Sjeherazade speelt belangrijke rol in film Paradis Paris

Verschillende verhalen

Paradis Paris is een episodefilm. Dat wil zeggen dat er een aantal verhalen door elkaar worden verteld. Die verhalen spelen zich allemaal af in Parijs. Er is een overeenkomst: de verschillende verhalen hebben allemaal met de dood te maken. Desondanks zit er toch veel humor in de film, vertelt Zagt.

Monica Bellucci

"Het begin is wel geestig. Dat gaat over een sopraan. Ze ligt al opgebaard in het mortuarium, maar ze blijkt nog te leven. Dus ze gaat maar zingen om de mensen te attenderen van: jongens ik ben er nog!" Deze rol wordt gespeeld door Monica Bellucci, een Italiaanse actrice die zelf ook in Parijs woont. "Ze speelt een zangeres die eigenlijk is uitgerangeerd. Ze ziet dan ook in de kranten dat er niet uitvoerig over haar (zogenaamde) dood geschreven wordt. Dus ze schrikt dat ze blijkbaar niet meer meetelt", vertelt Zagt. "Dan is ze ook nog getrouwd met een dirigent die wel succes heeft en die ziet met lede ogen aan dat zij heel krampachtig wel een comeback probeert te maken."

Een ander verhaal in de film gaat over iemand die zelfmoord wil plegen, maar wordt ontvoerd. "En dan praat ze zo lang met de man die haar ontvoerd heeft dat die man helemaal gek wordt. Dat is wel geestig. Dus de toon van de film varieert van het ene naar het andere verhaal", legt Zagt uit.

"Er is ook nog een stuntman die van hoge gebouwen moet springen. Door deze scenes krijg je de prachtigste beelden van Parijs te zien", zegt Zagt. "En als er dan iets met zijn zoontje gebeurt, komt hij eigenlijk tot het besef: wat doe ik eigenlijk? Want ik gooi elke dag mijn leven in de waagschaal."

Film laat je nadenken

Volgens Zagt is het een film die je na laat denken. Het centrale thema is: hoe ga je met de dood om? "Je kan het accepteren, je kan je ertegen verzetten of je kan het geleidelijk ondergaan. Je krijgt een idee hoe verschillende milieus en verschillende leeftijden daarmee dealen."

Ode aan Parijs

"Daarnaast is Paradis Paris is ook een ode aan Parijs. Je krijgt prachtige beelden te zien. De personages houden van Parijs. Dat voel je gewoon", zegt Zagt. "En sinds de Olympsiche Spelen zijn wij allemaal nog doller op Parijs. Daar wil iedereen naartoe. Die film heeft dat ook een beetje. Ondanks de soms wrange ondertoon."