Allemande

Een onuitputtelijke bron van inspiratie, de muziek van Johann Sebastian Bach. Dat geldt zeker ook voor zijn cellosuites, die wonderlijk genoeg pas in de loop van de 20e eeuw populair en bij een breed publiek bekend zijn geworden, vooral dankzij de uitvoeringen en opnamen van Pablo Casals. De cellosuites van Bach zijn, zoals het woord ‘suite’ al aangeeft, verzamelingen losse stukken - het zijn suites, reeksen, van dansen. Elke suite begint met een prelude, en dan komt er een serie van vijf verschillende dansen: Een Allemande, een Courante, een Sarabande, dan twee Gavottes, of twee Menuetten, of twee Bourrées; en dan aan het slot een Gigue. Zijn dat dansen die we nog op hedendaagse feestjes en in uitgaansgelegenheden kunnen ontdekken? Nee, dit is allemaal spul van eeuwen geleden. Toch leuk om er iets over op te zoeken. De Allemande is volgens Wikipedia "een dansvorm die afkomstig is uit Duitsland [en] was omstreeks 1600 als dans in Duitsland uitgestorven, en kwam slechts nog als eenvoudige volksdans voor. De dans werd echter daarna weer via Frankrijk (als 'allemagne') en Engeland teruggeïmporteerd in Duitsland en kwam in de latere barok omstreeks 1680 weer tot bloei als gestileerde dans. De allemande is een rustige stapdans die bestaat uit een tweedelige 4/4 maat met veel zestiende noten."Zijn er dan helemaal geen moderne allemandes? Ja hoor: van Kapoestin, van Prokofiev, van Leo Smit, en - in zijn suite voor altviool en piano uit 2007 - van Arne Werkman. Oh, en van de Amerikaanse experimentele band Tuxedomoon, typerend voor de kunstzinnige gekkigheid die in de jaren '80 in zwang was. Maar wel leuk!In deze uitzending: