Panorama Zondag

Het culturele landschap van Marc van Ranst

foto: Panorama Zondag

Klassiek
Het culturele landschap van Marc van Ranst

Marc van Ranst is viroloog. Tijdens de corona-crisis was hij de belangrijkste adviseur van de Belgische regering. Van Ranst is hoogleraar virologie aan de Katholieke Universiteit Leuven en publiceerde meer dan 270 artikelen in vaktijdschriften over moleculaire evolutie en bio-informatica. Ook is hij een graag geziene gastspreker op bijeenkomsten van de uiterst linkse PVDA. En in zijn spaarzame vrije tijd is Van Ranst een verwoed verzamelaar. Hier volgt zijn culturele landschap.

Kunstwerk 1: ‘The Longest Day’ – Mitch Miller

Vanaf de middelbare school tot aan de universiteit floot Marc dit als hij naar een examen ging. Ter concentratie en ontspanning tegelijk. Het nummer is ook een ontzettende oorworm en blijft in je hoofd zitten. De film heeft hij zeker tien keer gezien. De landing op Normandië fascineert hem. De moed die die jonge soldaten nodig hadden om van hun voertuigen aan de wal te raken. Vaak met een goede kans dat ze dat helemaal niet zouden halen. Dat doen soldaten nu ook, bijv. in Oekraïne. Hun leven wagen voor de vrijheid van anderen. Als je er nuchter over nadenkt, vraag jij je toch af wat iemand bezielt. Van Ranst denkt dat het niet anders kan, dan dat deze mensen zich in dienst stellen van ‘het goede’ en dat vindt hij bewonderenswaardig.

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Kunstwerk 2: Uitgeverij Maeght in Parijs

Tussen 1946 en 1982 maakte deze uitgeverij het magazine ‘Derrière le Miroir’. Maeght vroeg vooraanstaande kunstenaars om uniek werk te maken op papier. En er verschenen twee oplages. Eén van zo’n 500 á 1000 exemplaren op gewoon papier. En één van maar 150 exemplaren op heel mooi papier. Kunstenaars maakten ook vaak het kaft en signeerden de exemplaren. Mensen als Alexander Calder, Marc Chagall, Roger Chastel, Eduardo Chillida, Alberto Giacometti, Vassily Kandinsky, Ellsworth Kelly, Fernand Léger, Lindner, Henri Matisse, Joan Miró, Jacques Monory, Pablo Palazuelo, Paul Rebeyrolle, Jean-Paul Riopelle, Saul Steinberg, Pierre Tal-Coat, Antoni Tapies, Raoul Ubac, Bram van Velde. Deze tijdschriften kun je nu nog kopen en dat is de enige manier om aan een origineel werk van een beroemd kunstenaar te komen. Op een veiling zou Van Ranst niet snel iets kopen. De handtekening van Miró is zo vervalst. Maar deze ‘Derrière le Miroir’ catalogi verzamelt hij wel. Hij heeft er inmiddels zo'n 150. En dat is niet het enige. Of het nou sigarenbandjes zijn, postzegels, viewmasters, Efteling-jaarboekjes; hij verzamelt het allemaal. Waarschijnlijk uit jeugdsentiment. Marc namelijk had al op z’n 13e zijn eigen laboratorium in de kelder en was meteen bezeten van onderzoek.

foto: Jules Maeght Gallery

Kunstwerk 3: Concrete Poetry (1974) van Pieter Laurens Mol

Dit kunstwerk heeft Van Ranst zelf in bezit. Hij kocht het uit de nalatenschap van Louis Paul Boon. Hij houdt van de eenvoud van het werk. Kunstenaar Pieter Laurens Mol is een beetje in de vergetelheid geraakt, maar dit werd in 1974 verkocht in een beroemde boekhandel in Amsterdam. Ze gingen als warme broodjes over de toonbank. Marc houdt van concrete en visual poetry. In dit geval is het ook echt heel concreet, want de letters vormen het woord POEM. De kunstenaar maakte het in december, toen net de eerste chocoladeletters er waren. Die verpakkingen heeft ie als mal gebruikt voor de letters. Dat deze ooit aan Louis Paul Boon toebehoorde, is voor Van Ranst een extra dimensie, want hij houdt ook erg van Louis Paul Boon.

foto: William Allen

Kunstwerk 4: Vaas van Marcel van Maele

De eenvoud spreekt opnieuw aan, en de tekst ook. In de verbeelding van Van Ranst mag na zijn dood zijn as in deze vaas/urn. Hij dacht eigenlijk nooit na over de dood, maar de laatste tijd toch wel wat vaker. Hij realiseert zich steeds meer dat hij al over de helft is. “Je denkt altijd: the best is yet to come, maar dat houdt wel ooit op”. Hij denkt dat het toeval is, dat hij er de laatste tijd vaker aan denkt. En dat het niet te maken heeft met alle bedreigingen die hij kreeg tijdens de corona-crisis. Wat hij zeker weet, is dat hij zeer tegen zijn zin zal sterven. Maar áls het zover is, hoeft niemand te denken dat hij niet van het leven genoten heeft. Want dat doet ie met volle teugen.