Subsidies in cultuurland: 'Het lijken de Olympische Spelen wel'

In het artikel werd ingegaan op de recente toekenning van subsidies in de culturele sector. Het Amsterdamse Fonds voor de Kunst heeft namelijk net haar laatste beoordelingen afgerond.
Wensink doet in haar artikel even een stap terug en bedenkt: wat is hier nu eigenlijk aan de hand? "Geconcludeerd wordt dat het systeem van geld verdelen toch eigenlijk uitgegroeid is tot een doolhof en daar blijven ongelukken gebeuren", zegt Bartelse. Het kost namelijk 100 miljoen euro om 500 miljoen aan subsidie te verdelen. En dat kan anders, vindt ook Bartelse.

'Het lijkt wel de Olympische Spelen'

"Eens in de vier jaar, het lijkt wel de Olympische Spelen, moeten al die culturele organisaties, waaronder ook voor talentontwikkeling in klassieke muziek waar nu zoveel klappen in vallen, een aanvraag doen. De uitkomst daarvan is eigenlijk: je bent erin of je bent eruit", vertelt Bartelse. Dat geldt volgens hem ook voor goed functionerende clubs. "Die zijn zeker niet zomaar zeker van hun subsidie. Want er is te weinig. Je moet schaarste verdelen", legt hij uit.

'Is dat nou duurzaam?'

Om die verdeling op een goede manier te doen is er een systeem opgetuigd. "Met uitgebreide kaders en hoepels waar organisaties doorheen moeten springen en dat wordt op zich best zorgvuldig gedaan, maar de uitkomst daarvan is dat ensembles of orkesten die goed functioneren soms al vier of acht jaar bestaan en een eigen publiek hebben opgebouwd, soms eruit vallen. Je kan je afvragen, is dat nou duurzaam?", vraagt Bartelse zich af

Tijd om het anders te doen

"Vernieuwing is natuurlijk heel belangrijk. En het is ook heel fijn dat er altijd weer nieuwe organisaties toetreden. Maar toch bekruipt je het gevoel: hier verliezen we soms het beeld van het hele plaatje en gaat er soms meer kapot dan lief is", vindt Bartelse. Volgens de directeur van muziekpodium Tivoli Vredenburg zijn er ook wel andere manieren om dit te doen. "Bijvoorbeeld als je naar het onderwijs kijkt: scholen of universiteiten worden bekostigd. Dus die gaan niet elke vier jaar weer op om wel of niet een bijdrage van de overheid te krijgen, maar die krijgen een bepaalde zekerheid." Als je dat doet dan kan er volgens Bartelse veel meer worden gericht op het verbeteren van kwaliteit. Ook is het volgens hem een manier om het goedkoper in te richten. "Het is tijd om het anders te doen", zegt hij.

Wil je het hele gesprek luisteren? Dat kan hieronder.