Autobiografie van Louis Spohr vertaald in het Nederlands

Louis Spohr werd in zijn tijd gezien als de grootste componist. Ook letterlijk, want hij was bijna 2 meter lang. Iets dat in die tijd weinig voorkwam. Hij was een echte vioolvirtuoos en werd later zelfs de “Duitse Paganini” genoemd. Zijn oeuvre is omvangrijk. Hij schrijft symfonieën, vioolconcerten, kamermuziek, opera’s, oratoria… Hij heeft ook een grote invloed uitgeoefend op latere componisten, zoals Johannes Brahms, Felix Mendelssohn en Frédéric Chopin.

Jeugd en carrière

Louis Spohr wordt in 1784 geboren als oudste kind van Karl Heinrich Spohr (doctor in de geneeskunde) en Ernestine Henke (dochter van de predikant). Zijn vader speelt fluit en zijn moeder speelt piano en zingt. Louis Spohr raakt al snel in de ban van de muziek en als hij 5 is, koopt zijn vader een viool voor hem. Als hij vaardig genoeg is, mag hij op de muziekavonden met zijn ouders meespelen. Vanaf zijn twaalfde krijgt hij ook les in compositie, harmonie en contrapunt. In de studeerkamer van zijn vader mag hij componeren. Zijn eerste echte composities ontstaan aan het begin van de 19e eeuw tijdens een reis naar St. Petersburg. Hij geeft daar concerten en in de verloren uurtjes schildert hij.

Tijdens zijn verblijf in Wenen (1813-1814) ontmoet hij Ludwig van Beethoven, met wie hij bevriend is. Hij componeert in deze tijd veel werken, waaronder het Nonet, het 7e vioolconcert. In 1816 speelt hij zijn 8e vioolconcert in La Scala in Milaan. Een hoogtepunt van zijn carrière. Hij wordt vanaf dat moment bestempeld als vioolvirtuoos.

Ondanks zijn grote oeuvre en zijn faam als sterviolist, is hij in deze tijd vrijwel vergeten. Volgens violist Tjeerd Top komt dit onder meer door de tijd waarin Spohr leefde. “Hij had gewoon de pech dat hij in dezelfde tijd als Beethoven leefde. Beethoven kennen we nu allemaal, maar de composities van Spohr zijn minder bekend en worden als oubollig ervaren. Dat komt door de ouderwetse benadering.”

Vioolduo's

Tjeerd Top kwam op het spoor van Spohr via zijn vrouw violist Ursula Schoch. Toen haar ouders het gouden huwelijksjubileum vierden, waren zij op zoek naar een stuk om te spelen. “Zij kwam op het idee een vioolduo van Louis Spohr te spelen. Dat was een succes. En toevallig was er ook een producer in de zaal, die er wel wat in zag. Van het een kwam het ander en nu zijn we al bezig met de 3e cd met vioolduo’s van Spohr. Er volgen er nog twee.”

“De duo’s zijn van goede kwaliteit,” zegt Top. “Ze zijn technisch ingewikkeld en soms probeert hij een strijkkwartet te imiteren met twee violen. Dan spelen we dus steeds dubbelgrepen [twee noten tegelijk red.]. Het is lastig dan de stemvoering juist te krijgen. De stukken klinken dan wel alsof het heel gemakkelijk is. Er is een risico bij een live-optreden. En ik denk dat de stukken daarom niet zovaak gespeeld worden.”

“Maar de muziek van Spohr is niet altijd goed,” benadrukt Top. “Je moet echt even zoeken naar zijn goede en mooie werken.” Hij denkt dat dat ook de reden is waarom de muziek van Spohr niet zo vaak gespeeld wordt.

🔈 Hans en Annemieke in gesprek met Caspar Bleumers en Frits Wagenvoorde: