Anonieme barokpartituren inspiratie voor historische roman: 'Moet wel van vrouwen zijn'

Samen met haar vriendin en barokviolist Ann Cnop, die de partituren vond, bedacht schrijver Veerle Deknopper om een verhaal te verzinnen rondom de anonieme bladmuziek. Wie heeft het geschreven? Hoe zijn die werken in de bibliotheek in Stockholm terechtgekomen?

Vrouwen

Het paste precies in haar straatje. "Ik ben iemand die niet in het heden leeft", zegt Deknopper. "Ik ben gefascineerd door klassieke muziek. In barok, romantiek, het lijden in de muziek van Schubert. Mensen stonden dichter bij de dood en leefden in een wereld van extreme gevoelens, denk ik. Via de muziek verplaats ik me in die tijd."

Bij het fantaseren over de auteurs van de gevonden handschriften, dachten Deknopper en Cnop: dat zou best van een vrouwelijke componist kunnen zijn. Vrouwen die in het geheim componeerden, omdat dat in die tijd niet geaccepteerd was. De vier fictionele karakters die Deknopper hier vervolgens bij bedacht, twee vrouwen en twee mannen, bewegen zich zo'n driehonderd jaar geleden in Europa.

Gekweld

De personages zijn gebaseerd op de geschreven muziek. "Een van die handschriften bevat een enorme kwelling. Die vrouw is vertwijfeld, ze wil schrijven, maar ze weet niet hoe ze het naar de buitenwereld moet brengen. Het is voor haar belangrijker dat de muziek wordt gehoord, dan haar naam. Het stuk is wispelturig, met veel afwisseling tussen vreugde en verdriet. Dat typeert haar, omdat ze in verschillende fases van het leven andere houdingen inneemt."

De gevonden muziek zijn vier vioolconcerten. Volgens violist Ann Cnop hebben ze alle vier 'een uniek karakter'. In een reeks concerten rondom de publicatie van het boek, brengt haar ensemble Le Pavillon de Musique de muziek ten gehore. Zij namen de stukken ook op. Het gezelschap heeft als missie om nieuwe en vergeten muziek te (her)ontdekken.