Liselot Veenendaal
- Klassiek
- Liselot Veenendaal
Even voorstellen:
Voor Liselot Veenendaal (1989) staat de wisselwerking tussen beeld en taal centraal. Ze is voortdurend op zoek naar beelden waarin deze hand in hand gaan, elkaar versterken en tegelijkertijd elkaar met het zelfde gemak onderuit zouden kunnen halen. “Ik maak graag gebruik van een soort objectmatig functioneel onomatopee. Waarbij ik klanken en delen van woorden omzet om een fysiek bewijs te leveren van mijn hersenkronkels.” Hierdoor laat ze zich onder meer inspireren door de dubbele lagen in de schrijfstijl van de Tsjechische schrijver Ludvík Vaculík.
In haar schilderijen laat Veenendaal zien hoe haar kenmerkende, kronkelige geest werkt. Het is een “razendsnelle impulsieve storm” waarin ideeën, waargebeurde situaties en gedachten samensmelten met beelden, woorden en andere fascinaties. Veenendaal koppelt alles aan elkaar of keert de zaken juist om. Ze trekt de bestaande wereld uiteen om die weer op te vullen met ludieke overdenkingen en anekdotes. Door haar seriematige werkwijze kristalliseren Veenendaals vondsten zich steeds verder uit. In haar titels verwoordt ze een uitgekiend, haast banaal gegeven van het geschilderde waarbij soms de verschillende facetten van het maakproces worden uitgelicht.
Liselot Veenendaal studeerde in 2016 af aan de Hogeschool van de Kunsten Utrecht, en ontving in 2017 via het Mondriaan Fonds de Werkbijdrage Jong Talent.
Atelierplan
Mijn plan is te gaan werken aan een groot werk, welke ik wil opbouwen uit allerlei verschillende ideeën en associaties die tijdens deze week zijn ontstaan. Welke relevant of compleet irrelevant kunnen en mogen zijn. Hierdoor wil ik proberen ze haast letterlijk in elkaar over te laten gaan en een plek bieden binnen dit grotere geheel.
Iets waar ik enorm van kan genieten zijn woordspelingen en verbasteringen van bestaande woorden. Binnen mijn werk maak ik daar dan ook gretig gebruik van. Door ze op een haast onomatopee-achtige wijze in te zetten speel ik met de betekenis en trek ik zo het oorspronkelijke woord in twijfel. Welke uiteindelijk als beeld de fundering vormen van mijn schilderijen. Hoewel ik binnen mijn maakproces aan meerdere werken te gelijker tijd werk om mijn snelle gedachtes bij te houden, merk ik dat sommige van deze ideeën stilletjes aan verloren gaan als ik ze toch niet direct kan zetten. Hierdoor borrelde het idee bij mij op om zoveel mogelijk van deze ideeën vast te leggen binnen een groot werk waar meer dan genoeg ruimte is voor allerlei zijsporen van gedachten. Haast als een ongefilterd dagboek waarbij alles een even belangrijke rol gaat spelen.
Dag 1 - Maandag 25 februari
Ha! Maandag! Vandaag ga ik beginnen in het atelierhuisje! Na een kleine herorganisatie van de ruimte besluit ik de vloer te gaan gebruiken als werkplek en rol er mijn linnen over uit. Maar waar begin je dan eigenlijk precies? Meteen grote gebaren? Of juist wat kleiner zodat er meer af kan spelen?
Na wat wikken en wegen besluit ik het linnen voor nu toch nog heel even terug op te rollen zodat ik weer kan lopen en wat schetsen te maken om later te verwerken.
Liselot Veenendaal - Dag 1
Dag 2 - Dinsdag 26 februari
Vandaag begin ik de dag met een boek in het vroege zonnetje (Moskou op sterk water van Jerofejev voor de volledigheid). En begin te werken aan een eerste laag.
Dag 3 - Woensdag 27 februari
Vanuit het raam zie ik twee reigers met elkaar op de snavel gaan. Op dit moment hoop ik vooral dat ze het niet hierbinnen uit willen vechten, ook al ben ik zwaar bewapend met een aantal speerpunten.
Opium Atelier - Liselot Veenendaal - Dag 3
Dag 4 - Donderdag 28 februari
Ik schilder nog wat terwijl het buiten langzaam donker kleurt en er regen zachtjes op het dak tikt.
Dag 5 - Vrijdag 1 maart
