Death on the Nile: ouderwets filmplezier!

Death on the Nile (Verenigde Staten 2022). Misdaad van Kenneth Branagh. De beroemde Belgische speurneus Hercule Poirot (gespeeld door regisseur Branagh) is op vakantie in Egypte, waar hij wordt uitgenodigd op een bruiloftsfeest aan boord van een cruiseboot op de Nijl. Wanneer de rijke bruid dood op bed wordt aangetroffen, is het aan Poirot om de moordenaar aan te wijzen. Deze tamelijk trouwe Agatha Christie-verfilming is net als voorganger Murder on the Orient Express (2017) ouderwets op het oubollige af, maar net iets beter gelukt: de personages zijn minder kolderiek en de afwikkeling van het verhaal is spannender. En niet te vergeten: de muziek is prima te pruimen. Ook een tikje ouderwets, maar dat past juist prima bij de film. Componist Patrick Doyle zet af en toe zwaar orkestraal geschut in, maar alles is kundig en smaakvol gedaan, en nét niet over the top!

Eerder las je hier al over deze films; de muziek uit die films is nu of binnenkort ook te horen in de podcast Nieuwe Filmmuziek Op 4:

Nightmare Alley (Verenigde Staten/Mexico/Canada 2021). Misdaadfilm van Guillermo del Toro. Amerika, 1939. Stanton Carlisle is een man met een duister verleden, wanhopig op zoek naar een betere toekomst. Tussen de ‘freaks’ op de kermis vindt hij even rust, maar echt tevreden of gelukkig wordt hij niet en al snel wil hij meer. Waarna hij met kermisklant Molly naar de grote stad trekt. Prachtig sinister sprookje over bedrog en hoe mensen bedrogen willen worden van de Mexicaanse regisseur Del Toro (van Oscarwinnaar The Shape of Water). Gebaseerd op de gelijknamige film noir uit 1947 van Edmund Goulding. Mooi ingehouden muziek vol spanning van Nathan Johnson, wiens werk we nog niet zo lang geleden ook hoorden in de fraaie detective Knives Out (waar een vervolg op verwacht wordt!). Voor deze film verving hij de oorspronkelijk beoogde componist Alexandre Desplat, die door de covid-pandemie niet in de gelegenheid was om de klus te klaren.

The House (Verenigd Koninkrijk/Verenigde Staten 2022). Te zien op Netflix! Animatie van Emma De Swaef, Marc Roels, Niki Lindroth von Bahr en Paloma Baeza. Collectie van drie duistere stop-motion animatiefilms, met als gemene deler een mysterieus huis. Het script werd geschreven door de Ierse schrijver Enda Walsh, waarna verschillende regisseurs er hun eigen draai aan gaven. Met afstand het beste is het heerlijk naargeestige eerste hoofdstuk van het Belgische duo Emma De Swaef en Marc James Roels, waarin een vreemde architect het huis gratis schenkt aan een familie. Uit liefdadigheid, lijkt het, maar schijn bedriegt. De andere twee delen, waarin het statige huis plotseling bewoond wordt door pratende knaagdieren en katten, verschillen eigenlijk iets te veel qua toon om er één mooi geheel van te maken, maar zijn elk op hun eigen manier zeer intrigerend en bijzonder. De muziek voor deze trilogie werd geschreven door de Argentijnse componist Gustavo Santaolalla, die met zijn scores voor bijvoorbeeld Brokeback Mountain, Biutiful en Babel overtuigend bewezen heeft met ongebruikelijke middelen betoverende muziek te kunnen maken. Nu ook weer - zelfs zonder de beelden ontroerend, huiveringwekkend en raadselachtig.

The Lost Daughter (Verenigde Staten/Griekenland 2021). Drama van Maggie Gyllenhaal. Met o.a. Olivia Colman, Dakota Johnson, Peter Sarsgaard, Jessie Buckley en Paul Mescal. IJzersterke bewerking van de gelijknamige, beklemmende novelle van de Italiaanse schrijfster Elena Ferrante, over de 48-jarige literatuurprofessor Leda Caruso (uitstekend gespeeld door zowel Colman als de jonge Buckley, in de flashbacks). Die ziet tijdens werkvakantie op Grieks eiland een jonge moeder en haar dochtertje op het strand spelen. De manier waarop de moeder (Johnson) met haar dochter op het strand speelt, en hoe die op haar beurt moedertje speelt over haar pop, roepen bij Leda herinneringen op aan haar eigen moederschap. Maar dat zijn geen goede herinneringen. Fraaie muziek van Dickon Hinchliffe die - merkwaardig genoeg - sterk doet denken aan de James Brown-hit ‘It’s a man’s world’. Klein van instrumentatie (vooral piano en strijkers), wat goed aansluit bij de gekwelde ziel van hoofdpersoon Leda. Te zien op Netflix.

Don’t Look Up (Verenigde Staten 2021). Komedie van Adam McKay. Met o.a. Leonardo DiCaprio, Jennifer Lawrence, Timothée Chalamet, Meryl Streep en Melanie Lynskey. Onderzoeker in opleiding (Lawrence) en haar professor (DiCaprio) ontdekken enorme komeet en rekenen uit dat-ie over zes maanden zal inslaan op de aarde. Met de kracht van een miljard atoombommen. Maar niemand die hen serieus neemt. Regisseur McKay geeft met Don’t Look Up een snijdend commentaar op de klimaatcrisis en de gepolariseerde en opportunistische wereld waarin we nu leven. Deze vileine komedie over het einde van de wereld wordt af en toe wel een klucht, maar altijd een die bijt en serieus genomen wil worden.

De muziek is van Nicholas Britell, die in de afgelopen zes jaar toenemend succes kent in de wereld van film- en televisiemuziek. Hij was ooit hedgefondsbeheerder, maar de muziek is nooit ver weg geweest: al tijdens zijn studie speelde hij in een hiphopgroep. Inspiratie vindt Britell bij Wolfgang Amadeus Mozart, Sergej Prokofjev, DJ Premier en Dr. Dre. Voor Don’t Look Up bedacht Britell een eclectische mix van jazzy muziek en traditionele orkestklanken, maar ook met de nodige elektronica én natuurlijk de stem van popzangeres Arana Grande, die een aardig rolletje speelt waarin ze een prettige dosis zelfspot tentoon kan spreiden. Dat liedje is inmiddels een kleine 24 miljoen (!) keer gestreamd (alleen al op Spotify), dus voor nu kiezen we een paar andere mooie tracks in onze Spotify-speellijst.

Ghostbusters: Afterlife (Verenigde Staten 2021). Actiefilm van Jason Reitman. Geslaagde reboot van Ivan Reitmans klassieke horrorkomedie Ghostbusters (1984) door diens zoon Jason. Voor wie het origineel gezien heeft (en leuk vond) een echte aanrader!

Het is 35 jaar na de gebeurtenissen in New York en oppergeest Gozer en zijn boosaardige hulpjes zitten nu diep verborgen in een berg in Summerville, Oklahoma. Waar ze wachten op het moment dat ze de wereld kunnen overnemen. Het is aan viertal jongeren om dat te voorkomen. Goed verteld verhaal is net als het origineel een slimme mix van humor en horror, en voegt daar ook nog een portie familiedrama aan toe.

Leuke film met memorabele momenten en pakkende, degelijke filmmuziek van de Amerikaanse componist Rob Simonsen (1978), die als solo-artiest vooral elektronische ambient-muziek maakt, maar daarnaast als filmcomponist al een aardige reeks films van muziek voorzag, waaronder bijvoorbeeld de internationaal goed gewaardeerde verfilming van The Life of Pi.

Hieronder een gesprek met componist Rob Simonsen over de score:

Bekijk de trailer

Filmomschrijvingen met dank aan Cinema.nl

DE MEEST AANGRIJPENDE EN ONVERGETELIJKE SOUNDTRACKS ALLER TIJDEN

Wil jij op de hoogte blijven van de meest recente filmscores en samen met filmmuziekkenners en fans bepalen wat de absolute klassiekers zijn? Word dan nu lid van onze Facebookgroep. Daar kun je je luister- en kijktips delen en ook nog leuke filmmuziek weetjes opdoen. Wij zullen hier ook de nieuwste video's, tips en inspiratie met jullie delen.

Ja, ik meld me aan