Harmony of the spheres

Dat ongrijpbare. Het onmetelijke. De niet te bevatten grootsheid van het heelal. Hemellichamen die zich moveren door een kosmos die zo ver afstaat van het aardse bestaan. De mens zoekt al eeuwen naar stukjes houvast en bevestiging. Zo was het Pythagoras die beweerde dat de bewegingen van zon, maan en planeten elk hun eigen tonen voortbrengen in hemelse harmonieën. En Johannes Kepler die muzikale intervallen koppelde aan iedere verplaatsing. Vormen van verlangen naar een dichtere nabijheid tot God, die de relatie tussen geometrie, astronomie en muziek immers in alle perfectie creëerde…

In Harmony of the Spheres klinken de muzikale parels van de Renaissance die deze hemelse idealen navolgen. De muziek, van onder anderen Josquin des Prez en Orlando di Lasso wordt gecombineerd met klanken van de moderne tijd in werken van Giuliano Bracci. Bovendien vertaalt de Koreaanse componiste Seung-Won Oh haar visie op de harmonie der sferen in een gloednieuwe compositie, Music of Celestial Harmony, voor zangers en trombone. De warme klank van de trombone en het pure geluid van menselijke stemmen zullen de zalen van alle kanten vullen in een hemels concert om bij weg te dromen.

bron: Silbersee