Klaartje van Veldhoven: "De muziek van Bach zit in mijn dna"

Iedere week reageert een panellid van Diskotabel op een aantal onmogelijke keuzes, die bieden immers een verhelderend kijkje in iemands wezen. Hoe luisteren de panelleden thuis naar muziek? Staat hun speellijst op shuffle of op repeat? En welke instrumentele bezetting heeft hun voorkeur? Deze week: sopraan Klaartje van Veldhoven.

CD of digitaal?

Dan kies ik de derde optie: lp’s. Vinyl geeft mij de meeste rust. Je creëert meteen sfeer en gezelligheid. Zelfs het omdraaien vind ik leuk. Het is zelfs zo dat we thuis ’s avonds af en toe bewust de televisie uit laten, de openhaard aan doen en een plaat opzetten. Met het hele gezin zitten we dan te luisteren. We luisteren nu bijvoorbeeld vaak naar The Best of Nat King Cole.

Toen onze cd-speler begon te haperen ben ik overgestapt op digitaal luisteren. Beroepsmatig is het natuurlijk handig dat ik snel allerlei dingen kan opzoeken. Het gevaar van digitaal luisteren is alleen wel dat je tegelijkertijd ook je mail gaat checken.

Klassiek of jazz?

Hier in huis klinkt het allemaal en ik ben ook niet zo voor de hokjes. Er is zoveel muziek die voor beide genres in aanmerking komt, denk maar aan componisten als George Gershwin en Leonard Bernstein. Het is nuttig dat beide werelden elkaar ontmoeten om van elkaar te leren. Voor mij als zangeres is een belangrijk verschil dat zangeressen in de jazz met microfoon zingen, terwijl in de klassieke muziek zangers getraind worden om onversterkt boven het orkest uit te komen, dat vraagt een heel andere techniek. Maar goed, als ik per se moet kiezen, dan kies ik klassiek, ik ben immers zelf klassiek zangeres.

Ik vind het leuk om te zien hoe mijn zoon Samuel nu bezig is met zijn vooropleiding jazz aan het conservatorium. Zijn lessen gaan heel erg over theorie, als jazzmusicus moet je ongelofelijk veel weten om de vrijheid in de muziek op te kunnen zoeken.

’s Avonds of ’s ochtends?

Ik luister echt de hele dag. Het begint ’s ochtends met de wekkerradio die staat afgestemd op NPO Radio 4. Sowieso luisteren we veel naar de radio, dus we horen hier thuis van alles voorbij komen. Als ik beroepsmatig moet luisteren dan doe ik dat het liefst overdag als de kinderen naar school zijn. Dan kan ik met volle aandacht luisteren. Dat vind ik trouwens ook zo leuk aan een programma als Diskotabel, op goede boxen met volle aandacht naar opnames luisteren, oh wat fijn!

Bach of Hendrik Andriessen?

Bach staat voor mij boven alles, dus deze keuze is dan toch simpel, ondanks mijn grote liefde voor de muziek van Hendrik Andriessen die wat mij betreft veel meer gespeeld moet worden. Maar de muziek van Bach zit in mijn dna, ik heb het zoveel gezongen. Zijn muziek is troostrijk, maar kan ook heel complex zijn. Bij hem komt vakmanschap echt samen met het vermogen om een snaar te raken. Ik herinner me nog een tournee in Amerika, ik zong de Hohe Messe met de Nederlandse Bachvereniging en alles liep perfect, alles klikte. Toen we klaar waren, nog voor het applaus begon, klonk er vanuit de zaal met zo’n vet Amerikaans accent: “Yeah!” Dat is wat Bach kan oproepen.

Maar om voortaan alléén nog maar Bach te luisteren, dat lijkt me uiteindelijk ook weer niks. Dan mis je bijvoorbeeld de liederen van Strauss en Debussy. Of wat te denken van Poulenc? En Grieg? Carrisimi, Purcell, Vivaldi…! Dat is een belangrijke disclaimer die ik toch niet onvermeld wil laten.

Cello of piano?

Mijn man Rembrandt Frerichs en mijn zoon Sam spelen allebei piano, terwijl mijn dochter Fee cello speelt en zingt. Ik kies dan toch voor de cello, dat is een instrument dat ademt.

Weet je wat het is? Ik vind het fantastisch wat Rembrandt als musicus allemaal doet en daarom hou ik van de piano, maar ik vind het instrument op zich niet het meest interessant. Een pianist is ook erg afhankelijk van het instrument van de zaal, terwijl een cellist altijd zijn eigen instrument bij zich heeft.

Overigens is er een instrument dat er wat mij betreft echt bovenuit springt: de accordeon. Dat instrument weet me telkens weer te verbazen met alle kleuren die het in zich heeft, het kan klinken als een orgel of als een compleet orkest. En het ademt ook. Ik ben echt een fan.

Wat is je favoriete opname op dit moment?

De cd The Image of Melancholy van Bjarte Eike, is een cd die ik, toen ik hem eenmaal had ontdekt, echt grijs heb gedraaid. Hij springt er voor mij bovenuit vanwege de prachtige sfeer. Het is bovendien een hele geslaagde poging om verschillende muziekstijlen, zoals Scandinavische volksmuziek en oude muziek, naadloos in elkaar te laten overlopen.