Cécile Huijnen: "Bach heeft minder noten nodig om to the point te komen"

Iedere week reageert een panellid van Diskotabel op een aantal onmogelijke keuzes, die bieden immers een verhelderend kijkje in iemands wezen. Hoe luisteren de panelleden thuis naar muziek? Staat hun speellijst op shuffle of op repeat? En welke instrumentele bezetting heeft hun voorkeur? Deze week: violist Cécile Huijnen.

Lees hier alle interviews

Spotify of cd?

Spotify. Ik ben lui, het is zo makkelijk dat je tegenwoordig alles voor de grijp hebt. Toch herken ik ook wel de nostalgie van de cd met zo’n hoesje dat je vast kunt pakken. Dat heb ik vooral bij popmuziek uit de jaren 80, die zet ik vaak op tijdens het rijden. Er zwerft altijd wel een cd in de auto met muziek van Supertramp, Phil Collins of Pink Floyd. Ik hou ook erg van jazzgitarist Pat Metheny. En wat dacht je van al die Nederlandse zangers als Herman van Veen, Jules de Corte en Ramses Shaffy?

Alleen of samen luisteren?

Samen luisteren doe ik vooral met popmuziek. Mijn zoon van 17 en ik wisselen van alles uit; ik laat hem al die oude nummers horen en hij komt op de proppen met nummers van nu. We gaan ook samen naar popconcerten. We zijn laatst naar Elton John geweest en ook naar Jacob Collier, echt geweldig.

Tegelijkertijd luister ik ook graag alleen, in mijn eigen bubbel. Als ik na een concert naar huis rij is nóg meer klassieke muziek vaak een beetje veel van het goede, dus dan luister ik graag naar Radio 1.

Bach of Mahler?

Bach heeft minder noten nodig om to the point te komen en ik hou wel van less is more. Mahler heeft ook goddelijke stukken, maar ik voelde nooit zo’n binding met zijn grote werken. De symfonieën 1 tot met 4 vind ik prachtig, maar daarna wordt het mij iets te bombastisch. Was dit nou nodig, denk ik soms. Al zou je al deze kritiek ook bij Rachmaninov voor de voeten kunnen gooien en als ik dan zou moeten kiezen…

Nou, kies maar: Bach of Rach?

Néé, dat gaat niet! Rachmaninovs muziek is echt fenomenaal. Je glijdt heerlijk die melancholische stemming in. Het begin van het Tweede pianoconcert, je begint meteen te huilen. Daartegenover staat dan de puurheid van Bach. Bij hem keer je terug naar de essentie. Neem zijn cantates, die zijn allesomvattend.

Solist of concertmeester?

Dan kies ik voor concertmeester, daar heb ik meer ervaring mee. Ik doe het al 33 jaar en voel me als een vis in het water. Als concertmeester ben je een belangrijke schakel tussen de dirigent en het orkest. Ik kan ongelofelijk genieten van de collega’s om mij heen en het is een geweldig gevoel als dat hele apparaat in werking treedt.

In die rol is het ook heerlijk om een solist te begeleiden in een viool- of pianoconcert. Ik herinner me een concert waarin ik als concertmeester speelde bij het Nederlands Philharmonisch Orkest met als solist violist Marc Bouchkov. Op het programma stond Prokofjevs Vioolconcert nr.1. Tijdens de uitvoeringen waren er veel mooie momenten en tijdens het spelen had ik veel contact met hem. Dan voel je dat je aan de ene kant dienstbaar bent en aan de andere kant echt samen musiceert.

Symfonie of concert met solist?

Pff… Dat is echt een ónmogelijke keuze! Tjonge.

Nou goed dan. Vroeger – nu wordt het even oma vertelt – was het ultieme genot toch om al die symfonieën te spelen. Er is tenslotte zo ontzettend veel mooi repertoire. Alleen vind ik het de laatste jaren nét zo leuk om juist met een solist aan een stuk te werken en samen de puntjes op de i te zetten. Tja, ik kan niet kiezen. Het één kan gewoon niet zonder het ander.

Ballet- of filmmuziek?

Filmmuziek. Ik ben een enorme filmliefhebber. Bovendien is er veel goede filmmuziek. Neem bijvoorbeeld de muziek uit Legends of the Fall, Out of Africa of Star Wars. En in het Concertgebouw speelde Het Gelders Orkest live mee tijdens een vertoning van The Lord of the Rings. Nu doen die films zelf me niet zo veel, maar de combinatie van de muziek met het beeld vond ik ontzettend goed werken.

Het verschil tussen filmmuziek en klassieke muziek? Filmmuziek is op het bijbehorende beeld gecomponeerd en zit daardoor anders in elkaar dan een klassieke symfonie in vier delen die volledig is ontsproten aan het brein van een componist. Film is daardoor misschien wat losser van vorm. Wat het verschil ook is, ik vind het één niet minder dan het andere.

Ik merk ook dat het publiek steeds meer behoefte heeft aan beeld bij de muziek. Dat is natuurlijk niet voor iedereen het geval, maar het kan bij sommige mensen de drempel verlagen om een keer een concert te bezoeken. Misschien zou het een idee zijn om de rollen om te draaien: dat we een symfonie spelen met beelden erbij die geïnspireerd zijn op de muziek. Filmmaker Lucas van Woerkum heeft dat al met succes gedaan.

Voor de volledigheid moet ik wel zeggen dat Tsjaikovski geweldige balletmuziek heeft geschreven. Ik heb zijn muziek jarenlang veel gespeeld met het Balletorkest. Er is ook iets bijzonders aan het rode pluche, verwachtingsvol publiek, schitterende decors en het theater. Wat dat betreft is ballet dus ook geweldig en ik ga nog regelmatig naar een voorstelling.

Schrijven of muziek maken?

Laat ik het zo zeggen: schrijven is makkelijker. Tenminste, ik heb dan alleen met mezelf te maken en ik hoef aan niemand verantwoording af te leggen. Ik heb zelf de touwtjes in handen en kan zelf iets creëren. Muziek maken doe je samen en dat is precies wat er ook zo geweldig aan is. Alleen maakt dat het soms ook weer ingewikkeld. Alweer een onmogelijke keuze.

Dan maar een open vraag om mee af te ronden: wat is je favoriete opname van dit moment?

Dan kies ik voor The Four Seasons Recomposed van Max Richter, uitgevoerd door onder meer violist Daniel Hope. Ik word er altijd vrolijk van en het is bovendien prachtig gespeeld. In het seizoen 2023-2024 ga ik het stuk zelf uitvoeren, daar kijk ik nu al naar uit.

Luister iedere zondag tussen 16:30 en 18:00 uur naar Diskotabel.