Gaudeamus: Nicholas Morrish

De jonge Britse muziekpionier (zoals Gaudeamus de jonge deelnemers aan de Muziekweek liefdevol noemt) Nicholas Morrish (1989) is dol op allerlei analoge geluiden: verouderde media zoals 78-toeren-platen met hun karakteristiek kraakjes en ruisjes. Dat is geen nostalgie: hij is vooral geïnteresseerd in de specifieke klankmogelijkheden van bijvoorbeeld de 78-toeren-plaat als object, en de mogelijkheden van combineren met digitale klanken of akoestische bronnen zoals 'gewone' muziekinstrumenten. Zo'n analoog object kan ook iets heel anders zijn, bijvoorbeeld een fietswiel. Een fietswiel is een fietswiel, maar in combinatie met een strijkstok wordt het een instrument om muzikale klanken mee op te wekken. Dat is de speurtocht van Nick Morrish. “Ik probeerde de relatie tussen materiaal en inhoud om te draaien, door heel gedetailleerd naar de geluiden en de verhalen aan de oppervlakte van de platen zelf te luisteren, en het ensemble vervolgens te laten spelen wat normaliter de muzikale inhoud van de platen zou zijn. Ik wilde die verschillende concepten in een ruimte samenbrengen om te zien wat er zou gebeuren.” In dit interview vertelt Nick meer over zijn fascinatie voor de essenties van objecten en de geluiden die daar bij horen: