Kira Fröse
- Klassiek
- Kira Fröse
Even voorstellen:
Kira Fröse (Recklinghausen, 1992) is beeldhouwster en maakt voornamelijk sculpturen en installaties. In 2017 is zij afgestudeerd aan de AKI ArtEZ in Enschede met een installatie in een oude keuken uit de jaren 70. Tijdens haar studie kwam Kira in contact met Keramiek en is sindsdien gefascineerd en verbaasd de facetten die keramische materiaal te bieden heeft. Kira werkt niet alleen met gebakken klei, ze werkt het liefst met zo veel mogelijk materialen zoals gips, glas, textiel, kunststof, papier, etc. Maar het werken met keramiek roept een bepaald gevoel in haar op, wat haar niet los laat. Sinds Mei 2018 woont en werkt zij in Rotterdam.
Atelierplan:
Tijdens mijn verblijf in het Opium Atelier zal ik me gaan focussen op tweedimensionaal werk om dit vervolgens te gebruiken als inspiratie voor nieuwe sculpturen en installaties. Ik wil door oude kookboeken uit de jaren 70 heen bladeren en de meest bizarre plaatjes en de gekste kleuren eruit knippen om deze dan weer in een nieuwe context te plaatsen en samen te voegen. Het idee is om hiervan collages te maken die op zich zelf kunnen staan maar ook inspiratie kunnen zijn voor nieuw driedimensionaal werk.
Dag 1: Maandag 11 Februari 2019
Met een beetje om lopen vanaf Station Hilversum Mediapark, heb ik het uiteindelijk kunnen vinden; mijn nieuwe verblijf voor de komende vijf dagen. Het huisje ruikt naar nieuw hout en nieuwe ideeën en zelfs de zon heeft na weken weer een keer besloten om mijn neus te beschijnen. Ik voel me welkom hier en ga meteen nadat ik het huisje een beetje ingericht heb, aan de slag. Knippen, knippen, kijken, schuiven, scheuren en weer knippen.
Tot mijn vingers en ogen moe worden.
Kira Fröse - Dag 1
Dag 2: Dinsdag 12 februari 2019
Als ik de hele dag op schijnbaar knapperige papieren tosti’s met boter zit te staren, krijg ik op geven moment toch best wel honger. Weg van de plaatjes, op naar de biologische supermarkt.
De fiets die ik bij het radiostation mocht lenen, doet het ontzettend goed en we racen samen naar Bussum, om gekleurd papier en voedsel te kopen. Het is een prettige dag voor deze fietstocht en ik krijg een klein beetje vakantiegevoelens en kan volop genieten van het feit, dat ik helemaal in mijn eentje ben (als ik de fiets niet meereken.)
Terug in mijn houten verblijf ga ik verder knippen en schuiven, dit keer met gekleurd papier en een stukje boter, wat ik gisteren had ontdekt.
Tot mijn eigen irritatie had ik noch tosti’s noch boter gehaald en zat nu dus weer naar het lekkere stukje boter en de tosti’s te staren.
Hoe langer ik ging staren hoe vager het stukje boter werd.
Hoe weet ik eigenlijk dat dit gele vierkant een stuk boter is?
Wat maakt boter tot boter als ik het niet kan proeven of voelen?
Ik probeerde alles wat aan het stuk boter, boter was, te vervagen tot het punt dat alleen ik nog maar weet, dat het een stuk boter is. Voor anderen zijn het gekleurde vierkantjes. Maar maakt het uit, te weten dat het boter is waar ik naar kijk?
Dag 3: Woensdag 13 februari 2019
Het stukje boter laat me niet los. Of is het de vorm van het stukje boter die me niet loslaat? De stukjes boter worden in alle richtingen geschoven opnieuw ernaar gekeken en weer verplaatst. De kleinste verandering binnen een compositie kan het hele beeld al veranderen. Het maken van dat soort minimalistische collages vraagt toch meer aandacht aan hersenen en waarneming dan dat ik verwacht had.
Gelukkig kwam eind van de middag Ine van der Hoorn als verfrissende afleiding op bezoek in de Pipowagen. Ine werkt bij Galerie Pouloeuff; een Galerie die jonge kunstenaars steunt en doorverwijst naar andere galerieën en kunstinstellingen om hun carrière een goede start te bieden. Via Ine kwam ik ook bij het Opium Atelier terecht.
Tot en met eind maart in er ook werk van mij te zien in Galerie Pouloeuff.
Opium Atelier: Kira Fröse - Dag 3
Dag 4: Donderdag 14 Februari 2019
Vandaag ging ik op een klein avontuurtje in het bijliggende parkje hier in de buurt. Het weer was heerlijk, en ik kon volop genieten van de natuur en de zon.
Na dit uitje duurde het wel even voordat ik weer in mijn werkproces van knippen, plakken en schuiven kwam.
Deze keer heeft de toast mijn volledige aandacht.
Toast met of zonder boter, wit of bruin, maakt niet uit - het wordt toch uiteindelijk grotendeels geabstraheerd. Hoe meer collages ik maak, hoe meer mijn achtergrond als beeldhouwster tevoorschijn komt.
Ik kan het niet laten, om diepte aan het werk toe te voegen, door middel van kleine stukjes die ik achter het papier plak, waardoor de afbeelding een stukje naar voren komt.
Ik word helemaal blij als ik met de lamp op mijn tafel het licht verander en de schaduw van het werk zie dansen, ook al gebeurt dat maar heel lichtelijk.
Ik ben tevreden met de dimensionaliteit van het werk!
Kijken wat er morgen nog zo gebeurt.
Dag 5: Vrijdag 15 februari 2019
Vandaag was alweer de laatste dag van mijn residentie in het Opium Atelier. Ik heb nog ietsjes door gewerkt met stukjes toast en en de abstractie hiervan.
Uiteindelijk heb ik zelfs stukjes papier die de tosti vertegenwoordigen ietsjes ‚getoast‘ door middel van vuur.
Verder was ik een beetje opgewonden, omdat ik nog nooit eerder in een radioshow heb gezeten en het toch allemaal behoorlijk spannend vond. Maar uiteindelijk had ik wel een heel fijn gesprek met Annemieke Bosman op radio 4.
Ik ben super blij dat ik de uitdaging van deze residentie in ben gegaan en me een hele week lang op twee dimensionaal heb gefocust. Ik denk dat ik hier heel veel van geleerd heb, voornamelijk om goed naar mijn werk te kijken en bewust beslissingen en keuzes te maken. Hiermee kan ik zeker verder in mijn driedimensionaal werk en ik kan niet afwachten om morgen weer naar mijn studio te gaan en daar te gaan spelen en uit te proberen.
Ik ben heel dankbaar dat ik het Opium Atelier mocht bewonen. Ik werd heel warm verwelkomd en vond het een hele fijne samenwerking. Word ik gevraagd voor een tweede werkperiode, zal ik zeker terug komen.
