Academy Award-winnaar Gustavo Santaolalla maakt muziek voor Mexicaanse film 'Pedro Páramo'

Waar gaat de film Pedro Páramo over?

Juan Preciado belooft zijn moeder op haar sterfbed dat hij zijn vader, die hij nooit heeft ontmoet, zal opzoeken. Hiervoor trekt hij naar het spookstadje Comala. Deze plek wordt bewoond door de rondwarende geesten van overledenen die elk hun verhalen te vertellen hebben.

Pedro Páramo is het regiedebuut van de voor een Academy Award genomineerde cameraman Rodrigo Prieto. De hoofdrollen zijn voor acteurs Manuel García-Rulfo, Tenoch Huerta, Ilse Salas, Roberto Sosa, Mayra Batalla, Noé Hernández, Dolores Heredia, Héctor Kotsifakis, Giovanna Zacarías en Yoshira Escárrega. De film ging dit jaar in première op het Toronto International Film Festival en maakte eerder deze maand zijn streamingdebuut op Netflix.

Welke muziek hoor je in de film Pedro Páramo?

Netflix Music heeft de soundtrack uitgebracht voor de Mexicaanse Netflixfilm Pedro Páramo. Het album bevat de originele filmmuziek, gecomponeerd door Academy Award-winnaar Gustavo Santaolalla (Brokeback Mountain, Babel, The Last of Us, The Motorcycle Diaries, The Book of Life, August: Osage County). En dat klinkt zo:

Wie is Gustavo Santaolalla?

Gustavo Alfredo Santaolalla (El Palomar, 19 augustus 1951) is een Argentijnse musicus, filmcomponist en -producent. Zijn muziekstijl is een combinatie van elementen van rock, soul, Afrikaanse ritmes en Latijns-Amerikaanse folk.

Santaolalla's professionele muziekcarrière begon in 1967, toen hij mede-oprichter was van de groep Arco Iris, een Argentijnse band die de grenzen van de rock en Latijns-Amerikaanse folk verkenden. De band had een paar successen, zoals Mañana Campestre. In 1976 ging Santaolalla bij de band Soluna, waarin hij speelde met pianist en zanger Alejandro Lerner en zijn toenmalige vriendin Monica Campins. Samen namen ze slechts één album op, Energia Natural uit 1977. Vlak daarna verruilde Santaolalla Argentinië voor Los Angeles, waar hij lid werd van de groep Wet Picnic. In 1981 keerde hij tijdelijk terug naar Argentinië, waar hij het album Pensar en Nada van artiest León Gieco produceerde en zijn eigen eerste solo-album opnam, Santaolalla. Dat album zorgde ervoor dat jaren 80 rockmuziek ook grond aan de voeten kreeg in Argentinië. In 1995 bracht hij zijn tweede solo-album uit, Santaolalla, en in 1998 zijn derde en voorlopig laatste, Ronroco. Vooral in dat laatste album maakt Santaolalla veel gebruik van de charango, een Zuid-Amerikaans snaarinstrument. Het nummer Iguazu van dat album is zeer succesvol geworden en werd gebruikt in vele mediaproducties, zoals in de series 24 en Deadwood, in de films The Insider en Babel en in een televisiereclame van Vodafone uit 2007.

Santaolalla hielp met het groot maken van Spaanse rockmuziek door op te treden als producenten van de Mexicaanse artiesten Fobia, Molotov, Café Tacuba, Julieta Venegas, de Colombiaanse zanger Juanes en de Argentijnse rockbands Divididos en Bersuit Vergarabat. In 2005 componeerde hij de instrumentale muziek voor de film Brokeback Mountain. Voor het nummer A Love That Will Never Grow Old won Santaolalla de Golden Globe Award voor Best Original Song. In 2006 won hij voor al zijn muziek voor die film een Oscar voor Best Original Score. In 2007 won hij diezelfde prijs nogmaals voor zijn muziek voor Babel. Hij droeg de prijs op aan zijn vader en zijn thuisland Argentinië.

In 2005 kreeg hij de Konex-prijs uitgereikt voor beste Argentijns artistiek producent.

(bron: Wikipedia)