Camiel Boomsma: 'Er is een grote vonk overgesprongen toen ik Wagners muziek hoorde'

Iedere week reageert een panellid van Diskotabel op een aantal onmogelijke keuzes, die bieden immers een verhelderend kijkje in iemands wezen. Hoe luisteren de panelleden thuis naar muziek? Staat hun speellijst op shuffle of op repeat? En welke instrumentele bezetting heeft hun voorkeur? Deze week: Camiel Boomsma.

Lees hier alle interviews

Spotify of cd’s?

Als ik zelf een cd maak, vind ik het heerlijk om bezig zijn met het boekje. De teksten schrijf ik meestal zelf en ik steek veel tijd in het kiezen van repertoire. Het is heerlijk om het mooi vormgegeven eindresultaat dan eindelijk te kunnen zien.

Ik vind het ook leuk om een cd van een collega-musicus in handen te krijgen en te kijken wat zij hebben gemaakt. We delen ook onze frustraties die bij het maakproces komen kijken. Ik denk dat elke musicus zich het hoofd breekt over welke foto op de cover moet komen. Naast de inhoud van de cd hoort de buitenkant, het uiterlijk, er ook bij.

Hoewel ik kies voor de cd, gebruik ik Spotify ook veel moet ik bekennen. Het is gewoon handig in de trein. Maar dan een hele Bruckner-symfonie luisteren, dat doe ik niet. Ik ga meestal van de hak op de tak langs allerlei stukken.

Album of playlist?

Ik kies muziek meestal op het moment zelf omdat ik zin heb om ernaar te luisteren. Als ik dan een compleet album zou luisteren, zit er altijd wel iets tussen dat me niet helemaal aanspreekt. Dan dus toch maar een playlist.

Op een bepaalde manier maak ik eigenlijk zelf een eenmalige playlist on the go met willekeurige stukken die ik op dat moment wil horen. Het kan bijvoorbeeld zijn dat ik zin heb om naar een pianist als Sviatoslav Richter te luisteren, dan ga ik gewoon vrij zoeken.

Bach of Wagner?

Tja, Wagner neemt een speciale plek in binnen mijn repertoire, dus ik kies dan toch voor hem. Er is een grote vonk overgesprongen toen ik zijn muziek hoorde. Denk aan Tristan und Isolde, Parsifal en het slot van De Ring. Daarbij hou ik het niet droog. Al helemaal niet als ik die muziek live hoor.

Natuurlijk luister ik ook graag Bach. Het is met zeer veel respect dat ik hem neerzet op de tweede plaats. Hij is een close second.

Chopin of Schubert?

Ja, dat is echt onmogelijk! Ik heb ze om die reden ook samen gecombineerd op één album. Chopin schrijft geweldige stukken, denk aan zijn nocturnes en impromptu’s. Maar dan denk ik ook aan Schuberts laatste sonate en wat dacht je van zijn liederen?

Ze lijken ook op elkaar, Schubert en Chopin, niet per se in hun stijl, maar wel in hun gevoeligheid en verwondering. Hun harmonieën en melodieën hebben altijd iets onverwachts. De emotie in de stukken is er nooit maar één. In een vrolijke melodie, klinkt altijd iets van weemoed door en andersom.

Klassieke canon of onontdekte parels?

De klassieke canon staat als een huis, maar ik kies voor de onontdekte parels. Juist die parels kunnen de canon ook weer verlevendigen. Het is leuk om met zulke muziek bezig te zijn. Voor mijn cd met Wagner-transcripties heb ik contact gezocht met allerlei bibliotheken om muziek op het spoor te komen. Door op zo’n manier met muziek bezig te zijn, voel ik me in charge van wat ik doe. Maar muziek kan ook toevallig in mijn bezit komen, zoals gebeurde met de muziek van Gerhard Hamm die ik heb opgenomen. Die kreeg ik na afloop van een concert gewoon in mijn handen gedrukt.

Schrijven of pianospelen?

Voor mij zit er een enorme rijkdom in pianospelen. Ik kan me in een stuk blijven verdiepen, het wegleggen en als ik het later weer oppak is er weer van alles veranderd. Het abstracte van muziek maakt het zo mooi, het wordt daardoor nooit saai.

Toch blijkt schrijven het spelen wel te verrijken, andersom is dat wat minder het geval. Ik schreef brieven aan componisten en dat zorgde voor iets levends, de muziek bestond ineens niet meer alleen uit noten. Aan Schubert schreef ik bijvoorbeeld over Gretchen am Spinnrade, en die muziek kwam voor mij ineens tot leven, toen zag ik Gretchen voor me aan haar spinnenwiel.

Waar de grens ligt waar woorden tekort schieten, is niet precies aan te geven. Het ligt ook aan het stuk, zo liggen tekst en muziek bij programmatische muziek vaak al dichter bij elkaar. Maar het kan ook gaan om een herinnering of een anekdote die kleeft aan een stuk.

Ik las bijvoorbeeld over Bruckner dat hij het tweede deel uit zijn Symfonie nr.7 schreef toen hij net gehoord had dat Wagner was overleden. Dat is voor mij nu verbonden aan die muziek. Als je met die kennis naar het coda luistert is het ineens echt hartverscheurend. Luister trouwens vooral naar de uitvoering door de Münchner Philharmoniker onder leiding van Celibidache, hij laat het orkest echt zó goed spelen.

Shuffle of repeat?

Ik doe beide, maar laat ik kiezen voor repeat. Zeker als een stuk nieuw voor me is, vind ik het heerlijk om het vaker achter elkaar te luisteren. Zo kan ik het beter leren kennen.

Wat is nu je favoriete opname?

Igor Levit heeft alle pianosonates van Beethoven opgenomen en die beveel ik graag aan. Hij speelt ze verfrissend en zijn ideeën staan als een huis. De opname is bovendien ook mooi gedaan. Het is interessant om Beethoven aan de hand van deze sonates beter te leren kennen.