Martin Rombouts

Atelierplan
In het Opium Atelier werkt Martin aan het project WAAROM BEN IK HIER EIGENLIJK? In WAAROM BÉN IK HIER EIGENLIJK? maakt hij een kosten-batenanalyse van een week lang in een pipowagen naast het AVROTROS-gebouw op het Hilversum Media Park gaan zitten terwijl je er niet voor betaald krijgt.

Maandag 21 oktober

Dag 1: Kosten

Gisteren kocht ik een bril bij de Ace & Tate. Van mijn vorige bril was het neusvleugelsteuntje afgebroken, en het bleek dat ik precies drie weken geen garantie meer had.

Hij kostte 168 euro. 148 voor het montuur met glazen, 20 euro extra zodat ik hem meteen dezelfde dag mee kon nemen in plaats van pas een week later – dat was fijn want het stukje metaal waarmee het neusvleugelsteuntje vastzat aan de bril had een scherp randje en dat scherpe randje prikte in mijn neus en veroorzaakte daardoor de hele tijd kleine snijwondjes die ik lelijk vond in de spiegel.

Wat is twintig euro voor een week geen lelijkheid door kleine snijwondjes en geprik in je neus?

Ik belde mijn moeder toen ik hem had opgehaald, mijn bril. Ze zei: stuur je straks na het gesprek even een foto?

Dat deed ik, aan het water voor de deur van mijn huis in Utrecht.

Hoe staat ie als je (een beetje) lacht? appte ze later die avond terug.

Maar dat las ik pas de ochtend erna, in de trein van Utrecht Overvecht naar Hilversum Media Park. Ik maakte een selfie met een verregende glimlach. Mijn nieuwe bril vol druppels, mijn krullen die van nattigheid bijna tot over mijn wenkbrauwen hingen, alsof ik geen voorhoofd had. Moe ogende ogen achter die brillenglazen, ik had maar een uur of zes geslapen; ik ben niet goed in inpakken.

Ik zocht in de trein op wat de vergoeding was die ik van de verzekering kreeg voor mijn bril, en die bleek lager te zijn dan ik dacht. Maar vijftig euro in plaats van honderdvijftig. Mijn haar was nat en ik had opeens honderd euro minder dan ik dacht.


Wat is honderdachttien euro voor goed zicht? Nog steeds niet veel natuurlijk, maar toch. Het is:

- Ongeveer even veel als wat ik krijg voor de tekst die ik volgende week ga schrijven voor Notulen van het onzichtbare.

- En als ik verdien met mijn optreden op het Brainwash Festival aankomende zaterdag.

- En mijn deel van de gage die we krijgen voor ons optreden met BOYBAND, de literaire boyband op het Wintertuinfestival later dit jaar.

- En ongeveer een halve dag workshops geven op een middelbare school.

Dat laatste betaalt best wel goed namelijk. Maar, besefte ik opeens, die ging ik deze week natuurlijk niet doen. Die aanbiedingen had ik afgeslagen voor deze week. En ik ging deze week ook niet discussiëren met mijn buddy, want ik ging naar Hilversum. Een week lang kunst maken in een Pipowagen. Ik had er al een heel plan voor uitgeschreven. Voor wat ik ging maken in die vijf dagen. Voor Opium. Want die hebben me ervoor gevraagd, via de e-mail. Ik zei dat ik me vereerd voelde, dat ik er veel zin in had, dat ik al een plan had, vroeg wat voor vergoeding ze in gedachten hadden. Er was helaas geen vergoeding beschikbaar, mailde Opium terug, maar ik zou wel wat lekkere versnaperingen krijgen en elke dag een maaltijdvergoeding. Ik zei dat ik zou komen. Week 43. Maandag 21 oktober tot en met vrijdag 25. Vandaag dus.

Waarom eigenlijk? mompelde ik tegen mezelf in de trein, precies op het moment dat ik eerdergenoemde nieuwe bril droogwreef met mijn T-shirt. Die twee dingen gebeurden eigenlijk niet echt tegelijk, ik denk zelfs dat ik het niet eens echt mompelde maar gewoon dacht, maar het klinkt beter als ik schrijf dat ik het in mezelf mompelde. In de trein. Naar Hilversum Media Park. Terwijl ik mijn bril droogwreef aan mijn T-shirt. Waarom doe ik dit eigenlijk?

En later die ochtend zei ik nog eens zoiets. Ik had net mijn spulletjes uitgepakt in de Pipowagen, mijn kussensloop om het kussen gedaan, mijn dekbedovertrek om het dekbed heen, mijn hoeslaken over het matras en ik wilde even naar buiten gaan om een foto te maken van de wagen om die op mijn Instagram te zetten en toen stootte ik voor de tweede keer die ochtend mijn hoofd heel hard aan de bovenkant van de deurpost, die – net als de deurpost van de WC – precies nét iets minder hoog is dan ik lang ben. De eerste keer was toen ik de Pipowagen voor het eerst binnenging. Waarom doe ik dit eigenlijk?! WAAROM BÉN IK HIER EIGENLIJK?

Dat is wat ik deze week ga uitzoeken. Waarom ik hier ben. Waarom ik voor wat lekkere versnaperingen en een maaltijdvergoeding van bleek later tien euro per dag en drie keer vijf minuten om elf uur ’s avonds op radio vier komen mijn kamer overhoop gooi om mijn tassen in te pakken om naar Hilversum Media Park af te reizen om daar vijf dagen onbetaald werk te maken, mijn werk te doen. [zin klopt, M.]

Hier een foto van de muur van de pipowagen met daarop allemaal post-its die ik heb beschreven met KOSTEN (roze) en BATEN (oranje). De (gele) zijn achterliggende gedachten bij die dingen. Ik heb me vandaag vooral gericht op de KOSTEN, omdat ik dus wat existentiëel was vanmorgen.

Slaap lekker, ik!

Dinsdag 22 oktober

Dag 2: Baten

Mijn nicht Myrthe kwam langs vandaag. Myrthe werkt als beeldassistent bij een mediabedrijf hier op het Media Park en ze was vandaag toevallig vroeg klaar dus dat kwam goed uit. Ze gaf me een tour. Van het Media Park en van haar werk. Er stonden gigantische vrachtwagens die konden uitklappen, in de breedte, sommige zelfs twee keer. Daar binnen stonden dan allemaal beeldschermen en tafels vol knoppen en schuifjes en hendels. Alsof je naar de filmset van een nucleaire commandokamer zit te kijken. (Waarom maken we dingen die catastrofaal zijn als ze fout gaan altijd heel ingewikkeld te bedienen?) Maar het was dus ook een soort rijdende commandokamer. Vanuit waar je de vijftien camera’s bij een Eredivisiewedstrijd kunt regisseren bijvoorbeeld.

Ik zie mijn nicht niet zo vaak. Onze grootvader is deze zomer overleden en in de jaren daarvoor al was het hem vaak te druk, verspreidden we onze komst op feestdagen over de verschillende dagen en delen van de dag. We maken deel uit van een grote familie. Het was fijn haar weer eens te zien, te spreken.

Ik plak een post-it met Mijn nicht Myrthe zien (werkt hier) erop op de muur van mijn pipowagen, rechtsonder onder het grote vel waarop ik Baten heb geschreven.

De post-it valt van de muur.

Ik plak hem terug met wat plakband.

En plak daarna met plakband ook een roze post-it met Irritatie over niet-plakkende post-its onder het vel waarop ik Kosten heb geschreven.

Irritatie over niet-plakkende post-its: KOSTEN.

Mijn nicht Myrthe zien: BATEN.

Gisteren werd ik geïnterviewd voor de Opium-radio-uitzending. Als je dat bestand luistert, hoor je mijn volledige gesprek met de presentator van de radio-uitzending. Ik had al een muur vol met ideeën en analyses, maar het gesprek ging alleen over wat mijn plan was en het item eindigde met dat ze weer wegliep van de pipowagen en ik zat toevallig op het terras een kopje thee te drinken toen ze langskwam dus ze is niet eens binnen geweest, heeft niet eens mijn muur vol post-its gezien.

Een gevoel van niet-gezien worden: KOSTEN.

Mijn medeleden van BOYBAND, de literaire boyband sturen me een voicebericht waarop ze joelend mijn radiodebuut terugluisteren. Mijn moeder vond het ook leuk. Gwen ook. Tim ook. Tara ook.

Gehoord kunnen worden: BATEN.

Roelof en Yentl appen dat ik lekker bezig ben.

Waardering van vakbroeders (m/v/q): BATEN.

Gelezen worden: BATEN.

Er zit een wants in mijn pipowagen en ik was eerst een beetje bang voor hem maar ik begin hem steeds liever te vinden, hoe hij daar zit precies in het midden van het licht dat vanuit mijn bureaulamp op de muur met post-its raakt.

Een nieuwe vriend: BATEN.

LEUK EN AARDIG!!! stift ik op een notitieblaadje. MAAR HOE KWANTIFICEER JE DAT??!

HOE KWANTIFICEER JE EEN WANTS?

WAARIN LAAT EEN WANTS ZICH ALS VANZELF UITDRUKKEN? EN EEN VRIENDSCHAP MET EEN WANTS?

HOEVEEL VRIENDSCHAPPEN MET WANTSEN IS ÉÉN WERKWEEK ZONDER BETAALD TE KRIJGEN IN EEN PIPOWAGEN KUNST MAKEN?! IS EEN VRIENDSCHAP MET EEN WANTS ÜBERHAUPT UIT TE DRUKKEN IN IETS ALS GELD? IETS ALS VRIENDSCHAP ÜBERHAUPT? MOET IK MET MIJN HOMO OECONOMISCHE FIKKEN AFBLIJVEN VAN IETS ZUIVERS EN ONVERKLAARBAARS ALS VRIENDSCHAP MET EEN WANTS? VRIENDSCHAP IS EMPATHISCH EN DUS VRAAG IK ME NU OPEENS AF OF HIJ HIER WEL GELUKKIG IS EN OF HIJ GEEN HONGER HEEFT WANT WAT EET EEN WANTS EIGENLIJK? HOE ERG ZOU IK HET VINDEN ALS MIJN VRIEND DE WANTS ERGENS DEZE WEEK DOOD GAAT IN MIJN PIPOWAGEN EN IK ALLEEN ACHTERBLIJF IN MIJN PIPOWAGEN ZONDER LEVENDE WANTS?

Vijf dagen eenzaamheid: KOSTEN.

Vijf dagen een eigen pipowagen: BATEN.

Vijf dagen in een ander bed slapen: KOSTEN.

Vijf dagen minder G/W/L-kosten thuis: BATEN.

Reiskosten: KOSTEN.

Vijf keer 10 euro eetgeld: BATEN.

Vijf dagen geen seks: KOSTEN.

Theezakjes, fruit en versnaperingen: BATEN.

Hoofd stoten (drie keer vandaag): KOSTEN.

Een koolstofmonoxidemeter waardoor ik zeker weet dat ik vannacht niet sluimerend doodga van koolstofmonoxidevergiftiging: BATEN.

Er is een wijsheid onder zakenlui dat je als je meer dan 95% van je vluchten haalt, je te vroeg naar het vliegveld gaat, je te veel tijd op het vliegveld doorbrengt; tijd verspilt met wachten tot je nou eindelijk mag inchecken, boarden, wegvliegen.

Er is een juridische stroming die stelt dat elke straf is uit te drukken in geld. Dat tegenover elke misdaad een bepaalde strafwaarde staat, en dat je die strafwaarde uit kunt drukken in verschillende vormen: geldstraf, vrijheidsstraf, doodsstraf.

En dat je de pakkans moet meewegen in je beslissing of je je aan een wet houdt of niet. Dus misschien is het wel veel voordeliger om niet in te checken als je de trein pakt, omdat je vaak genoeg niet wordt gecontroleerd of door de conducteur wordt vergeven waardoor je uiteindelijk minder geld kwijt bent.

Ik zat ooit met Jort Kelder in de Landrover en hij parkeerde hem ergens waar hij hem niet mocht parkeren. Hij werd toch nooit gepakt, zei hij. En als hij wel gepakt zou worden dan zag hij het als een donatie aan de gemeente Terschelling. Want daar waren we toen, op Terschelling. Is mooi daar.

Is mooi hier. Mooi stil, rustig, ’s nachts. Had het daar net nog even over met de nachtwaker, waarna ik zei dat ik nog even wat moest schrijven en hij zei ‘werk ze’ en ik zei ‘jij ook’.

Het besef dat alle mensen die hier op het Media Park zijn daarvoor betaald krijgen, behalve jij: KOSTEN.

De muur naast het bed van de Pipowagen hangt vol met visitekaartjes en briefjes waarin Opium bedankt wordt.

Er zijn genoeg mensen die hier best een weekje zouden willen zitten: BATEN.

Slaap lekker.

Woensdag 23 november

DAG 3: ANALYSE

Heb een glas kapot laten vallen. Vanmorgen. Wijnglas. Het stond op de aanrecht met nog een bodempje ingedroogd rood erin en ik pakte mijn jas van de kapstop tegenover het aanrecht en toen ik hem van mijn ene arm naar mijn andere arm zwierde hoorde ik opeens knal en toen lag het op de grond naast me.

Ik deed mijn jas weer uit en keek naar de scherven. Een stuk of twintig, drie grote stukken en dan een heleboel kleine en in het eind-van-de-ochtendlicht dat door mijn raam boven mijn bed naast het aanrecht scheen zag ik ook een paar kleine glinsters van stukjes die waarschijnlijk te klein waren om zonder bril op te zien – ik was nog niet zo lang wakker en had hem nog niet opgezet.

No big deal, natuurlijk. Er ligt een stofveger en blik in het kastje onder het aanrecht en zo groot is de schade van één gebroken glas natuurlijk niet. Bij de HEMA is een 4-pak wijnglazen 10 euro lees ik op Google Shopping – tweeënhalve euro, daar zal de AVROTROS niet failliet van gaan.

En ik hoef hem ook niet meer af te wassen, dat scheelt.

Maar ik moest hem nu wel opruimen dus dat deed ik maar.

In mijn blog van gisteren schreef ik iets over hoe er juridici zijn die stellen dat elke straf is uit te drukken in geld. Daar moest ik aan denken terwijl ik de stukken glas in het vuilnisbakje stopte. Dat alles een waarde heeft, en dat geld voor ons mensen het meest natuurlijke is om waarde in uit te drukken, omdat we van jongs af aan maatschappelijk gezien gedwongen worden alles in geld uit te drukken.

Wil je dít snoepje voor tien cent of twee van die andere snoepjes voor twee keer vijf cent?

Wil je

Want je hebt geld nodig om snoepjes te kunnen kopen of andere voedingsmiddelen en om een dak boven je hoofd te kopen en al die andere dingen die aan de onderkant van de piramide van Maslow staan (zuurstof, drinken, warmte, seks).

Geld krijg je voor arbeid.

Of met vermogen en volgens Piketty is dat zelfs nog een efficiëntere manier van geld verkrijgen maar in godsnaam daar wil ik het niet over hebben, ik walg van de vermogenden.

Geld is een uitdrukking van tijd en energie. Als ik een schrijfopdracht ergens voor aanneem denk ik: hoeveel tijd en energie zal dat mij ongeveer kosten en staat dat in verhouding tot het geld wat ik ervoor krijg?

Dat geld geef ik dan weer uit aan de producten van andermans tijd en energie. Aan de boer, veilingmedwerker, transporteur en vakkenvuller in de vorm van de dertig cent die ik betaal voor een appel, bijvoorbeeld.

En aan de aandeelhouders die hun kapitaal in al die ondernemingen hebben geïnvesteerd en daarom (vraagteken) derivaat krijgen uitbetaald omdat hun vermogen natuurlijk wel een efficiëntere manier van geld verkrijgen moet zijn dan arbeid maar, in godsnaam, daar wil ik het niet overhebben, ik walg van de vermogenden.

Alles heeft een vervangwaarde. En die vervangwaarde drukken we uit in geld.

Omdat dat handig is.

Omdat we erop vertrouwen dat geld plusminus z’n waarde zal behouden.

Omdat iedereen z’n belastingen moet betalen in geld en iedereen dus uiteindelijk geld nodig heeft.

Er word wel geschreven dat geld ontstaat wanneer mensen producten moeten ruilen en het onhandig om een vijftiende schaap voor veertien kruiwagens appels te gaan ruilen maar uit onderzoek blijkt dat dat onzin is. Geld ontstaat wanneer er een overheid is die zegt dat je je belastingen in geld moet betalen omdat het voor die overheid heel onhandig is om een grote opslag te hebben vol één-vijftiende-schapen en kruiwagens appels.

Gaat rotten, is onhandig.

Op de markt wordt bepaalt hoeveel wat waard is. Hoeveel geld tegenover een schaap staat en hoeveel appels daar dan tegenover staan. Veel van de oudste geschriften die we hebben kunnen vinden van beschavingen die nu al lang niet meer bestaan zijn alleen maar lijsten van dit soort dingen. Dit is zoveel geld waard. Dit andere is zoveel geld waard. Dit andere is zoveel geld waard.

Ik maak een lijst van de kosten die ik deze week maak en een lijst van de baten. Ik begin met het fysieke. Ik fotografeer alle versnaperingen die ik in deze pipowagen staan, die ik mag consumeren en druk ze uit in een geldwaarde. 37,71 euro totaal. En daar zit de zeep bij in, want die zou ik ook helemaal op kunnen gebruiken, theoretisch gezien. Daar tel ik vijf keer tien euro eetvergoeding bij op. En één vijfde van de schatting van de g/w/l-besparing die ik heb omdat ik deze week niet thuis ben. Een vijfde omdat mijn vijf huisgenoten en ik onze energierekening gezamenlijk betalen en ik dus van die besparing maar een-vijfde terugzie in mijn eigen portemonnee.

Mijn huisgenoten zouden AVROTROS Opium dus eigenlijk moeten bedanken, want eigenlijk krijgen ze deze week geld van hen omdat ik hier mag zitten.

Ik denk er al best lang over dat ik eigenlijk best een keer weg zou willen uit mijn huis – mijn kamer heeft ongeveer dezelfde oppervlakte als deze pipowagen en ik ben nu toch al twee jaar afgestudeerd en inmiddels 27 – maar ik kreeg vanmorgen nog een mail van WoningNet Utrecht dat er een paar nieuwe sociale huurwoningen beschikbaar waren gekomen en die woningen kostten allemaal iets van 600-700 euro en mijn Slaagkans voor het krijgen van een van die woningen was met mijn vijf jaar inschrijftijd Zeer Laag.

Ik tel al het geld op wat ik de afgelopen 12 maanden verdiend heb en deel het door 12, ik kom op ongeveer 950 euro per maand. Op internet lees ik dat de bijstandsuitkering incl. vakantie-uitkering voor 2019 is vastgesteld op 1.030,42 per maand. Lekker dan.

Maar een bijstandsuitkering is geen pretje, weet ik. Iemand die ik meer liefheb dan ieder ander mens op deze wereld heeft en ze wil niet dat ik ergens schrijf dat ze er een heeft omdat er zo’n stigma op dat woord zit. Alsof je gefaald bent in de maatschappij.

Ik denk dat ze meer dan dat bedrag toevoegt aan de maatschappij. Al was het maar voor mij. Mijn waardering van haar is enorm en uit te drukken in geld want als er nu uit het niets iemand zou verschijnen die zegt hoeveel procent van je inkomen van aankomend jaar ben je bereid te betalen om haar niet te laten verdwijnen dan moet ik in acht nemen dat ik als ik een te groot percentage noem ik de huur van mijn kamer niet meer kan betalen en geen schaap, appels water meer en ik dan waarschijnlijk dood ga.

Mijn waardering voor haar is tot op het kommagetal nauwkeurig het percentage waardoor ik nét niet doodga.

(En dan zeggen ze dat in cijfers denken je gevoelloos maakt!)

Ik tel het allemaal op. Er zijn verschillende berekeningen te maken. Neem ik mijn uurprijs of woordprijs als uitgangspunt van hoeveel inkomsten ik derf door deze tekst onbetaald te schrijven, of neem ik mijn gemiddelde maandinkomen en deel dat door 21 werkdagen gemiddeld per maand en vermenigvuldig dat met vijf? Uiteindelijk besluit ik het laatste te doen omdat daar het laagste bedrag uit komt rollen en ik geen aansteller wil zijn. Kosten: 226,19. Plus tot nu to 9,32 euro aan materiaalkosten. Plus twee keer 4,68 reiskosten van Utrecht Overvecht naar Hilversum Mediapark

Plus alle minder makkelijk te kwantificeren kosten dus.

Wat is de vervangwaarde van vijf dagen geen seks (met anderen)? Hoeveel ik bereid zijn om deze vijf dagen precies hetzelfde te houden behalve dan dat ik wel seks heb. 20 euro ofzo, schat ik. Hoeveel zou iemand me moeten bieden om vijf dagen geen seks te mogen hebben? 50 euro, denk ik. Ik neem het gemiddelde: 35 euro.

Wil trouwens niet zeggen dat ik voor 6 keer 50 euro is 300 per maand bereid ben nooit meer seks te hebben, maar wel dat ik dat een goeie deal zou vinden als ik elke 5 dagen kan beslissen of ik de geen-seks-hebvergoeding de komende vijf dagen wil hebben of niet. Optionaliteit heeft ook zo zo’n waarde en ik heb ADD dus ik hou van dingen in een opwelling kunnen doen dus optionaliteit is voor mij best wel een groot doen

Wat is de vervangwaarde van vijf dagen koken op 2 elektrische pitjes in plaats van mijn eigen gasfornuis? Hoeveel ik bereid ben om ervoor neer te leggen om een week in in plaats van het een het ander PLUS voor hoeveel ik bereid ben om het een week niet als je me zou vragen voor hoeveel ik dat zou doen GEDEELD DOOR twee. 8 euro.

In een ander bed slapen: 10 euro + 40 euro / 2 = 25 euro.

Hoofd stoten: 10 euro.

Prestatiedruk: 30 euro.

Irritatie over niet-plakkende post-its: 2 euro.

Vijf dagen niet in de buurt van vrienden: 40 euro.

Weinig privacy: 20 euro.

Organisatie, planning en overleg vooraf: 30 euro.

Er niet fysiek kunnen zijn voor een vriendin die een moeilijke week heeft: 50 euro.

Met een zware rugzak op maandagochtend door de regen naar Hilversum: 15 euro.

TOTAAL KOSTEN: 566 euro en 87 cent.

Middels deze methodiek lukt het me ook de meeste baten te kwantificeren.

Mijn nicht Myrthe zien: 20,50.

Mijn moeders trots: 50 euro.

Werkplezier: 80 euro.

Eer & status: 100 euro.

Waardering van andere jonge kunstenaars: 60 euro.

Koolstofmonoxidemeter: 50 cent.

Daar tel ik dan de 37,71 aan versnaperingen en de 50 euro aan maximaal te besteden eetgeld en één vijfde van 5 euro 89 gas/water/licht-besparing die mijn afwezigheid deze week veoorzaakt bij op en dan kom ik op:

BATEN: 309 euro 89.

566,87 euro – 309,89 = 256,98.

En dan heb ik nog twee dingen niet gekwantificeerd:

5+5+5 = 15 minuten op NPO Radio 4 komen.

En vijf dagen een pipowagen ter mijn beschikking.

Waarin ik, volgens Jan Mom toen hij me vandaag kwam interviewen ‘alles mag doen wat ik wil.’

En die twee dingen – exposure op NPO Radio 4 en vijf dagen een pipowagen tot mijn beschikking – die zijn dus blijkbaar 256,98 waard. Voor mij. Voor een ander is de berekening misschien iets anders maar als ik zo naar de analyse kijk waarschijnlijk ook weer niet zo heel anders. Ik weet natuurlijk niet hoezeer zij om hun moeders trots verlegen zitten maar toch. Je moet jezelf niet als al te bijzonder zien, dat wijst iedere vorm van statistisch onderzoek uit, dat dat maatschappelijke van ons bijzonder goed is in ons allemaal ongeveer hetzelfde maken maar ons doen denken dat we bijzonder zijn.

Ik heb deze week dus een waarde van 256,98 in handen. Maar die waarde, dat kapitaal is PipowagenKapitaal en ExposureKapitaal.

En daarin kan ik mijn belasting niet betalen.

En mijn huur niet betalen. En mijn eten niet betalen en materiaalkosten betalen en een huurhuisje van een vierkante meter of veertig niet betalen. En mijn nieuwe bril niet betalen.

Ik heb een kapitaalprobleem. Ik heb liquide middelen nodig. Ik zal mijn mijn kapitaal moeten monetiseren. Zich in geld laten uitdrukken.

Anders is er geen enkele reden om hier te blijven. En ik ben er nu toch al. Ik ben mijn financiele en emotionele kapitaal nu toch al kwijt, ik kan er maar beter het beste van maken.

Dus dat ga ik doen.

Morgen en overmorgen.

Er het beste van maken.

Morgen en overmorgen.

Mijn Pipowagen- en Exposurekapitaal monetiseren.

In geld uitdrukken.

Om in elk geval op deze week quite te spelen.

En jij leest dit, dus jij bent onderdeel van mijn exposure, en jij moet me daarbij helpen.

Dat kan direct, door geld naar me over te maken via http://paypal.me/pipowagen.

Of door de pipowagen van me te huren.

Via AirBNB.

Want dat kan dus vanaf nu.

Vandaag en morgen.

https://www.airbnb.nl/rooms/39585725?s=67&shared_item_type=1&virality_entry_point=1&sharer_id=58731054

Of door bovenstaande link naar mijn AirBNB-advertentie voor mijn pipowagen te delen.

Want blijkbaar.

Want blijkbaar heeft hij zoveel waarde.

Hij had hem in elk geval voor alle kunstenaars die mij voorgingen. En dat kunnen geen domme mensen zijn geweest toch? En hij heeft hem in elk geval volgens de AVROTROS. Want anders zouden ze van publiek geld een Atelier voor voor jonge kunstenaars hebben opgezet dat diezelfde jonge kunstenaars in een slechtere positie achterlaat dan dat ze hier kwamen. En ik kan me niet voorstellen dat ze er zo slecht over na hebben gedacht. Dat ze dat jonge kunstenaars aan zouden doen voor 15 minuten leuke radio. Toch?

Dus deel deze advertentie. Help me mijn kapitaal te monetiseren. Help mij de waarde die ik bezit om te zetten in de waarde waar ik nood aan heb.

Geld.

Slaapwel!

Vrijdag 25 oktober