Poëzie: SPRKFV, van Guido de Bruyn
- Klassiek
- Poëzie: SPRKFV, van Guido de Bruyn
Toevallig komt-ie mij onder ogen: een aangrijpende foto van de zoon van Prokofjev. Oleg. Hij is genomen door zijn broer. Sviatoslav. Je ziet ‘m op zijn hurken op de vloer van een leeg appartement, Moskou, 1948. Hij leest iets. Door het raam achter hem valt warm zonlicht, het streelt zijn haar. Her en der liggen papieren, verstrooid. Zojuist is zijn moeder gearresteerd, de eerste vrouw van de componist, op verdenking van spionage. De jongens blijven verweesd achter. Het appartement is geplunderd. Verbijstering. Wat is er gebeurd? Geschiedenis heeft zich voltrokken.
De foto siert de cover van een bundel van Guido de Bruyne, SPRKFV, die helemaal gewijd is aan het leven van Sergei Prkofjev.
"Vandaag besloten we ons verblijf in Napels
met een tochtje naar het eiland Capri.
Onderweg babbelde het fagotje van de wind,
als in een scherzo, zei ik tegen Djagilev"
