Liedcyclus: Winterwords van Benjamin Britten

Benjamin Britten nam graag afstand van de romantische, pastorale tendens in de traditie van het engelse lied. Vaughan Williams, Finzi, dat soort jongens. Hij schijnt weleens gezegd te hebben (nog in 1935) dat een probate manier om hem van Elgar te doen houden, is om ernaar te luisteren na Vaughan Williams.

Hij greep liever terug op Purcell, om de Engelse taal haar brille, vrijheid en vitaliteit terug te geven in de muziek.

Zijn liefde voor Thomas Hardy’s poëzie was ook al oud. Hij hield van het aardse, de bittere humor en ruige lyriek in die gedichten

Centrale thema: de kwetsbare onschuld van de jeugd, en een pijnlijk gevoel van vluchtigheid