Rogier Marius

Zijn installaties, meubels en teksten zijn pogingen om het gat tussen analyse en de wereld te dichten. In theorie is dat natuurlijk onmogelijk, maar in de praktijk blijken daar bijzondere mogelijkheden te liggen. Waar de verbeelding ophoudt, moeten we gaan maken.

Rogier houdt atelier bij een groep kunstenaars en ambachtsmensen in de kelders van het algemeen handelsblad complex, tegenwoordig Vrij Paleis. Het collectief organiseert gezamenlijk en op individuele basis, kleinschalige tentoonstellingen en culturele evenementen.

De komende week staat in het teken van zijn afstudeer project, reconstructie van een boom.

Vanwege de maatregelen omtrent COVID-19 werkt Rogier deze week vanuit zijn eigen atelier in plaats van in het Opium atelier.

Atelierplan
Mijn overgrootvader bouwde, dit jaar precies een eeuw geleden een huis aan de zuidkant van de Veluwe. Zijn project was een reconstructie van de natuur. Met een groep mensen kocht hij delen van de Veluwe om de grootschalige ontginning na de eerste wereldoorlog tegen te gaan. Zij hadden het idee de bos en heidegebieden te herstellen en later aan de vereniging natuurmonumenten, over te dragen. Naast het huis stond een Amerikaanse eik die enkele jaren geleden werd gekapt om andere bomen de ruimte te geven.

Met het hout van die eik maak ik met ambachtelijke technieken een boom. hoewel dit bos, waar ik als kind eindeloos speelde, levendig in mijn herinnering is, blijkt het onmogelijk mij de boom in alle details voor te stellen. De splitsingen en de bochten, de afgerukte takken en wat daarvoor in de plaats groeide gaan mijn voorstellingsvermogen, letterlijk, te boven.

Omdat de werkplaatsen van de Rietveld Academie lange tijden gesloten waren ivm corona maatregelen, heb ik een deel van de kelder hier in Amsterdam ingericht om het hout te kunnen stomen en buigen. De afgelopen maanden heb ik aan de hand van foto’s van intrigerende bomen met Cad-software een nieuwe Amerikaanse eik en een methode om die te maken bedacht. Deze week komen de eerste bochten uit de mal, en kan ik de boom echt vorm gaan geven.

Hout is natuurlijk weerbarstiger dan de ideale wereld van computer programma’s, ik ben benieuwd welk beeld er de komende dagen zal ontstaan.

Dag 1 - Maandag 22 juni

Dat gaten tussen theorie en praktijk niet alleen in theorie onmogelijk te dichten zijn, wordt bevestigd door de praktijk van vandaag. De harde schijf van mijn computer houdt er op de eerste dag van deze atelier week, en de laatste voor mijn examen, mee op. Geen toegang meer tot mijn foto’s van bomen, tot de virtuele ontwerpen of berekeningen van de afgelopen maanden. De computermannen en data-recoveraars, zeggen dat het onherstelbaar is (als iemand iemand kent met verstand van kapotte NVMe harde schijven, laat me dat dan alsjeblieft weten!).

Ik heb wel even bij de pakken neer gezeten, moet ik bekennen. Met name de 3D schetsen waren een belangrijke kapstok, niet alleen voor de vorm (en balans) maar ook voor de techniek, de volgorde van maken en de idee natuurlijk. Maar de berekeningen heb ik deels terug gevonden in een schriftje en kan ik verder vrij snel overdoen.

Het goede nieuws is dat de delen, die ik vorige week al gebogen heb, goed uit de mallen komen. In mijn eerste experimenten sprongen ze stelselmatig 10-11% terug als de klemmen los kwamen. Deze lijken maar 5% terug te veren. Ik realiseerde me ook dat ik met deze eerste set al veel informatie over bochten en splitsingen terug kan redeneren. Hoop voor morgen.

Maar wat een dag. Weinig hoop dat ik mijn ogen tot uitzending open kan houden… (ga ik wel proberen natuurlijk).

Dag 2 - Dinsdag 23 juni

Ik ben begonnen met het sorteren van alle materiaal. De meest gelijke stukken bij elkaar te leggen, en ik heb een goed deel van de ochtend besteed om malletjes en klosjes voor de verbindingen te maken. Het was een beetje een machinale bedoeling, maar dat maakt je hoofd leeg.

Met een lege kop ben ik de delen gaan samenvoegen. Van Francis ten Hove heb ik de bankschroef gepikt. Hij maakt lampen van gejut materiaal op grote bankschroeven. Ik heb de grootste genomen. Die weegt wel 250 kilo denk ik. hij staat op een latje zodat die beetje heen en weer kan schommelen. Nu kan ik aan mijn constructie bouwen en steeds de balans in de gaten houden.

De eerste twee splitsingen zijn in elkaar gezet en ik zit al tegen het plafond. Het is te gek om de vorm voor het eerst in het echt te zien. het wordt een echte boom, maar ik heb de curven een beetje overdreven. Het terugbuigen is gelukkig niet moeilijk. Vanavond gaan we foto’s maken. ik zal er eentje mee sturen.

Dag 4 - Donderdag 25 juni

Het is me gisteren gelukt om nog een tak in elkaar te zetten. ik werk nu nog alleen met de buitenbochten zodat ik geraamte heb om de stam er in te passen. Maar het geeft al een sterk beeld. omdat het plafond in mijn werkplaats maar 3 meter is werk ik aan verschillende delen tegelijk. de stronk en de grote splitsingen, en de eerste lage taken liggen nu door in mijn werkplaats. het is behoorlijk chaotisch.

Maar ik vind het beeld van een werkplaats voor bomen zelf sterk. De contouren kloppen bij het beeld van de boom die er in mijn hoofd groeit, maar de setting geeft de sfeer van productie. wat een rare distone ervaring oplevert. het is totale chaos, maar het ziet er ook doordacht uit. ik schiet niet erg op maar het voelt alsof het nu vanzelf gaat.

Omdat ik steeds opnames probeer te maken als documentatie voor het examen en er boven mij in de expositieruimte aan een grote foto expositie wordt gewerkt (waarvan de deadline ook nadert), nemen de spanning en de stress in het hele pand toe. De temperatuur werkt niet mee. Ik heb per ongeluk twee opnames door elkaar gemonteerd, dat geeft mijn staat van zijn goed weer.

*Waarschuwing: Flikkerende beelden*

Dag 5 - Vrijdag 26 juni