Valentina Tóth

Als actrice is ze actief in Vlaanderen en Nederland en was ze onder andere te zien bij Het Houten Huis, Theater Antigone, Theatre National De Bruxelles. In 2019 zal ze meespelen in Gevleugeld, een coproductie van Het Houten Huis en het Noord Nederlands Orkest. In 2019/2020 zal ze meespelen in Wonderland van Theater Hofplein in Rotterdam en ook co-regisseur zijn.

Torenkamerplan
Een paar weken geleden was ik te gast bij het programma De Muziekfabriek. Daar mocht ik mijn eigen versie van der Erlkonig ten gehore brengen en ik vond dat zo leuk dat ik er meer mee wil doen! Alles wat ik graag doe, kwam samen; acteren, zingen, pianospelen en teksten schrijven!

Nu heb ik me als doel gesteld, om zoveel mogelijk muzikaal materiaal te verzamelen en te maken in de Torenkamer; liedjes vertalen, of juist teksten op muziek zetten die er nog niet waren, andere versies maken van dingen die al jaren bestaan! Zodat ik dat later weer kan uitwerken tot een voorstelling een vaste radio-column, of iets anders...

Dag 1 - Maandag 17 december 2018
Daar is ‘ie dan: mijn eerste blogje vanuit de Torenkamer. Ik vind het nu al leuk, echt waar, en ik ben hier nog maar net!

Nadat ik vanochtend aankwam op Amsterdam Centraal, haalde ik een OV-fiets en milde zelfvoldaanheid nam bezit van me; zie mij hier nou zitten, op de fiets, huh, ik voel me een bijna een echte kunstenaar, ik voel bijna dat ik leef! Het voelde alsof ik weer twaalf was en voor het eerst naar een slaapfeestje ging.

Zelf woon ik in Brussel en altijd als ik weer in Nederland ben, geniet ik van alles wat Nederlands en dus voor mij begrijpelijk is. De Albert Heijn, Nederlandse stations, aan botheid grenzende directheid en fietsen! Vooral fietsen. De fietser is koning in Nederland en dat zullen we weten ook - ik denk dat ik zelfs ga genieten van de scheldkanonnades (die vast nog gaan komen) in het verkeer. Als die kanonnades maar niet aan mij gericht zijn, natuurlijk. Leve de hypocrisie!

Nu, terwijl ik dit schrijf, kijk ik uit op het Vondelpark en dat is alles wat ik hoopte dat het zou zijn; kinderen die de eendjes voeren, dappere joggers (zo dapper ben ik nog niet geweest vandaag, al was het wel een vagelijk voornemen) en er reed net een heel grappig zwart-wit karretje langs, dat er vanaf mijn plekje uitzag als een tor. Ik hoop dat het nog gaat sneeuwen. Dat zou de kers op de spreekwoordelijke taart zijn.

Het eerste wat ik deed in het Torenkamertje, was mijn bed opmaken. Ik blijf de hele week slapen en heb mijn eigen beddengoed meegenomen. Ik moet een trapje opklimmen om in het bed te komen, jullie weten vast wel wat voor een bed ik bedoel, slimme lezers! Zo’n soort bed heb ik oprecht altijd al gewild. Dat voelt zo gezellig, lekker hoog boven de grond slapen.

Ik heb ook al wat materiaal vergaard; ik heb een vrij onbekend liedje (en ‘t is een pareltje, durf ik te zeggen) genomen van Hugo Wolf en probeer er mijn eigen draai aan te geven. En ik ben nog wat tekstjes aan het schrijven. Het is stoeien en het is vooral veel knoeien - maar dat doe ik vrij tot zeer graag, dus dan geeft het niet.

Dag 2 - Dinsdag 18 december 2018
Vannacht sliep ik voor het eerst in de Torenkamer en nu wil ik hier voor altijd wonen. Ik wil elke avond in dit bed klimmen (zie foto) en elke ochtend wakker worden met uitzicht op een ontwakend Vondelpark! Lucas (dat is mijn vriend) was langsgekomen en bleef slapen - dat was krap in het eenpersoonsbedje, maar wel gezellig. Hij heeft overigens wel bijna al mijn eten opgegeten, maar dat bedek ik voor het gemak even met de mantel der liefde, want ik vind hem heel leuk.

Vandaag moest ik overdag elders zijn, dus ik fietste vandaag midden in de ochtendspits door Amsterdam - zalig. Iedereen fietste door rood, dus ik ook, kuddedier als ik ben.

Het vordert hier gestaag. Ik heb het liedje waar ik gisteren aan begonnen was ongeveer af (wanneer is iets in hemelsnaam af?) en ben nu aan iets nieuws begonnen. Ik geniet er in elk geval van.

Wat ik ook heel leuk vind: ik zit eigenlijk pal naast het kantoor van VondelCS en Opium. Dat ziet er dus heel gezellig uit en het klinkt ook heel gezellig, zo’n redactie. Ik vang flarden van gesprekken op; “Maar wat ga jij aandoen?”, “Dit geloof je toch niet, ik heb dit haar al duizend keer gezegd”, “Ja, zij is heel erg gestresst. Ik heb haar al lang niet zo gestresst gehoord”, enzovoorts.

Goed, ik ga lekker avondeten halen! Joe!

Dag 3 - Woensdag 19 december 2018
Vandaag was een goede dag! Ik vind dat ik hier zou moeten wonen, maar goed, dat zal bij dromen blijven en helaas, zoals de Nederlandse profeet des volks Marco Borsato al eens heeft meegedeeld zijn de meeste dromen bedrog. Ik jogde vanochtend door het Vondelpark (ah, oh, welk een heldenmoed, want ik ben niet zo’n jogger!) en daar zag ik alles vanaf de grond - ik zag twee vrouwen die de kunst joggen hadden weten te verheffen tot veredeld wandelen, heel erg veel honden en hun baasjes en een man in een kilt! Of hoewel, die man bleek bij nadere inspectie ook een vrouw had kunnen zijn, en dat is natuurlijk helemaal prima, want ik ben hoop ik ruimdenkend, zoals het een millennial betaamt!

Ik had een lichtbruine jas aan, gemaakt van stof die aan de vacht van een poedel doet denken, dus ik misstond zeker niet, tussen al die hondjes.

Ik heb lekker gewerkt. De stand is momenteel als volgt: Er zijn twee liedjes af, denk ik! Eentje van Wolf, eentje van Schubert. Vanavond, straks dus, laat ik Wolf al horen in de uitzending en daarna kan ik pas eigenlijk echt zeggen of het werkt of niet: als je iets doet voor publiek kan er soms magie ontstaan en soms ontstaat er helemaal niks. We zullen zien, ik heb in elk geval zin om het te laten horen… Ik zou zeggen: luister en oordeel zelf! Oordeel alleen niet te hard alstublieft en altijd met respect, ja, dankuwel!

Een weekje in de Torenkamer is me te kort, schat ik zo in. Ik heb vandaag een lijst gemaakt met allerlei mogelijke opties voor andere muzikale probeersels, en dat zijn er maar liefst 27. Dit smaakt dus naar meer. Ik groet jullie onderdanen vanuit mijn torentje (zie foto voor een vage versie van mij in het torentje).

Dag 4 - Donderdag 20 december 2018
Gisteravond na de (fijne!) uitzending ben ik tot heel laat opgebleven.

Ik kon niet anders: ik was helemaal alleen in dat grote pand, en ik genoot daar te erg van. Ik heb dus heel hard muziek opgezet en toen ben ik met alles mee gaan brullen (een mens doet rare dingen als hij alleen is). Ik doe en maak dingen vaak in vlagen van obsessies en deze week gaf me de tijd om nog obsessiever te worden dan ik al was over dit project, met als gevolg dat ik nu allemaal kleine aanzetjes heb voor nog meer liedjes en dat ik door de bomen het bos niet meer zag. Ik sliep denk ik pas rond 3 uur (mijn ouders lezen dit vast, dus even voor hen: ik pas op mezelf hoor, no worries!) en zodoende sliep ik vanmorgen dus ook uit… Op een onchristelijk tijdstip kwam ik uit mijn bed en ik vond het best een tikkie gênant om in mijn pyjama via het kantoor naar de douche te banjeren, terwijl al die vroege vogels allang vlijtig aan het werk waren.

Mijn dag is druk vandaag: ik kon heel eventjes werken, toen kwam er een vriendin langs in mijn torentje, daarna had ik een soort van vergadering over een project volgend jaar en vervolgens had ik een meeting op Skype over een ander project. Klinkt dat niet volwassen? Ik vind van wel. Straks moet ik naar een voorstelling gaan kijken, maar ik heb nu al zin om terug te komen in mijn torentje en verder te werken.

Dag 5 - Vrijdag 21 december 2018
Mijn laatste dagje in de Torenkamer! Ik heb een raad voor de lezers: Wees voorzichtig wat je wenst! Gister ben ik - ik had het er op mijn eerste dag over - uitgescholden op de fiets voor ‘kut’ en ik ben al veel genoemd in mijn leven, maar nog nooit een kut. Twijfelachtige eer.

Ik typ dit momenteel niet vanuit de Torenkamer, maar vanuit een heel hip Amsterdams cafeetje - ik heb toch nog even de echte Amsterdam-experience meegepakt en schandalig veel geld betaald voor een latte. Ik ben een kind van mijn tijd. Daarnet heb ik nog een heel schattig pannetje gekocht in een snuisterijenwinkel - ik heb nu voornemens om daar ook echt in te gaan koken, maar ik weet nu al bijna zeker dat hij uiteindelijk vooral in mijn keuken zal staan als “het schattige pannetje”. Maar goed, ik kon het niet laten, hij is echt leuk. Misschien ga ik er wel bonbons in bewaren en dan denk ik altijd terug aan deze week als ik er eentje eet!

In elk geval: ik heb het heerlijk gehad hier. Ik zou nog langer willen blijven, maar ergens is het ook wel weer goed dat ik weer naar huis ga, want ik werd er ook een beetje eigenaardig van - ik bleef tot laat op, was de hele tijd aan het nadenken, zelfs mijn vriend dacht dat er iets was, omdat ik niet reageerde op zijn berichten (en ik kan erg goed zijn in ijzige stiltes laten vallen in de virtuele wereld, dus ik snap wel dat hij dat dacht, maar dat was omdat ik het gewoonweg vergat, het was hier te interessant en leuk blijkbaar).

Ik heb nu drie liedjes die af zijn, en verder heel veel half affe liedjes en losse flarden tekst en aanzetjes. Ik hoop dat ik vandaag (de dag is nog lang!) nog een liedje afkrijg.

Vanavond laat ik weer iets horen in de uitzending - spannend, leuk! En omdat ik de laatste bewoner van de Torenkamer ooit was (Opium verhuist naar Hilversum), heb ik ook nog een ode aan Opium geschreven - maar als je straks luistert, zal je het wel horen. Het is maar druk met al die odes in de media de laatste tijd (ja, ik plaats mezelf gewoon even naast Jesse Klaver en Vincent Bijlo, hatsikidee, de socials zijn everything tegenwoordig!)

Ik zou willen dat ik nog eens terug kon komen.

DANK! Aan de mensen van Vondel CS, de mensen van Opium (en vooral dank aan Fieke en Youri voor de hele goede zorgen en de chocola) en aan Jet Berkhout, want zonder haar Muziekfabriek, had ik hier niet eens gezeten!

Liefs!