Diskotabel
NTR

Judith Steenbrink: 'We dansen om de canon heen'

foto: Wouter Jansen
  1. Klassiekchevron right
  2. Judith Steenbrink: 'We dansen om de canon heen'

Iedere week reageert een panellid van Diskotabel op een aantal moeilijke keuzes, die bieden immers een verhelderend kijkje in iemands wezen. Hoe luisteren de panelleden thuis naar muziek? Staat hun speellijst op shuffle of op repeat? En welke instrumentele bezetting heeft hun voorkeur? Deze week: violist Judith Steenbrink.

Diskotabel

Wie is Judith Steenbrink?

Judith Steenbrink (barokviool) studeerde bij Alda Stuurop, Lucy van Dael, Enrico Gatti en John Holloway. Nadat ze haar studie voltooide speelde ze overal in Europa bij ensembles als het European Union Baroque Orchestra, Concerto Copenhagen en het Amsterdam Baroque Orchestra. Ze is als eerste violiste verbonden aan ensemble l’Arpeggiata. Sinds 2006 vormt Judith samen met haar tweelingzus Tineke Steenbrink het kloppend hart van Holland Baroque. Ze werken samen met tal van vooraanstaande solisten en met musici uit allerlei genres en laten zo het volledige spectrum - en meer! - van de barok horen.

Streamen of cd’s?

Ik luister nog veel naar cd’s en zelfs naar vinylplaten. Ik heb stapels met favoriete cd’s, maar ook allerlei nieuwe. Het mooie van een cd opzetten is dat je dan het hele album hoort. Luisteren doe ik thuis, maar ik luister ook graag in de auto, die heeft verrassend goede boxen. En als ik in de trein zit kan ik altijd nog streamen.

Alleen of samen luisteren?

Geconcentreerd luisteren doe ik in mijn eentje. Luisteren is ook een intiem moment, ik kan best emotioneel worden als ik geraakt word, dan zit ik met tranen in mijn ogen in de auto. Of ik ga meezingen, dat kan natuurlijk ook.

Als er thuis muziek op staat is dat meestalk heel iets anders dan de barok die je misschien zou verwachten. Ik woon in een druk huis met allemaal jongens en er klinkt bijvoorbeeld veel hip-hop.

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Vóór of ná 1900?

Vóór. Ik heb barok en renaissancemuziek vanuit mijn vroegste jeugd meegekregen. Het is voor mij bijna een soort spreektaal geworden, een tweede taal die ik helemaal begrijp. Emoties die worden uitgedrukt, begrijp ik in die baroktaal het beste.

In barok zit de menselijke maat. Je hebt geen grote zalen of enorme orkesten nodig om de muziek uit te voeren. Of laat ik een ander voorbeeld geven: tegenwoordig heb je bij alles computer nodig, maar niemand begrijpt hoe zulke complexe apparaten werken. Dat heb je in de barok niet, daardoor staat die taal dichterbij.

Quote

Barok is voor mij een een soort spreektaal geworden

Judith Steenbrink

Zitten of staan?

Staan of zitten is voor mij eigenlijk helemaal niet belangrijk. We spelen meestal staand en misschien dat we zo ons publiek wat beter bereiken, misschien voelen we ons iets vrijer. Voor ons heeft het gewoon te maken met zichtlijnen tijdens het spelen. Als er een klavecimbel in het midden staat en je zit, dan kun je de cellisten aan de andere kant niet meer zien.

Johann Sebastian Bach of Georg Philip Telemann?

O mijn god, dit is wel een hele moeilijke. Nou, dan zeg ik Telemann. Niet omdat de één groter is dan de ander, maar er is nog heel veel te vinden bij Telemann. Zelf hou ik enorm van folklore in de barok en daarvan is bij Telemann ook veel te vinden. De muziek van Telemann is bovendien nog te onbekend, dus ik wil ook wel een lans breken voor zijn werk. Mensen kennen vaak wel wat van zijn instrumentale oeuvre, maar hij schreef ook prachtige vocale muziek.

Met Holland Baroque willen we ook altijd graag zulke werken aan het publiek laten horen. Dat geldt trouwens ook als we muziek van Bach spelen. We spelen dan bij voorkeur repertoire dat niet veel gespeeld wordt. We dansen om de canon heen en proberen die op die manier uit te breiden.

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Verrassing of bevestiging?

Ik verveel me snel, dus ik kies voor verrassing. Ik wil op avontuur, ik wil dingen ontdekken en nieuwe informatie tot me nemen. Dat kan ook in kleine details zitten, want het is altijd leuk om weer iets nieuws over een stuk te weten te komen. Ik herinner me nog dat we met Holland Baroque Die gesunge Kunst der Fuge speelden met Harry van der Kamp en het Gesualdo Consort. De Kunst der Fuge zit vol vergrotingen en verkleiningen en de tekst gaf nog een extra laag aan de muziek. Die uitvoeringen gaven mij echt een nieuwe blik op het werk.

Vooruit, één open vraag: wat is je favoriete opname?

Ik ontdekte toevallig een paar dagen geleden een prachtige uitvoering van Dido and Aeneas van Henry Purcell, opgenomen door ensemble Les Argonauts. De rol van Dido wordt gezongen door Camille Allérat met wie wij het programma Tranen van Brabant hebben gespeeld. De cd klinkt simpel, de musici doen spelen niet expres anders om maar anders te klinken. En de zangers hebben frisse stemmen. Die cd is heel erg goed.

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Gerelateerde podcast

Diskotabel

Diskotabel

Ster advertentie
Ster advertentie