Inge van Heerde

In haar fotowerk gaat Inge van Heerde op zoek naar het spanningsveld tussen het normale en het abnormale. De foto’s tonen beelden waarop vaak 1 persoon te zien is. Het beeld is herkenbaar en vervreemdend en heeft een oncomfortabele en onvoorspelbare sfeer. Op deze manier bevraagt zij de relatie tussen vrijheid, waanzin en ‘het normale’. Want door vast te stellen wat normaal is, wordt ook bepaald wat abnormaal is. Van Heerde put inspiratie uit gekheid en ‘het waanzinnige’ en stelt zich altijd de vraag: is dit inderdaad gekheid en waanzinnig? Wie bepaalt dat eigenlijk? Misschien zijn de mensen die in onze maatschappij als gekken worden bestempeld wel juist de genieën van de wereld.

Atelierplan
De komende 5 dagen wil ik foto’s gaan maken waarbij ik met mijn lichaam de nieuwe omgeving verken. Elke dag opnieuw ga ik dit doen. Ik ga ervan uit dat de eerste dagen oncomfortabel zullen zijn. Ik ga onderzoeken hoe en of mijn lichaam anders zal reageren op het herkenbaar worden van de omgeving en waarbij het oncomfortabele veranderd in iets anders. Deze foto’s wil ik als basismateriaal gebruiken om vervolgens de foto’s intuïtief te bewerken en nieuwe lagen aan te brengen in en op de foto’s door erin te snijden/ knippen/ er op te tekenen en nieuwe lagen toe te voegen met papier en tape.

Ik laat me hierbij inspireren door een Slavisch volksverhaal: Baba Jaga.

De ‘nep’reiger die in het midden van de vijver ligt te broeden blijkt toch echt te zijn want hij is na 20 minuten weg. Ik kan redelijk op mijn gemakje de omgeving verkennen in mijn eigen lichaamskleurige naaktpak omdat er bijna niemand in de gebouwen is vanwege Pasen. Ik zoek wat plekken waar ik me door aangetrokken voel en gebruik uiteindelijk 2 locaties die ik het beste vind. Hier probeer ik verschillende poses uit. Het is niet de bedoeling dat het er mooi uit ziet. Meer ongemakkelijk, zoals ik me ook een beetje voel in mijn naaktpak.
De foto's die ik elke dag ga schieten gebruik ik als basismateriaal voor een nieuw beeld. Deze print ik uit en ga ik vervolgens bewerken door te snijden/plakken/tapen , zodat er verschillende lagen ontstaan. Ik heb vandaag een foto die ik eerder had gemaakt reliëf gegeven door tape toe te voegen. Ik vond de structuur en de richting van de tape belangrijk om mee te experimenteren. Ook de foto's van vandaag wilde ik gaan uitprinten. Dit lukte helaas vandaag niet dus heb ik de foto's op de computer bewerkt. Het grappige is dat ik daardoor tot een verassende vorm ben gekomen die ik anders niet had bedacht. Doordat ik in Illustrator de vorm van de tafel en mijn lichaam omtrok en de vorm zich automatisch vulde zag ik dat die gezamenlijke vorm een huisje werd. Dit vond ik mooi.

Dag 2
Vandaag heb ik me, na wat printjes gemaakt te hebben van de foto’s die ik gister geschoten heb, opgesloten in mijn kar. Dit heb ik gedaan om te gaan experimenteren met mijn beelden maar ook om te bedenken hoe ik de inspiratie die ik haal uit de verhalen over Baba Jaga ga terug laten komen in mijn beelden.Ik heb gemerkt dat ik een diepere verbondenheid creëer met mezelf door mythologische of spirituele verhalen te lezen en hieruit inzichten te halen.Deze zijn oorspronkelijk natuurlijk ook bedoeld om uit te leren en persoonlijk te zoeken in een verhaal wat van toepassing is op jou.

Baba Jaga was 1 van die verhalen die mij heel erg boeide. Het verhaal gaat over een oude vrouw diep in het bos. Ze heeft een huis die kan lopen op kippenpoten. Ze kan veel geven maar vaak moet je daar eerst wel behoorlijk veel voor doen. Je mag niet teveel vragen stellen, gewoon doen en vertrouwen. Ook kan ze enorm kwellen. Ze laat je dingen doen die bijna niet kunnen, je moet dus vertrouwen hebben in iets heel groots in jezelf...en je moet door al je angsten en oncomfortabelheden heen gaan. Baba Jaga is eigenlijk je intuïtie.
Verder heb ik de hele middag geëxperimenteerd met het tekenen en weghalen van elementen op de foto’s die ik onnodig vond. Ook heb ik gezocht naar beelden die ik kon combineren en die elkaar eventueel versterken qua beeld en qua verhaal. Vanavond ga ik nieuwe foto’s maken waar ik morgen dan mee verder kan werken. Ik heb een bouwlamp mee en daarmee wil ik dingen gaan uittesten in het donker.

Zin in!

Dag 4
Vandaag heb ik nagedacht over waar ik deze laatste dagen naar toe wil werken en heb ik gekeken welke beelden ik tot nu toe het beste vind.
Ik heb een paar foto’s uitgekozen die ik in het klein had bewerkt. Deze heb ik nu op 1 groter formaat nagemaakt om te kijken of ik dit beter vind. Ik denk dat ik het ook levensgroot nog wil testen maar daar ga ik hier in de huifkar niet meer aan toe komen.
Ook heb ik een samengesteld beeld van 7 foto’s die ik morgen met tape en pen verder wil gaan bewerken. Ik heb nu vooral gekeken naar de compositie.
Ik ben vanavond tot de conclusie gekomen dat de oncomfortabele houding waar ik naar op zoek was in eerste instantie helemaal niet echt duidelijk terug te zien zijn in de lichamen op mijn, als best geselecteerde, beelden. Wel is naar mijn idee de sfeer oncomfortabel. Dit versterk ik denk ik door de bewerking die ik in 2e instantie uitvoer op de beelden. Ik vraag me af of dit erg is en waarom dit gebeurd. Ik denk dat ik de ietwat unheimische sfeer voor nu toch ok vind en dat de houdingen deze sfeer wel versterken. De figuren zijn bijna onzichtbaar maar toch aanwezig.

Morgen hoop ik het af te krijgen!

Dag 5

Ik focus me weer op mijn werk en richt me vooral op het afmaken van het, nu uit 8 foto’s bestaande, werk. Ik probeer met tape een reliëf in het werk te krijgen en stoei een beetje met waar ik het er wild uit wil laten zien en waar de tape er uitgerekt uit moet zien. Ik wil de spanning die letterlijk op het gefotografeerde doek staat goed zichtbaar laten zijn en probeer dit ook met de tape te versterken. Ik moet enorm precies werken omdat ik controle wil uitoefenen op de kleine vouwtjes. Na een paar uur kom ik er achter dat de tape op best veel plekken weer los heeft gelaten en dat is heel erg balen. Ik heb hele goedkope tape gebruikt en ik moet hier dus beter materiaal voor gaan zoeken. Het voordeel van deze tape was dat het heel dun is en goed te bewerken en te vormen. Ik besluit maar te stoppen, ik heb genoeg uitgetest maar het is zonde om nu heel precies door te werken terwijl de gemaakte vorm weer loslaat. Ik besluit nog wat onderdelen van de foto’s af te snijden en dan leg ik mijn werk neer.

De foto waar ik de eerste dag een ontdekking deed in het programma Illustrator, toen ik mijn lichaam op de picknicktafel omtrok en erachter kwam dat dat gezamenlijk een vorm van een huisje werd, is de begin foto van dit werk. Vervolgens heb ik een herhalende vorm, een patroon, gemaakt van iemand die ergens aan blijft trekken. Bovenaan breekt iemand los. Gister had ik het over de wat unheimische sferen die ik in mijn geselecteerde beelden misschien wel interessanter vind dan de houdingen. Ik denk dat dat komt omdat een sfeer minder tastbaar is. Het ongemak wat iemand kan ervaren in zichzelf is vaak genoeg ook niet tastbaar en soms ook vooral in iemands hoofd aanwezig. We zijn onze grootste eigen kwelgeest. En houden slechte (denk) patronen vaak genoeg zelf in stand. Zodra we deze eigen kwelling kunnen omzetten tot een eigenwaarde vinden we Baba Jaga in haar huis, diep in het bos, op gekke kippenpoten.

Ik heb super erg genoten van deze week! Bedankt allemaal!