Onvervalst: Lex Bohlmeijer

In de online rubriek "Onvervalst" belichten we een presentator van Radio 4. Waar slaat hun hart nou écht van over, wat luisteren ze stiekem als niemand het doorheeft en voor welke muziek zouden ze al hun afspraken afzeggen...

In deze aflevering van Onvervalst: Lex Bohlmeijer

De favoriete muziek van Radio 4 presentator Lex Bohlmeijer

Calefax

Twee jaar geleden schreef ik een portret van dit top-ensemble: Calefax en de Caleidoscoop. Ik was verbluft door de bijzondere vorm van muzikale democratie die zij in de loop van 30 jaar hebben uitgedokterd: de groep is net zo belangrijk als de vijf individuen (sterke persoonlijkheden). Dat klinkt door in hun spel.

Nederlands Blazers Ensemble

Bij het slotconcert van de Hart&Ziel Week, october 2017 ging het dak er weer eens af. De groep is toonaangevend en voorbeeldig vanwege de openheid naar andere culturen en stijlen, de verrassingen die de programma’s te bieden hebben, de vreugde die ervan af spat. Muziek is feest.

Mahler II

Onvergetelijke ervaringen, de kerstmatinees van het Koninklijk Concertgebouworkest met Bernard Haitink. Met name de 2e Symfonie. Wat er allemaal van het gezicht van de dirigent af te lezen viel, een heel leven. Ook aantrekkelijk door de filosofische diepgang van Mahler: het idee van auferstehung, de eeuwige cyclus van afscheid en nieuw begin.

Marietta Petkova

Uitzonderlijke pianiste, goeie vriendin ook. Zij deelt haar persoonlijkste gedachten, intiemste zieleroerselen via muziek. Dat maakt het zeer indringend. Bij Rachmaninov bijvoorbeeld zit er bloed aan de toetsen. Tegelijk is het technisch superieur. Marietta verdient het om internationaal door te breken.

Florian Boesch

Winterreise Ik hou van Florian Boesch. Hij bewijst dat liedkunst actueel en urgent kan zijn. Hij vindt daarin een ideaal evenwicht tussen zeggen en zingen, klank en woord, poëzie en muziek. En Winterreise is gewoon een van de allergrootste composities ooit geschreven. Een Matheüs zonder god.

Sacre du Printemps

Opwindend. Opzwepend. Dans op leven en dood. Ik maakte het ooit mee in de nok van Carré, op het Holland Festival. In de piste de dansers van Pina Bausch, op de bok Edo de Waart. Wij waren diep ontdaan. Het is een dans die rituele betekenis geeft aan het sterven.

Requiem van Duruflé

De dood doet mee. De hedendaagse mens streeft naar onsterfelijkheid, maar ik vind dat een belachelijke pretentie. Geef de dood maar een plaats midden in het leven, dat is echter. Een requiem als dit dwingt je met de neus op de feiten en biedt meteen ook een zachte vorm van troost.

Bartok, Strijkkwartet

Ik houd van weerbarstigheid, dat is voor kunst een waardevolle kwaliteit. Ik geloof niet zo in de luide roep om toegankelijkheid, het bedienen van het publiek op zijn wenken. De mooiste dingen geven zich niet meteen prijs, daar moet je moeite voor doen; dan gaat het meer betekenen. Bartok is mooi weerbarstig.

Barbara Kozelj

Is een dierbare vriendin. Ik schreef in opdracht van het NedPho de tekst voor een liedcyclus speciaal voor haar: Dobro Do, Scènes uit het leven van een zangeres. Max Knigge schreef prachtige, melancholieke en een beetje introverte muziek. Project is gebaseerd op vriendschap; ach, er zit veel liefde in muziek.

Luister hier naar Lex' favoriete muziek