Dit is het culturele landschap van Boris Dittrich

Wie is Boris Dittrich?

Advocaat, rechter, volksvertegenwoordiger in de Tweede Kamer en mensenrechtenactivist. Dittrich heeft er al een hele loopbaan opzitten. Hij was een voorvechter voor het homohuwelijk en later voor gelijke rechten van de LHBTIQ-gemeenschap. Tegenwoordig overziet hij het politieke landschap vanuit de Senaat en vecht hij nog altijd voor dat waar hij in gelooft: gelijkwaardigheid.

1. Slavische Rapsodie 1 van Dvořák

Dittrich vertelt zich verwant te voelen met Tsjechische componist Antonín Dvořák. En dat blijkt niet zomaar zo te zijn. Dittrich en Dvořák zijn namelijk verre familie van elkaar. "Mijn oma was een achternicht van hem en mijn vader komt uit Tsjechoslowakije", vertelt hij.

Aan de Slavische Rapsodie heeft Dittrich een bijzondere herinnering. Dittrich werkte in zijn studententijd bij het Nederlands Studentenorkest (NSO) als secretaris. "Zelf was ik niet muzikaal, maar het orkest gaf een concert en ik moest mee spelen in minstens één stuk. En dat was - jawel - de Slavische Rapsodie. Dus ik moest dat podium op, ik kreeg de grote trom. En ik dacht alleen maar: hoe dan?! Ik dacht dat ik niet muzikaal was, maar ik deed het toch maar mooi."

2. Portret van een jonge Nelson Mandela

Het portret van Mandela hangt bij Dittrich thuis en betekent veel voor hem. In 1988 ging Dittrich naar Zuid-Afrika om te werken voor de advocaat van Mandela, die toen nog gevangen zat. Op zijn kantoor in Johannesburg hing een oude foto van hem. Op basis daarvan heeft Dumas een portret van hem gemaakt. "Op een veiling werd een beperkte oplage van het werk verkocht en toen heb ik er eentje aangeschaft", vertelt Dittrich.

Bekijk het kunstwerk hier

3. Boom van Piet Mondriaan

Piet Mondriaan schilderde veel verschillende bomen en dat vindt Dittrich begrijpelijk, want hij houdt zelf erg van bomen. "Ik heb in Amsterdam ook veel favoriete bomen", vertelt hij. En zoals een boom verandert in de seizoenen, zo verandert een schilderij van een boom als je er langer naar kijkt, vindt hij. Het verandert volgens Dittrich van realisme naar abstracte kunst. "Als je lang kijkt, begin je vanzelf ook kleuren en vlakken te zien", vertelt hij.

4. Max Havelaar van Eduard Douwes Dekker

Dittrich was zestien toen hij het boek Max Havelaar voor het eerst las. En dat boek maakte zo'n indruk dat hij het daarna nog een paar keer heeft gelezen. Het thema van het boek, vechten tegen onrechtvaardigheid, gaat hem namelijk aan het hart. "En ik houd erg van de vertelvorm van het boek, de manier waarop het begint en verschillende verhalen samenkomen", vertelt hij.

Benieuwd naar meer? Luister dan zondag om 18.00 uur naar Panorama Zondag.