Ekaterina Levental: "Ik wil mijn publiek aan het denken zetten"

Iedere week reageert een panellid van Diskotabel op een aantal moeilijke keuzes, die bieden immers een verhelderend kijkje in iemands wezen. Hoe luisteren de panelleden thuis naar muziek? Staat hun speellijst op shuffle of op repeat? En welke instrumentele bezetting heeft hun voorkeur? Deze week: harpiste, mezzosopraan en theatermaker Ekaterina Levental.

Lees hier alle interviews

Digitaal of cd?

Ik ben nog altijd gehecht aan de fysieke cd. Ik hou ervan om iets in mijn handen te hebben. Als ik een nieuwe cd uit de folie haal, voel ik nieuwsgierigheid. Ik weet dat me iets bijzonders te wachten staat, alsof ik deelgenoot word van een geheim. Dat gevoel van verwachting doe je teniet als je digitaal luistert en meteen kunt aanklikken wat je wil.

Natuurlijk luister ik ook wel eens digitaal en ook fysieke cd’s moet je tegenwoordig online bestellen, omdat er nog maar weinig cd-winkels zijn. Dat is jammer. In Eindhoven heb je Bullit Klassiek, een winkel met een uitzonderlijk aanbod van enkel klassieke muziek. Eigenaar Rens Sanders is een groot kenner van muziek en uitvoeringstradities. Als ik in de buurt ben loop ik daar graag even binnen.

De nieuwste cd die ik gekocht heb, is een album met symfonische gedichten van Mieczyslaw Karlowicz. De muziek is heel eigen en rijk en spreekt tot de verbeelding.

Alleen of samen luisteren?

Meestal luister ik alleen. Voor de concentratie, maar ook omdat ik dan eerst zelf mijn mening kan vormen zonder invloed van anderen om mij heen. Als ik een cd voor het eerst opzet, luister ik om te beginnen puur op gevoel. Wat wil de ander mij zeggen met de muziek? Waar wil iemand me mee naartoe nemen?

Maar als panellid van Diskotabel zit ik juist met anderen aan tafel als ik een nieuwe opname krijg voorgeschoteld. Dat maakt onbevangen luisteren best ingewikkeld, want je wordt toch een beetje beïnvloed door wie er naast je zitten. Uiteindelijk probeer ik om onafhankelijk te zijn en iets persoonlijks te zeggen over wat ik gehoord heb.

’s Ochtends of ’s avonds?

Ik luister graag in de ochtend. Muziek kan me aan het begin van de dag inspiratie geven voor wat er nog komt. Zonder woorden communiceert muziek een sfeer, een gevoel of een gedachte. Je zou denken dat je dan ochtends dan geen zwaarmoedige muziek moet draaien, maar dat is geen probleem. Als ik al zwaarmoedig ben, roept zulke muziek allerlei filosofische gedachtes op die ik kan omarmen, en als ik vrolijk ben opgestaan word ik er niet zomaar in meegezogen.

Ik luister 's ochtends vaak naar Radio 4 en tot mijn vreugde klinkt er vaak muziek van Rachmaninov. Zijn muziek doet me aan mijn jeugd denken en geeft me een gevoel van zoet, weemoedig verlangen naar iets onmogelijks, eeuwig verliefd zijn. Dat kan me in de ochtend doen geloven dat alles mogelijk is en dat vind ik zeer inspirerend.

Zang of harp?

Moet ik per se kiezen? Nou, dan kies ik voor toneel. Ha! Ik doe het allemaal, maar mijn carrière is door de jaren heen veranderd. Momenteel gaat het me erom dat ik contact leg met het publiek. De vraag is steeds: op welke manier doe ik dat het beste? Ik wil mensen raken. Ik wil stelligheden bevragen. Ik wil mezelf openstellen. Daarom hou ik niet vast aan alleen harp of zang.

Theater of concert?

Op dit moment vind ik het belangrijk dat mijn voorstellingen geëngageerd zijn. Ik wil vrijblijvendheid vermijden en het publiek aan het denken zetten. Dat kan met toneel, maar ook met een concert. Als het maar gebeurt. Ik wil meer bieden dan alleen entertainment.

Bach of Medtner?

Met Medtner voel ik een heel persoonlijke band, dus ik kies absoluut voor hem. Ik ben hem dankbaar dat ik zijn muziek kan uitvoeren. Hij leert mij veel. Hoe ik anders naar dingen kan kijken. En hoewel hij al is overleden voelt de band toch heel fysiek, want ik zing al zijn liederen. Hij is trouwens ook een meester met contrapunt, dus in zekere zin is de polyfonie van Bach ook terug te vinden bij Medtner, hij doet het alleen op een andere manier.

Kamermuziek of een symfonie?

Een symfonie spreekt tot de verbeelding. Ik hou van klank, de gelaagdheid die je daarin kan horen. Als het met klank lukt om een verhaal te vertellen dan kan ik daar erg gecharmeerd van zijn. Eigenlijk is het niet echt een antwoord op de vraag, hè? In kamermuziek kan dit ook allemaal.

Dan gaan we gewoon snel door naar de laatste vraag: wat is je favoriete opname van dit moment?

De cd The Suspended Harp of Babel van Vox Clamantis onder leiding van Jaan-Eik Tulve. Ze zingen religieuze koormuziek van de Estse componist Cyrillus Kreek. Ernaar luisteren prikkelt mijn fantasie. Ik heb het gevoel dat ik erbij ben in die ruimte. Alles aan deze cd valt samen: de stemmen, de locatie, de opnametechniek. Maar ik moet wel iets bekennen: ik heb precies van deze cd geen fysiek exemplaar! Daar moet ik eigenlijk wel wat aan doen, hè?

Luister iedere zondag tussen 16:30 en 18:00 uur naar Diskotabel.