Componist Tristan Keuris (1946-1996)

Het is vandaag, 15 december, precies 25 jaar geleden dat de Nederlandse componist Tristan Keuris overleed. Hij werd 50 jaar.

Keuris heeft een bijzondere plek ingenomen in het Nederlandse muziekleven. ‘Een tijdloze versierder’ schreef muziekjournalist Bas van Putten in 2009 naar aanleiding van een uitgave van zijn complete werken. ‘Tristan Keuris’ dood is een hartverscheurend verlies. Had ik veertien jaar geleden maar beseft dat ik dat ooit zou moeten zeggen,’ aldus Van Putten. Het typeert de relatieve onbekendheid rondom Keuris. Hij onderscheidde zich van andere componisten van zijn generatie, die zich vooral lieten beïnvloeden door avant-garde.
Hem werd verweten te ‘makkelijke’ en te ‘melodieuze’ muziek te schrijven. In een interview in 1979 zegt Keuris: “Ik heb me heel erg lang kwaad gemaakt over de Nederlandse muziek, over wat er geschreven werd. Maar ik ben een beetje een eenling. Ik heb met weinig componisten contact; je woede verdwijnt dan op den duur.'

Hoe hij zichzelf als componist zag, vatte hij in 1985 kort en krachtig samen: “ Ik behoor niet tot een groep en evenmin tot een generatie.”

Keuris studeerde bij Ton de Leeuw en rondde in 1969 zijn compositie-studie af met de Prijs voor Compositie. In 1974 ontving Keuris de Matthijs Vermeulenprijs voor zijn orkestwerk ‘Sinfonia’. Zijn internationale doorbraak als componist volgde in 1982, toen het Concertgebouworkest onder Bernard Haitink een tournee naar Amerika maakte met onder andere Keuris' Movements op het programma. Begin jaren ’90, een paar jaar voor zijn overlijden, ging een aantal grote werken in première. In 1993 was dat ‘Laudi’ voor koor en orkest en in 1995 een orkestwerk ‘Arcade’ en een Tweede Vioolconcert.

In 2010 verscheen een NPS-documentaire: ‘Tristan Keuris: componist met de gouden handjes’.