Het culturele landschap van Wim Pijbes

Kunstwerk 1: Statue of Liberty, New York

Het Vrijheidsbeeld is een standbeeld in de haven van New York. Het staat symbool voor een van de kernwaarden van de Verenigde Staten, vrijheid. Frankrijk schonk het beeld als teken van vriendschap tussen de twee landen. De persoon op de sokkel is de Romeinse godin Libertas. In haar rechterhand heeft ze een fakkel, in de linkerhand een plaat met de datum van de onafhankelijkheidsverklaring.

Kunstwerk 2: De Vermeer-tentoonstelling in het Rijksmuseum

Voor het eerst sinds 27 jaar is er weer een Vermeer-tentoonstelling waar de werken van de schilder bij elkaar te zien zijn. Verspreid over tien zalen worden 28 werken getoond aan de hand van verschillende thema's, waaronder: muzikale verleiding, brieven en mannen op bezoek.

De tentoonstelling brengt Pijbes terug naar de tijd waarin hij muziek leerde spelen. Hij begon ooit op de blokfluit en wilde daarna de piano leren spelen. "De overstap naar de piano daarna was geen succes, Ik ben stikjaloers op de mensen die het kunnen, maar ik was er snel klaar mee. Voor muziek moet je tijd hebben, je moet het ook veel doen. Dat baart de kunst. Maar dat zat er niet in bij mij."

Kunstwerk 3: Spring (2012) - Recomposed by Max Richter: Vivaldi, The Four Seasons

Max Richter maakte in 2012 een hercompositie en herinterpretatie van Vivaldi's beroemde De vier jaargetijden.

Pijbes noemt Richter een grote, omdat hij het aandurft een oude klassieker te bewerken tot een nieuw stuk. Vivaldi is voor hem geen kunstenaar van vroeger, maar een jonge kunstenaar die stond voor wat toen belangrijk was. Dat komt samen in dit stuk.

Kunstwerk 4: Album Negro Spirituals 1904-1948, het nummer Sometimes I feel like a motherless child van Paul Robeson

Negrospirituals zijn traditionele religieuze volksliederen van de Noord-Amerikaanse zwarte slaafgemaakten, waarin westerse en Afrikaanse elementen samenkomen. De teksten vinden hun basis in het christendom. De melodieën zijn eenvoudig en swingend. Door het zingen van negrospirituals vonden de slaafgemaakten troost voor de situatie waarin zij leefden. De stijl van de negrospirituals werd later overgenomen in de gospelmuziek.

De muziek laat Pijbes zien dat er meer is dan alleen de canon van de kunst. "Er gaat gewoon een wereld open als je kijkt wat er nog meer aan de hand is op het gebied van cultuur en kunst." Culturele smaakmakers moeten dat besef hebben, zegt Pijbes, omdat je dan de hele mensheid kan vieren en delen.