Citizen Kane

Het spannende verhaal cirkelt om krantenmagnaat Kane (Welles zelf) die bij zijn eenzaam sterven het woord "Rosebud" fluistert. Een inventieve en gevoelige zoektocht naar de betekenis van het woord en de persoon Kane volgt.

Bernard Herrmann schreef de muziek bij Citizen Kane

De muziek bij Citizen Kane werd geschreven door Bernard Herrmann (1911-1975), die bekendheid verwierf door zijn samenwerking met Orson Welles (zoals voor deze film) en met Alfred Hitchcock. Bernard Herrmann was pas 22 toen hij ging componeren voor de radio. Zo kwam hij in contact met Welles, en toen deze met Citizen Kane debuteerde in Hollywood nam hij Herrmann mee. Al vlug werd Herrmann een gerespecteerd componist - al werd hij ook gevreesd vanwege zijn driftbuien. In 1956 begon zijn samenwerking met Hitchcock voor The Trouble With Harry; zijn laatste score schreef Herrmann voor Taxi Driver.

'Typisch Herrmannesque'

Dat Bernard Herrmann's allereerste filmmuziek meteen zo goed was mag je gerust een indrukwekkende prestatie noemen - al had hij natuurlijk wel eerder samengewerkt met Orson Welles voor diverse radiodrama's. Sommige delen van de muziek werden al opgenomen vóórdat de betreffende scenes werden gefilmd; eind 1940 en begin 1941 werden de definitieve opnamen gemaakt. Regisseur, componist en editor werkten dus vanaf het begin nauw samen. Het geheimzinnige 'Rosebud' waar de film om draait krijgt fraai bijpassende, raadselachtige en griezelige klanken toebedeeld; op andere momenten hoor je jazzy dansmuziek doorklinken, maar ook doet de muziek denken aan Bizets Carmen, of de muziek van Offenbach en Katsjatoerjan. Bijzonder knap gecomponeerd is de wals die een muzikale verbeelding vormt van het langzaam aftakelende huwelijk tussen Kane en zijn eerste vrouw, zichtbaar in een reeks ontbijtscenes. De motieven die in Citizen Kane te horen zijn zouden later bekend worden als 'typisch Herrmannesque': donker, complex, dreigend. Zelfs zonder de film is de muziek nog altijd een aangrijpende belevenis.