Karina Canellakis in podcastreeks met topdirigenten

Hoe houd je een Wagner-opera vierenhalf uur lang boeiend? Hoe belangrijk is de stilte, vlak voor de eerste inzet, terwijl ze de baton opheft? Wat gebeurt er dan op het podium? De chef van het Radio Filharmonisch Orkest vertelt hierover tijdens een openhartig gesprek in haar huis in Amsterdam. Het vormt de eerste nieuwe aflevering in de podcastreeks Sterren van de ZaterdagMatinee.

Karina Canellakis: “Je hebt dat moment van stilte voordat je begint nodig, het is een moment van eerbied. Waarom houden we als mensen een minuut stilte als er iemand overlijdt? Het is eerbied, en dat gaat diep, maar als musicus moet je diep gaan.”

Het wordt een gesprek over het kleine maar cultureel belangrijke Amsterdam versus haar geboortestad New York, over haar liefde voor componisten als Sibelius en Janáček, die eigenlijk buitenbeentjes waren. Maar het gaat ook over het opvallende gemak waarmee zij zich in nieuwe muziek beweegt. Beethoven is een held, en bij Wagner welt een traan op. Ook ambitie komt ter sprake, en het leven in de spotlights, wat ze vooral uitdagend vindt.

“Ik vind studeren heerlijk, aan mijn bureau of piano, ik houd van de connectie met de musici, op puur muzikaal vlak. Maar ik sta liever niet in het middelpunt van de belangstelling. Een opera vanuit de orkestbak dirigeren is juist zo lekker omdat je dan niet zo zichtbaar bent."

Want uiteindelijk gaat het om de samenwerking en de muziek, vindt Canellakis: “samen met een orkest muziek maken is de ultieme menselijke verbinding.”