Opium Atelier

Maurice Nuiten

Klassiek
Maurice Nuiten

Even voorstellen
Maurice Nuiten (1990) is beeldend kunstenaar en curator en woont en werkt in Breda/ Amsterdam. Nuiten studeerde Fine Art Photography aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Hij behaalde zijn Master of Fine Art aan het Master Institute of Visual Cultures AKV | St.Joost in ’s-Hertogenbosch.

Momenteel werkt hij aan zijn grootschalige onderzoek met de werktitel “We choose to go to the moon”. “We choose to go to the moon in this decade and the other things, not because they are easy, but because they are hard” zijn woorden van John F. Kennedy. "We kiezen ervoor om gelukkig te zijn in dit leven, niet omdat het gemakkelijk is, maar omdat het moeilijk is", is de reactie van Nuiten op Kennedy's beroemde uitspraak.

Nuiten legt zijn zoektocht vast en gebruikt daarbij objecten, situaties en observaties uit dagelijks leven en (pseudo) wetenschap om de paradoxale aard te laten zien van wat het is om gelukkig te zijn.

In de beeldtaal van Maurice Nuiten gebruikt hij het naakte lichaam (in surrealistische houdingen), alledaagse voorwerpen en het dagelijks leven. Performance vormt echter de basis van het werk, zowel als vorm van onderzoek, maar ook als methode om tot uiteindelijke beeld of tekst te komen.

Atelierplan
De kleine prins is altijd een grote inspiratiebron geweest voor mij: de ruimtevaart, het zoeken naar een doel, en de filosofische vragen die in het boek verborgen liggen. Momenteel ben ik zelf ook aangekomen in mijn reis bij een fenomeen dat de kleine prins ook tegenkwam, de planeet van de dronkaard. Deze drinkt om te vergeten dat hij een alcoholist is, een manier van vluchten met een paradoxale kant.

Dit sluit aan bij mijn deelhoofdstuk “The Party Would Never Stop”. Daar waar het leven gevierd wordt, de high van het leven probeert vastgehouden te worden. Ik zie kansen om tijdelijk te ontsnappen aan onze dagelijkse realiteit, verwijzend naar de partyscene, liefde en lust. En ik toon hier de andere kant van. Werken die ik maak zijn een ironische interpretatie zijn van een 'pityparty': een moment van zelfmedelijden, terwijl de laatste gast op een feest verdwaalt in een uitputtende klaagzang over het leven. Ik wil juist laten zien dat moeilijke momenten, waarop geluk moeilijk te vinden is, de moeite waard zijn om het meest te laten zien.

Het werk van deze week zal bestaan uit twee elementen; tekst en fotografische origami-sculpturen. De teksten zijn geschreven tijdens momenten van euforie en depressie; het zijn hoogte- en dieptepunten. Origami-technieken worden gebruikt in de ruimtevaart in de constructies, maar ook in de medische wetenschap om het lichaam te onderzoeken, implantaten ect. Dit komt terug in de sculpturen die ik wil maken. Origami als metafoor voor ontdekking. Karakters van de kleine prins vertaal ik naar mijn eigen leven en de daarbij behorende situaties.

Dag 1 - Maandag 27 januari

Opium Atelier: Maurice Nuiten - dag 1

Volgens mij ben ik een mens. Ben ik van vlees en bloed. Als ik wetenschappelijk kijk, kom ik op hele andere cijfers uit. 97,85% van mijn lijf bestaat uit deze elementen:65% Zuurstof – 18% Koolstof – 10% Waterstof – 3% Stikstof – 1,5% Fosfor – 0,35% Calcium. Weer anders gezien besta ik uit 72,8% water, en zo ook de persoon die je lief hebt, of lief heb gehad.

Maar ik schrijf dit, en de secondes tikken weg, ik kan niet terug. Ik tel, tick tock tick tock, en zojuist zijn er weer enkele secondes voorbij gegaan, tijd die ik niet meer terug kan nemen, maar naar mijn computerscherm heb zitten staren, terwijl mijn handen over mijn toetsenbord glijden en zodoende deze zin vormden die jij nu lees.

Het is grijs buiten.

“Sometimes u are happy” een zwarte slinger siert de pipowagen waar ik vandaag mijzelf heb geïnstalleerd. Met een kop koffie en een sigaretje luisterend naar wat muziek, terwijl ik aan het lezen ben in het boek van Fernando Pessoa, Boek der Rusteloosheid. Je kan het boek openslaan op een willekeurige bladzijde, mijn oog valt op deze zin.

Nu heb ik je misschien niet zo veel verteld, of misschien juist heel veel. Het enige wat ik weet, is als je deze zin leest, en alle voorgaande ook, dat zowel voor jou als voor mij tijd is verstreken.

Dag 2 - Dinsdag 28 januari
Nostalgisch wakker geworden met mijn oude Alfred Jodocus Kwak dekbed van vroeger.
Wat was dat toch een spannende serie als kind. Als volwassene zie ik opeens hele andere dingen in de serie
Dingen waar je als kind nog geen weet van had.

Kinderboeken en verhalen lezen als volwassen geeft toch vaak wel een nieuwe lading aan dingen. Zo ook de kleine prins voor mij, ik lees terwijl ik wat muziek luister nogmaals de passage van de dronkaard.

… en de reis gaat verder. Ik heb besloten een schildering te gaan maken, op de pipowagen waar ik in mag werken deze week.
Daarnaast druk bezig geweest met origami, vandaag is lekker een dag van doen, vandaag denk ik even wat minder na.
Dat is toch ook wel heel wonderlijk… maar dat zal niet lang zo blijven.

Al snel vouwde ik de origami weer uit elkaar knipte en plakte wat.
Lagen die verborgen waren, kwamen weer in beeld. Het verborgen stuk wat zichtbaar was knipte ik weer uit.

De vorm spreekt mij aan, maar wat Ik er mee moet? Nog geen idee..
We zullen zien waar het heen zal gaan.

Video niet beschikbaar

Dag 3 - Woensdag 29 januari

Opium Atelier: Maurice Nuiten - dag 3 (deel1)

Opium Atelier: Maurice Nuiten - dag 3

Spetter, pieter, pater,
Lekker in het water,
Ik wil nog niet naar huis,
Ik kom een druppel later.

Zijn de gedachten toen ik wakker werd deze ochtend onder mijn dekbedje.
Het regent en het is dus nat. Zo ook de pipowagen.
Met een slaperig hoofd loop ik door het gebouw heen, voor een extra grote kop koffie.
Gisteren avond heb ik nog gewerkt aan een schets voor de pipowagen, en gelezen en geschreven.

Schilderwerk van vandaag:

Morgen weer een dag, en weer is er tijd verstreken, toch wel vreemd als je er over nadenkt, dat er niets zo ver is als een seconde geleden.

Dag 4 - Donderdag 30 januari
Op zoek naar mijn Lapis, niet de Lapis philosophorum ( steen der wijzen ) maar naar mijn Lapis Beatitudinem ( Steen van het geluk ).
Hoe deze gemaakt word, of gevonden wordt weet ik niet, maar ik heb tenminste alvast een doel, maar kan gezien worden als syphisus arbeid.
Toch syphisus volgens Albert Camus een gelukkig man.
“It's the possibility of having a dream come true that makes life interesting.” - Paulo Coelho - The Alchemist.

Of de realiteit onstnappen nou persen gelukkig maakt weet ik niet, je komt op een gegeven moment altijd weer terug. Aan de andere kant, door te ontsnappen kan je dingen weer op een andere manier terug zien, bekijken of ondervinden. Ontsnappen, of vluchten is ook dat je altijd op de vlucht zult zijn. Afgelopen nacht ben ik nog gaan schetsen voor mijn fotografische sculptuur,

Na deze ochtend nog een een grote kop koffie genomen te hebben was het weer tijd om te werken aan de mural najah, mural ( t is niet echt een muur ) op een pipowagen,

Dag 5 - Vrijdag 31 januari

Opium Atelier: Maurice Nuiten - dag 5 (deel1)

Opium Atelier: Maurice Nuiten - dag 5

You Promised Everything Would Be Glitter And Gold…

“The Promise You Made” - 2019
LED-Neon - Plexiglass Ik

Is de text van een werk wat ik vrij recentelijk ge maakt heb en dat ik recentelijk heb mogen laten zien bij deJosilda da Conceição Gallery die me vertegenwoordig in Amsterdam en in mei naar This Art Fair. Een werk over verleiding, een werk over de party scene, een werk dat past bij het hoofdstuk, de dronkaard, het ontsnappen, het maar uitstellen van de realiteit. Dan kom je neer, je land, beland je in de klaagzang van het leven, en blijft “niet alles dat blinkt goud te zijn”…. Gebroken beloftes, grenzen die overschreden zijn, verlangen gestild, maar de honger blijft….

Het is stil… leeg… … …. …. en de tijd tikt door….

“The sun and the moon collided, it turned in the darkness we know by now” - Dagboek 30-01-2020, Maurice Nuiten.

Vandaag ben ik druk bezig, tevens beetje emotioneel, door hier te zijn kan ik niet vandaag mijn moeder steunen, ze zal vandaag afscheid nemen van een dierbare.
Ik zet weer zoals gebruikelijk een flinke bak koffie en zet wat muziek aan.

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Can't sit around hiding all my scars
Let them all show
Let them all know about go in and embrace the inevitable
Now let it all in
Cover up the arm that holds the weight
Raging on too long and all will stay
Unsolved
I let it throw me off my feet
I let it put me on my knees
What do I know
I ought to grow
But do I ever?

Het pakt me, het grijpt me. Het is weer grijs buiten. Tijd om weer verder te werken, Ik ga aan de slag met de schildering, bestel mijn print voor het sculptuur, spuit een fles wijn goud, verhul / vergul het vlucht gedrag. Zal ik ooit het leven snappen? Zal ik ooit gaan vinden wat het geluk is?
Hier onder de vorderingen van de dag.

Dit zou de laatste dag zijn, maar het is anders gelopen dan verwacht. Ik blijf nog een weekje, in mijn micro huisje, de pipowagen.

Dag 6 - Zaterdag 1 februari
Vrijdagavond was ik in de uitzending te horen. Kort maar krachtig zullen we maar zeggen,

Dit waren de werken die ik tot nu toe geproduceerd heb.

Na de uitzending ben ik terug gegaan naar mijn stekkie.

Na een goede nachtrust, heerlijk geslapen en uitgeslapen ( na een week in verhouding weinig slaap ). Nog eventjes gewerkt aan de pipowagen.
Doordat ik nog een week blijf ben ik mijn tijd anders gaan indelen, In de ochtend hebi k nog even aan de Pipo wagen gewerkt, nu is het tijd om even afstand te nemen,
Terug naar huis, opladen en volgende week weer aan de slag!

Dag 7 - Zondag 2 februari
Vandaag doe ik even lekker niets, vandaag ben ik terug in Breda, thuis, de planten water geven. Wasje draaien, en zet een film op. Een dag niets doen is goed, even afstand nemen van je werk. Morgen gaan we er op reflecteren en de plannen maken voor de rest van de week.

Dag 8 - Maandag 3 februari

Opium Atelier: Maurice Nuiten - Dag 8

Wakker geworden in mijn eigen bed. Gisteren niets gedaan. Vandaag moet ik werken, en ga ik plannen voor morgen. Wat ging er goed.
Wat kan er beter, wat wil ik ze ze week nog doen?
Origami is complex, het is niet dat het niets oplevert, ik kom boeiende dingen tegen
Ik lees er veel over, vorige week maakte ik een vos.
Je komt al snel tegen technische problemen, papier is maar tot bepaalde grote te vinden.
Dus is voor mij nu de vorm belangrijk of de techniek?
Hoe nu verder… dit ga ik van de week uitzoeken

Mijn praktijk gaat over de zoektocht van geluk, en vinden daarvan kost tijd.
Tijd is een rode draad in pijn praktijk, tijd en ongemak.
= Hier onder het eerste deel van mijn artist statement.
“ Let’s Postulate That Being Born Is An Inconvenience
Thursday, June 13, 2019, 8:10:30 PM.
At the moment I am: 928610910 seconds or 15476848 minutes and 30 seconds or 257947 hours, 28 minutes and 30 seconds or 10747 days, 19 hours, 28 minutes and 30 seconds or 1535 weeks, 2 days, 19 hours, 28 minutes and 30 or seconds or 353 months, 0 weeks, 4 days, 19 hours, 28 minutes and 30 seconds or 29 years, 5 months, 0 weeks, 4 days, 19 hours, 28 minutes and 30 seconds old. I made up the balance of my life, but why all this? Because I was born.

Al weer een ruim jaar ben ik verliefd geworden op de Polaroid Camera.
Het unieke beeld, formaat en de magie waar de afbeelding meteen naar voren komt door een proces van chemicaliën.
Deze week ga ik hier weer meer aan de slag, kijken hoe ik met het vangen van tijd, ( fotograferen ) weer antwoorden kan geven, of vragen kan oproepen
Waar ik verder mee kan. Dus plannen van deze week
Spelen met origami, uitzoeken waar de visuele spanning ligt, in vorm of in techniek.
Spelen met polaroids, kijken wat er nog meer me kan.
Muurschildering afwerken, tussen de buien door.

Dag 9 - Dinsdag 4 februari
Baaldag, koude dag, natte dag. Dat somt de dag wel op.Eerst gaan werken, spullen gepakt, en jawel, NS, dat staat voor Nederlandse Spoorwegen
Dat beter zijn naam kan veranderen in NIET SNEL of NO SERVICE.
Veel later dan gepland, beland ik in Hilversum, maar goede nieuws, ik ben er. Vanavond ga ik vooral veel lezen, schrijven en nog wat vouwen.
Morgen zal ik hier mijn bevinden over delen. Morgen aan het werk, en ook niet onbelangrijk naar ART ROTTERDAM Naar mijn inziens een van de beste beurzen van Nederland.

Vroeg naar bed. Heerlijk knus in het kleine wagentje.
Deze week heb ik naast mijn bed het boek van James Joyce liggen,
De Doden, kijken wat die mij nog kan leren.

Dag 10 - Woensdag 4 februari

Opium Atelier: Maurice Nuiten - Dag 10

Ik open mijn ogen, het licht schijnt in mijn ogen.
Ik leef, ik zie, ik beleef….. de dag is begonnen.
Gisteren heb ik voornamelijk in de avond nog gelezen, en zoals altijd mijn dagboek bijgehouden.
Het is ondertussen filmweek, of filmmuziekwerk bij npo4. Muziek, waar ze eens liedjes over zouden moeten maken is de liefde.
— sarcasm.
In de kunst moeten altijd maar grote politieke, stamerts gemaakt worden, of kunst bevraagd worden,
Wat als je daar daar niet bij hoort? Genoeg gezeurd, aan het werk Maurice…
Koffie, peukje, muziek, het standaard ritueel dat mij op gang brengt.Het eerste wat mij doordringt is het het nummer van Stef Bos.

Stef Bos - Is Dit Nu Later
Is dit nu later, als je groot bent?
Een diploma vol met leugens,
Waar op staat dat je volwassen bent?
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben.
We spelen nog verstoppertje, maar niet meer op het plein…..

Ik ga verder aan de schildering, Tijdens het maken verander ik gevoelsmatig in Midas…..

Dag 11 - donderdag 6 februari
… en de trein komt op tijd aan op het spoor
Ik stap in, en mijn reis gaat naar Rotterdam.

Ondertussen probeer ik nog een vrijkaartje extra te regelen voor mijn huisgast, Bruno de Marco, een Braziliaanse kunstenaar die voor 2 maanden op residentie is bij mijn werk. Het is voor hem de eerste week dat hij bij mij in huis is, en ik zit hier in Hilversum…. Ring Ring! Ja Maurice ik heb extra kaartje, ze liggen voor je klaar. Ok geregeld, snel bellen uitleggen en jawel. We gaan naar ART ROTTERDAM.

Ik kom aan op het station van Rotterdam, haal een kop koffie en stap in de bus. We komen aan bij de van Nelle Fabriek, kaartjes worden opgehaald en we lopen door. Ik ontmoet mijn goede Iraneese vriendin, o.lala fantastische Iraanse kunstenares en we gaan met zijn allen rondkijken

Hier een korte impressie van de dingen die mij opvielen

Toen was het klaar, 22:00 de stands gaan dicht.

Vandaag ben ik terug gegaan naar het atelier naar nogal wat gedoe om terug te komen, treinen, telefoon verloren, opgehaald en gevonden, oftewel algehele ellende. Na een wereldreis door Nederland kwam ik aan op het atelier.Ondertussen in de trein mijn gedachten verzet over de origami, iets wat s’avonds mij tot rust brengt als ik het uitvoer

Tijdens het werken vandaag aan de schildering kwam ik tot nieuwe inzichten. Ik zag mensen lopen langs de vijver. Objecten die ik gemaakt had plaats ik aan de andere kant. Het voelt als een logica, kijken naar de stereen je zelf verliezen. Waneer je zit op een bankje in het park, en de wereld even aan je voorbij gaat.

Het is bijna helemaal naar mijn zin, het is bijna helemaal klaar.

De titel heb ik besloten.
1.670 KM/H In The Wrong Direction

Morgen is hij af en zal ik alles er over vertellen.

Dag 12 - vrijdag 7 februari

Opium Atelier: Maurice Nuiten - Dag 12

De laatste dag is aangebroken. Vandaag ga ik mijn geproduceerde werken in de studio laten zien, mijn ondervindingen delen, en uw als lezer het uitleggen.
Maar eerst.

De zoektocht naar geluk, ja dat is waar ik mee bezig ben. De ingrediënten die ik hier voor gebruik zijn ondermeer Astrologie, Astronomie en Pseudo)Wetenschap.

Ik onderzocht origami. De techniek bleek toch nog complexer te zijn dan ik dacht. Ik liep al snel tegen het formaat aan, en begon mij af te vragen waar ik nu eigenlijk mee verder wil. Voor mij is de link met origami de ruimtevaart en de medische wetenschap, in beide wordt origami toegepast. Zo ben ik gaan onderzoeken en kijken wat ik hier nu mee kan.

Dit zijn te tot nu toe resultaten betreft origami.

Door veel te lezen heb ik veel nieuwe dingen voor mijzelf ontdekt, en is dat nog iets wat ik zeker veel verder moet gaan uitwerken en onderzoeken.Maar het begin is gemaakt.

Tekst, ja daar is waar ik mij zeer zeker mee bezig gehouden heb. Vorige week liet ik al een slinger maken met een tekst.

Het zijn nog losse flarden…. Maar het komt. De weg naar Rome is ook niet op 1 dag bestraat. En vele wegen leiden er naartoe toch?

Wat ik wel af heb kunnen krijgen is het volgende.

1.650 KM/H In The Wrong Direction.
Insitu - Multimedia Installatie.
Verf, Spuitverf, Vernis, Steen, Glas.
Schildering ±350cmx200cm
2020

Korte uitleg:
We zien een schildering die refereert aan oude kaarten van het heelal, echter zien we 3 scheikundige symbolen die staan voor Ethanol ( alcohol ), Ketamine en MDMA. In de stippellijnen zien we ondermeer lachgaspatronen. Samen vormen ze een kaart van een heelal waar in ontsnappen aan de realiteit de hoofdtoon voert. De titel van het werk refereert aan de snelheid van het draaien van de aarde, de snelheid waarmee lust en gratificatie gevierd wordt, zo snel komt men ook terug. Met dit werk laat ik de keerzijde zien van deze gebeurtenissen, want zelfs escapisme wordt vermoeiend. De XII refereert aan het 12de hoofdstuk van de kleine prins, zijn bezoek aan de dronkaard.