Noa Johannes over Don't Look Now

Noa Johannes is filmjournalist voor NPO 3 en Cinema Extra:

In Venetië, waar John en Laura naar toe gaan in verband met Johns werk - hij restaureert oude kerken - komt Laura in aanraking met twee zusters. Eén van hen is blind en beweert helderziend te zijn, en bovendien in contact te staan met het overleden dochtertje. Laura komt meer en meer in de macht van de twee zussen, en John raakt steeds verder uit zijn evenwicht: steeds weer denkt hij zijn dochtertje te zien, steeds weer denkt hij haar te zien lopen in haar rode regenjasje... Sowieso is de kleur rood, zodra die in beeld komt, een omen dat in de film steeds opduikt. Als we dan ook nog weten dat er een raadselachtige seriemoordenaar in Venetië actief is...

Muziek van Giuseppe "Pino" Donaggio

De muziek bij Don't Look Now werd geschreven door componist Giuseppe "Pino" Donaggio, die - om in de sfeer te blijven - in Venetië geboren is (in 1941). Hij schreef muziek voor films van onder meer Brian De Palma, Roberto Benigni, Don Mancini, Terence Hill, en tal van anderen. Quentin Tarantino gebruikte de muziek die Donaggio had geschreven voor de Brian de Palma-thriller Blow Out weer voor zijn film Death Proof. En dus ook voor de film Don't Look Now, de debuutfilm van regisseur Nicolas Roeg - en dat was meteen ook het debuut als filmcomponist voor Donaggio.

Donaggio speelde al op zijn veertiende als vioolsolist werk van Vivaldi voor de Italiaanse radio, maar eind jaren '50 maakte hij een overstapje naar de populaire muziek: hij zong naast Paul Anka! Spoedig werd hij een van de meest succesvolle singer-songwriters van Italië; zijn grootste hit was Io che non vivo uit 1963, dat maar liefst 80 miljoen keer werd verkocht. In het Engels werd het liedje gezongen door onder andere Elvis Presley en Dusty Springfield, als You don't have to say you love me.

Na zijn werk voor Don't Look Now waren er de scores voor succesvolle films als, onder veel meer, Carrie (1976), Home Movies (1979), Dressed to Kill (1980), Blow Out (1981), Body Double (1984), en Raising Cain (1992), allemaal films van Brian de Palma. Aardig weetje: in 2008 componeerde hij de muziek voor de Nederlandse speelfilm Oorlogswinter van Martin Koolhoven naar het gelijknamige boek van Jan Terlouw.

Pino Donaggio was niet alleen de componist van de muziek voor Don't Look Now, hij speelde een flink deel van de pianostukken ook zelf - hoewel hij eigenlijk helemaal niet zo'n goeie pianist is, immers van oorsprong violist! Maar dat maakt psychologisch de band met de betreffende passages ook des te sterker: de pianostukjes zijn vooral verbonden met het verdronken dochtertje, Christine, en Nicolas Roeg wilde daar een 'onschuldige' klank en sfeer aan kunnen koppelen, met de associatie van een kind dat leert pianospelen. De onzekerheid die Donaggio zelf voelde bij het spelen van die stukken, was dus perfect voor het vangen van die sfeer van onschuld en kinderlijkheid.

In de CD-uitgave van deze filmmuziek is ook een song opgenomen, I Colori Di Dicembere, gezongen door Iva Zanicchi en later uitgebracht op de LP Amare, non Amare (1974). Die song is echter in de film helemaal niet te horen, en heeft met het verhaal ook weinig of niets te maken - om commerciële redenen leek het wel een goed idee om de soundtrack hiermee aan te vullen en te kunnen uitgeven onder de titel A Venezia... Un Dicembre Rosso Shocking.