goed is. Is dat niet ook een mooie (kerst)gedachte?
Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack in everything
That’s how the light gets in
