Seriemuziek

Deze muziek hoor je in de serie 'Paris Has Fallen'

foto: CANAL+
  1. Klassiekchevron right
  2. Deze muziek hoor je in de serie 'Paris Has Fallen'

De 8-delige serie Paris Has Fallen volgt een beveiligingsagent die samenwerkt met een MI6-agent. De muziek in de serie is gecomponeerd door Ian Arber en Dave Rowntree.

Waar gaat Paris Has Fallen over?

Paris Has Fallen draait om de stoere agente Zara Khan, die zal moeten samenwerken met de Franse agent Vincent Dubois. Zij zullen het moeten opnemen tegen een groep terroristen die het op een politicus hebben gemunt.

Khan ontdekt al snel dat er meer aan de hand is en raakt verwikkeld in een dodelijk machtsspel. De meeste fans vinden het wel zonde dat Butler niet meer van de partij is, maar er doet een gerucht de ronde dat hij wel een cameo in de serie zal gaan vervullen.

De actiethriller met Tewfik Jallab en Sean Harris is een spin-off van de eerdere drie Has Fallen-bioscoopfilms waarin Gerard Butler de hoofdrol speelde. Paris Has Fallen is ontwikkeld door Howard Overman op basis van de Olympus/London/Angel Has Fallen-filmfranchise en heeft naast Jallab en Harris, Ritu Arya, Vincent Taleb, Sean Harris, Camille Rutherford, Ana Ularu, Emmanuelle Bercot, Jérémie Covillault en Karl Collins in de hoofdrollen.

De nieuwe actieserie Paris has Fallen is vanaf zaterdag 2 november te bingen bij Videoland. Daarnaast zijn de eerste twee afleveringen van de reeks op zondag 10 november tevens op televisie te zien bij RTL 7.

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Welke muziek hoor je in Paris Has Fallen?

Lakeshore Records heeft de soundtrack uitgebracht voor de actieserie Paris Has Fallen. Het album bevat selecties van de originele muziek van de show, gecomponeerd door Ian Arber (Medici, Red Eye, My Name Is Lenny, The Chelsea Detectives) en Dave Rowntree (The Capture, The One, War of the Worlds).

Tracklist:

1. Paris (2:42)
2. Counter Terrorism (1:57)
3. Attack on the Embassy (2:28)
4. Jacob Pearce (3:45)
5. The Handler (4:31)
6. Give Me the Name (2:46)
7. An Afghan National (1:58)
8. Airfield (3:04)
9. Uranium (3:23)
10. Go (3:06)
11. Prisoner (2:26)
12. The Convoy (2:13)
13. Life in Danger (3:43)
14. Bomb Disposal (2:28)
15. Fallout (2:10)
16. Out of Time (3:26)
17. Bunker (2:17)
18. Helicopter (2:38)
19. They Found Us (2:07)
20. Say Their Names (3:39)
21. The Presidency (2:10)
22. I Miss Her (2:34)
23. Paris Has Fallen (3:52)

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Wie is Ian Arber?

De snelle opkomst van Ian Arber in de Britse film- en televisie-industrie komt vast door zijn fijne thema's die klinken als een fusie van traditionele, elektronische en experimentele instrumentatie.

Arber scoorde het meest bekeken nieuwe drama van de BBC in 2019, The Capture, met Blur's Dave Rowntree, dat door meer dan 22 miljoen mensen in het Verenigd Koninkrijk werd bekeken. De score bevatte gemanipuleerde texturen en analoge synths.

Recenter werk omvatten het het maken van de muziek van de Netflix hit The One, seizoen 3 van Disney+ War of The Worlds, de Showtime psychologische thriller The Stranger in Our Bed en Acorn TV's detective drama The Chelsea Detective, dat werd opgenomen met het London Metropolitan Orchestra in British Grove Studios in Londen.

Arber raakt geïnspireerd door samenwerking, en werkt dan ook nauw samen met filmmakers om een ​​echt origineel concept en muzikale taal te creëren voor elk project. Als klassiek geschoolde cellist en pianist, en verzamelaar van exotische instrumenten, verwerkt Arber deze vaak op onconventionele manieren in zijn partituur.

Onlangs werkte hij samen met analoge synthesizerspecialist en Blur-drummer Dave Rowntree aan de met een BAFTA bekroonde documentaire Bros: After The Screaming Stops, met Imogen Heap aan de vocals voor The One van Netflix en met raplegende Nas aan de titelsong voor I Am Bolt.

Arber brak door in de Britse film- en televisie-industrie met zijn opvallende muziek voor de BBC-komedie Quacks, met in de hoofdrollen Rory Kinnear en Rupert Everett, de speelfilm My Name is Lenny met in de hoofdrol John Hurt, gevolgd door de bekroonde documentaires I Am Bolt, Hitsville: The Making of Motown, de Oscar-winnende Sisters of the Wildernes en de met een Grierson Award bekroonde Show Me The Picture: The Story of Jim Marshall.

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Wie is Dave Rowntree?

Rowntree werd geboren in Colchester, Essex. Hij heeft muzikale ouders: zijn moeder Susan is een altvioolspeler, en zijn vader John, een geluidstechnicus bij de British Broadcasting Corporation (BBC). Hij ging doordeweeks naar de Gilberd School in Colchester en in het weekend naar de Landermere Music School in Thorpe-le-Soken, waar hij percussie studeerde. Hij speelde percussie met zijn vader in de Colchester Silver Band, een brassband.

Rowntree had al in bands gespeeld met Blur-gitarist Graham Coxon toen ze opgroeiden in Colchester en kende Coxons vader die jazzlessen gaf in Landermere. In 1989 stelde Coxon Rowntree voor aan Damon Albarn, die een band vormde rond Goldsmiths, University of London. Rowntree werd gevraagd om mee te doen, hij zei zijn baan op en verhuisde naar Londen. Met de toevoeging van Alex James en na vele naamsveranderingen, werd het Blur, een contract volgde bij EMI - en 'the rest is history' 😉.

Blur's debuutalbum Leisure (1991) verwerkte de geluiden van Madchester en shoegazing (muzikale bewegingen). De invloed van Engelse gitaarpopgroepen zoals The Kinks, The Beatles en XTC is goed te horen in Blur's Modern Life Is Rubbish (1993), Parklife (1994) en The Great Escape (1995). Als resultaat hielp de band het Britpop-genre te populariseren, maar de band bereikte massale populariteit door een hitlijststrijd met rivaliserende band Oasis in 1995, genaamd "The Battle of Britpop".

Het vervolg Blur (1997) had veel invloed van de lo-fi-stijl van Amerikaanse indierockgroepen. Song 2, een van de singles van het album, bracht Blur succes in de Verenigde Staten. Hun volgende album, 13 (1999), zag de bandleden experimenteren met elektronische en gospelmuziek, en bevatte meer persoonlijke teksten van Albarn. Na de tournee in 2003 (zonder Coxon) deed Blur even geen studiowerk of tournees als band meer, aangezien de leden zich bezighielden met andere projecten. In 2009 herenigde Blur zich, ook Coxon sloot weer aan, voor een reeks concerten en bleven ze verschillende singles en releases uitbrengen.

In 2012 ontving Blur een Brit Award voor Outstanding Contribution to Music en trad de band op bij de Brit Awards van 2012 en de Olympische Spelen in Londen.

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Het laatste soundtracknieuws

Van nieuwe projecten van Hans Zimmer tot aan re-releases van prachtige filmmuziek. Een overzicht van het laatste nieuws.

Home Soundtrack Update 📱 WhatsApp-kanaal Filmmuziek & meer


🎧 Nieuwe Filmmuziek op Spotify

Ster advertentie
Ster advertentie