Anton Webern

Precies 75 jaar geleden, dus op 15 september 1945, werd de Oostenrijkse componist Anton Webern door een Amerikaanse soldaat per vergissing doodgeschoten. Hij wilde buiten een sigaartje roken.

‘Es ist aus’ waren Weberns laatste woorden. We kunnen vandaag rouwen om deze meester in miniaturen. Igor Stravinsky zei ooit: 'De sterfdag van Anton Webern zou voor iedere gevoelige musicus een dag van rouw moeten zijn. Wij moeten in hem niet alleen de grote componist vieren, maar ook een werkelijke held. Hij, die in een dove wereld van onwetendheid en onverschilligheid tot volslagen mislukking gedoemd was, ging onverbiddelijk door met het bewerken van diamanten, zijn verblindend schone diamanten, waarvan hij de mijnen zo uitmuntend kende.'

In het voetspoor van Arnold Schönberg betrad Webern 'der Weg zur neuen Musik’. Webern hield van stiltes, van klank, van verfijning van ritmische bewegingen. Het was allemaal kort maar krachtig. De bescheiden componist kwam tot 31 opusnummers. Geen wonder dat hij als dirigent nog wat geld moest bijverdienen. Hij had een grote voorliefde voor Beethoven, Schubert en Brahms. Het is dan ook geen wonder dat we een opname van Herbert von Karajan als favoriet naar voren schuiven. Opgenomen in 1974 met de Berliner Philharmoniker.