Het culturele landschap van Anouk van Dijk

Kunstwerk 1: To that which is endless - Kate Moore

Anouk's eerste kunstwerk is een muziekstuk. Ze houdt van muziek, maar vindt het ook moeilijk om het los van dans te beluisteren. Ze kiest in dit geval heel bewust voor muziek die door een vrouw gecomponeerd is. Kate Moore is een Australische die al lang in Nederland woont. Anouk deed het andersom en woonde lang in Australië. Zij herkent Moores worsteling tussen de plek waar je bent en de plek waar je voor je gevoel thuis bent.

Kunstwerk 2: Your blind movement - Olafur Elliason

Anouk zag dit bijzondere kunstwerk in Berlijn. Het werkt als volgt: je stapt een ruimte in die helemaal gevuld is met gekleurde rook. Verder weet je niks. En de rook is zo dicht, dat je nauwelijks andere mensen kunt zien. Dat zorgt voor een droombeleving, alsof je lucide (een droom waarbij je jezelf realiseert dat je wakker bent, red.) droomt. Voor Anouk betekende deze ervaring een totaal gevoel van vrijheid. Ze was er het liefst zo lang mogelijk in gebleven. En wat Anouk betreft raakt dat gevoel ook aan de essentie van kunst. Het gevoel waarbij je een veranderende ervaring ondergaat. Dat je je na het zien van een kunstwerk anders voelt dan ervoor.

Kunstwerk 3: C(h)oeurs, Alain Platel / leș Ballets C de la B

Anouk zag deze voorstelling in 2012 in Gent, België. En ze heeft hem toevallig een aantal weken geleden nog een keer gezien. De voorstelling is een heel politiek werk, maar daarnaast heel overweldigend dankzij de samenwerking van koor en orkest. Zelf zegt ze dat ze het opvallend vond dat er in de zaal totaal verschillend werd gereageerd op de voorstelling. Iets waar zij als choreograaf ook over nadenkt. C(H)ŒURS - zoals de voorstelling heet - is een heel emotioneel stuk over revolutie. In 2022 blijkt het stuk opnieuw actueel. Het gaat nu ook over de oorlog in Oekraïne, zorgen over het klimaat en de opstand van Russen tegen president Poetin.

Kunstwerk 4: Radical, Maajid Nawaz

Anouk heeft in Australië veel te maken gehad met de spanningen rondom immigratie. Door haar ervaringen met een kennis die moslim was, besloot ze zich te verdiepen in die religie. Ze las onder meer dit boek van Maajid Nawaz. Hij liet zich rekruteren door een radicaalislamitische organisatie en rekruteerde daarna zelf jongeren voor die zelfde organisatie. Hij werd veroordeeld en zat vier jaar in een Egyptische gevangenis. Daar nam hij naar eigen zeggen zijn meest radicale beslissing. Namelijk dat hij zijn naasten en zijn vrouw de rug toekeerde en afstand nam van alles en iedereen. En hij maakt in zijn hoofd de reis terug naar hoe het zover kon komen dat hij radicaalislamitisch was geworden. Er bleken wel specifieke momenten te zijn en racistische incidenten, maar het allereerste begin zat vast op een misverstand, jaloezie en een meisje.

Dit boek leerde Anouk dat een klein misverstand grote gevolgen kan hebben. En dat kan overal gebeuren. Het leerde haar om zo min mogelijk aan te nemen, goed te observeren en te blijven vragen. Ze ontdekte in Australië, waar ze zelf een jonge immigrant was, dat mensen zich pas ergens thuis kunnen voelen, als ze welkom worden geheten.