De composities van Nicoline Soeter zijn altijd fantasierijk: klank, samenklank, instrumentkeuze, texturen in verrassende lagen. Haar muziek heeft een bijna architectonisch karakter, alsof je in de klinkende ruimte zou kunnen rondwandelen. En zij schrijft steeds vaker met het oog op een multidisciplinaire uitvoering, muziektheater, gebruikmakend van de fysieke ruimte, maar ook van tekst. Bijvoorbeeld in de muziektheatervoorstelling Grond, die zij schreef op basis van een op haar verzoek door Anton Dautzenberg geschreven theatermonoloog. Een monoloog die even autobiografische als universeel herkenbaar is, over grond, over het ondergrondse, het bovengrondse en misschien ook wel het ondoorgrondelijke. Dautzenberg start bij een vroege jeugdherinnering, opgroeiend in het Zuid-Limburgse dorp Schaesberg. Niet ver van zijn ouderlijk huis lag de kolenmijn Oranje Nassau 2, waar zijn grootvader werkte, diep onder de grond. Hoe heeft deze verborgen, parallelle wereld zijn kijk op het leven gevormd, vraagt Dautzenberg zich af.
Grond ging in het voorjaar van 2020 in première en zou ook worden uitgevoerd tijdens November Music 2020. Het festival dat helaas tengevolge van de aangescherpte corona-maatregelen moest worden gecanceld. In onderstaand interview (opgenomen vóórdat duidelijk werd dat het festival niet zou kunnen doorgaan) vertelt Nicoline over de voorstelling, over haar manier van werken, en over VONK, haar ensemble dat samen met acteur Steve Aernouts Grond hopelijk in de nabije toekomst alsnog weer kan spelen - en met wie in elk geval in december enkele delen eruit zullen worden opgenomen in de studio.
