Iris de Vries

Vanwege de maatregelen omtrent COVID-19 werkt Iris deze week vanuit haar eigen atelier in plaats van in het Opium atelier.

Atelierplan
Er zijn dieren gevonden die veel ouder kunnen worden dan mensen. Zo zijn er walvissen geweest van 200 jaar, haaien van 400 jaar en het oudste dier dat tot nu toe is gevonden: een mossel-achtige van 507 jaar oud. In onze zoektocht naar eeuwig leven stel ik mezelf de vraag of we als mens iets kunnen leren van de genetica van deze dieren. In mythologieën en (oude) religies, maar ook in strips en actiefilms, vind je fantasieën over combinaties tussen mens en dier. In 2015 was er een doorbraak in de biotechnologie toen de CRISPR-cas techniek werd ontwikkeld. Plat gezegd, deze techniek maakt het makkelijker om te ‘knippen en plakken’ met DNA, theoretisch maakt dit het vooruitzicht naar een mens-dier een stukje dichterbij.

Voor dit project doe ik een voorstel van een combinatie tussen een mens- en mossel, met als doel 500 jaar oud te worden. En als we dan zo oud worden, hoe gaan we onszelf dan financieel onderhouden? In eerste instantie ben ik gaan letterlijk gaan knippen en plakken met inspiratie afbeeldingen. Later ben ik dit gaan doen met digitale 3D objecten. Ik wil deze mens op life-size laten 3D printen, om de suggestie te wekken dat er werkelijk een persoon als dit figuur langs zou kunnen lopen.

Deze week ga ik beginnen met 3D printen van onderdelen. Dit personage is parel verkoper en loopt met een rollator, hij heeft hiervoor een verkoopbakje aan zijn rollator hangen en mijn bedoeling deze week is om deze te maken. Daarnaast wil ik mij verder verdiepen in de rechten, en het verschil tussen de rechten, van papieren en 3D geprinte collages.

Dag 1 - Maandag 1 juni

Vandaag begonnen met de residentie voor opium atelier! Deze hele week heb ik om te werken aan het project waar ik mee bezig ben voor de design challenge van design museum CUBE. Zoals je misschien al in mijn atelier plan hebt gelezen, is mijn project voor deze challenge een voorstel tussen mens-mossel.
Dit is ontstaan omdat ik bedacht dat we om de levensverwachting van mensen omhoog te brengen, we onszelf genetisch moeten laten modificeren. Als inspiratie keek Ik naar dieren die veel ouder kunnen worden dan mensen. Toen ik dit idee vertelde aan Janna (ateliergenoot/vriendin) gaf ze mij dit kado:

Met dit flipboekje kun je verschilldende combinaties maken tussen dieren. Zoals deze combinatie tussen oertijger-vlo-struisvogel. Hier kwam het idee vandaan om collages te maken van mensen gecombineerd met dieren.

Ik bedacht me: wat ik kan met papier, kan ik ook met 3D tekeningen. Ik heb 3D tekeningen die andere mensen hebben gemaakt verzameld en aan elkaar vast gemaakt. Ik kan zelf ook een beetje 3D tekenen, maar er zijn mensen die dit veel en veel beter kunnen dan ik, en er zijn websites waar je deze bestanden gratis kunt downloaden of kopen. Er zijn uiteraard regels en rechten verbonden aan het gebruik van deze bestanden. Bijvoorbeeld, stel dat ik een 3D schedel download. Ik mag deze niet afdrukken los of als collage op papier en verkopen. Ik mag deze ook niet 3D printen en verkopen. Maar, als ik een heel skelet 3D print en de schedel is hier een onderdeel van, dan mag ik het wel verkopen en tentoonstellen. Zo probeer ik de regelgeving ook als richtlijn te gebruiken voor de manier waarop Ik ontwerp. Voor mij is dit ook een vertaling van genetische modificatie op 3D bestanden. Mijn doel is om deze gemodificeerde mens levensgroot laten 3D printen. Op deze manier wil ik de suggestie wekken dat je deze gemodificeerde mosselman voorbij zou kunnen zien lopen.

Ik heb al een digitale versie gemaakt van de collage. Vandaag heb ik een brainstorm gehouden over wat ik nog mis, en welke attributen en accessoires ik eventueel nog zou kunnen meegeven aan deze mosselman. Ik ben verder gaan zoeken naar de 3D bestanden die ik wil gebruiken zodat ik het karakter nog overtuigender kan laten worden.

Dag 2 - Dinsdag 2 juni

Vandaag ben ik bezig geweest met het ontwerpen van de handen van de Mosselman. In het ontwerp heeft deze een rollator. De rollator is heel moeilijk om te 3D printen, dus Ik ben opzoek gegaan naar een bestaand looprekje, en ik vond deze hele mooie vintage versie.

Het leek mij een slim idee om het handvat vast in de hand te maken, zodat deze op het looprekje ook als steun kan gebruiken om te blijven staan.

Mijn plan was om vandaag deze hand te 3D printen, maar dat ging niet helemaal volgens plan. Ik gebruik een bepaalde software die berekend hoe de 3D printer gaat printen. Dat ziet er ongeveer zo uit:

Als je goed kijkt, zie je de laagjes waarin de hand is opgebouwd. Alleen is hier een probleempje. De rode kleur aan de binnenkant van het handvat betekent dat deze is gevuld. Maar om hem over het handvat te schuiven moet deze open zijn.

Ook wilde ik met een materiaal 3D printen waar ik nog niet mee gewerkt heb: houtfillament. Dit is plastic gemixt met hout, het object krijgt een hout uitstraling en is makkelijk te schuren. Maar mijn 3D printer werd er nog niet zo blij van, en het is me nog niet gelukt om het bestand te printen. Misschien heb ik niet de juiste instellingen, misschien was het te warm in het atelier. Voor vandaag laat ik het hierbij, morgen is er weer een dag.

Dag 3 - Woensdag 3 juni

Gister wilde niet alles lukken zoals ik had bedacht. Het lukte de 3D printer niet om een goede eerste laag op het platform te printen, en de eerste laag is essentieel voor alles wat er bovenop wordt gebouwd. Op het moment dat ik ‘s avonds naar huis fietste, bedacht ik me opeens dat ik één van de instellingen was vergeten aan te passen. Ik denk dat ik me iets teveel op de oplossing focuste, en zodra ik er helemaal klaar mee was pas zag wat er aan de hand was. Vanochtend bleek namelijk dat dit het probleem was geweest. Ik heb als proef een haakje geprint, zoals je op de foto’s kunt zien. Ik heb de haak in twee delen geprint en de helften vervolgens aan elkaar gelijmd. Daarna heb ik deze een klein beetje geschuurd.

Nu ik weet dat dit materiaal werkt, heb ik het bestand van de hand+ handvat hersteld. Deze staat nu te printen, en heeft hier nog 17 uur voor nodig.

Om 12 uur had ik een facetime afspraak gemaakt met Thomas van den Bliek. (thomasvandenbliek.nl). We zijn allebei Product Design alumni van ArtEZ. We we kwamen elkaar in januari weer tegen bij de design challenge waar hij samenwerkte met Jesper Speekenbrink (jesperspeekenbrink.com).

Behalve dat het natuurlijk gezellig is om bij te kletsen, werkte het goed voor mij om juist dit project ook met Thomas te bespreken omdat hij de challenge begrijpt en mijn proces vanaf januari al heeft meegemaakt, alleen de laatste stappen had hij nog niet gezien. Ik was benieuwd waar het beeld voor hem aan refereerde. Thomas benoemde dat het beroep van dit wezen, het produceren van parels, eigenlijk is zoals een pensioenfonds. En wat ik ook mooi gevonden vind, is dat hij zei dat de schelp op van het karakter voor hem refereert aan zeeuwse klederdracht.

We hebben het erover gehad of het karakter, dat nu meer neigt een man te zijn, om het een vrouw te maken. Daardoor kwam ik op deze schets:

Ik krijg hierdoor wel het idee dat dit personage langzaam leven in wordt geblazen. Ik begin al te bedenken dat het wezen voorouderen heeft die aan de kust van Zeeland woonden.

De fles op de rug een interessante toevoeging vergeleken met de vorige versie. Het gaat om een karakter dat parels maakt. En parels ontstaan doordat er een zandkorreltje of een ander in een schelp terecht komt. De binnenkant van de schelp wordt bekleed met parelmoer, en het zandkorreltje krijgt perongeluk ook een parelmoer laagje. De fles op de rug deed Thomas denken aan een zandstraler. Deze zit verbonden onder de kin, en gedurende de jaren wordt het lichaam van dit personage versmolten met de techniek en materialen die het nodig heeft om zichzelf te onderhouden.

Ik vraag me wel af of ik nu een goede richting op ga. Is deze versie wel echt beter dan het eerste personage? En lijkt het nog wel of het om een oud persoon gaat, en niet een jong iemand die zwaarwerk verricht? Hoe kan ik het postuur beter aanpassen zodat het karakter oud lijkt? Of haal ik er nu teveel details bij en moet ik misschien meer aan de verbeelding overlaten? Ik denk dat het tijd is om het even te laten bezinken, morgen is er weer een dag.

De eerste versie:

De tweede versie:

Dag 4 - Donderdag 4 juni

Het printen van de hand duurt 17 uur. Omdat de printer op het atelier staat en ik hier zelf niet aanwezig ben, zet ik de printer ‘s nachts op pauze. Daardoor duurt het 3 dagen om alleen een hand te printen. Het meest ideale zou zijn om de print ‘s nachts aan te laten staan, dan is je print de volgende dag klaar. Je kunt je misschien wel voorstellen dat het nog heel lang gaat duren als ik alles zelf zou willen printen. Hieronder zie je het verschil van de print in één dag.

‘s Middags heb ik meer dan twee uur geskyped met Ines Glowania (http://inesglowania.com/) en Alex Gehlen (https://www.alexgehlen.com/), de andere twee ontwerpers die participeren in de design challenge. We hebben elkaar weer op de hoogte gebracht van waar we mee bezig zijn en waar we tegenaan lopen. Op 1 juli is de deadline voor onze projecten. Ik heb een bedrijf gevonden dat XXL kan 3D printen. Maar, hiervoor heb ik financiering nodig. Nu kwamen we uit het gesprek op het idee een kleine versie te 3D printen en deze op 1 juli te presenteren, en tegelijkertijd te zoeken naar een manier te zoeken om de levensgroote figuur te bekostigen.

Dag 5 - Vrijdag 5 juni

De hand is af! Op de foto zie je ook steunmateriaal. Dit wordt meegeprint omdat de printer anders op bepaalde plekken in de lucht moet beginnen en dat gaat natuurlijk niet. Dit steunmateriaal heb ik er makkelijk af kunnen breken. Én, hij past perfect op de rollator. Nu weet ik in ieder geval dat ik voor de hand de juiste maatvoering heb (en het gebeurt niet vaak ik het de eerste keer al goed heb berekend ;))

Vandaag heb ik ook weer contact gehad met BNO. Deze keer stelde ik de vraag of ik de collage die ik gemaakt heb zou mogen tonen in het museum als ik hem overtrek en er een illustratie van maak (zoals hieronder). Dat mag niet. Ik hoopte dat er, net als bij de gedownloade 3D objecten, een manier zou zijn waarop het toch zou kunnen, zonder eigenaarsrecht te schenden. Juist die grens tussen wanneer je wel of niet een regel overschrijd vind ik interessant. Ik hoopte een regel te vinden die daarmee de vormgeving zou bepalen van de illustratie. Misschien kom ik hier in een volgend project nog eens achter, maar voor nu blijft het bij inspiratiebeeld.

Ik heb een keuze gemaakt voor het 3D bestand. Het wordt toch een man, om zo dicht mogelijk bij het orginele bestand te blijven. Door middel van buigen van het postuur wil ik laten overkomen dat het om een senior gaat. Ik ga morgen weer verder met het project, mocht je het in het echt willen bekijken, eind juli komt het in CUBE design museum Kerkrade te staan.